قزوه که در بزرگداشت زنده‌یاد خلیل عمرانی در حوزه هنری سخن می‌گفت، همچنین اظهار کرد: تهمت شاعر دولتی بودن به کسانی مانند خلیل عمرانی جفا در حق این شاعر است. عمرانی خانه‌اش را فضای مملو از شعر کرده و شاعرپروری می‌کرد.

 

او در وصف زنده‌یاد خلیل عمرانی، به عنوان «بابا» برای شاعران ایرانی اشاره کرد و گفت: این عنوان برای کسی به کار برده می‌شود که هم شاعر خوبی باشد و هم شاگردانی را تربیت کرده و هم از سلامت زندگی و نفس برخوردار باشد. این عنوان در روزگار گذشته زیاد به کار برده می‌شد.

 

قزوه در ادامه افزود: این عنوان در روزگار گذشته به شاعرانی مثل باباطاهر و بابا فغانی و البته صائب تبریزی که مدت‌ها این عنوان را به همراه داشت، اطلاق‌می شد. اما در دوران معاصر که کم‌تر از این عنوان استفاده می‌شود، شاید بتوان برای مرتضی امیری اسفندقه و زنده‌یاد خلیل عمرانی از این عنوان استفاده کرد.

 

مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری با بیان این‌که عمرانی ساده زندگی کرد، گفت: حقوق عمرانی بعد از مدت‌ها برقرار شد، اما او در خط انقلاب ماند و هیچ‌گاه از مسیر خارج نشد. امروز شاگردان و فرزند او که مانند عمرانی یادگار پاک او محسوب می‌شود، گواه این مدعا هستند.

 

قزوه با اشاره به این‌که امروز کم‌ترین کارها توسط شاعرانی انجام می‌شود که بیش‌ترین بوجه دولتی را دریافت می‌کنند، افزود: این حالی است که در تمام این سال‌ها بچه‌های ما بودجه‌ای نداشتند و به نام شاعر دولتی هم معروف شده بودند. من آمادگی دارم که در حمایت از افرادی چون خلیل عمرانی با این افراد به دور میز نشسته و صحبت کنیم تا معلوم شود آزاده کیست.

 

او با اشاره به مطلبی در یکی از نشریات مبنی بر این‌که «ما عوض نشده‌ایم، آن‌ها عوض شده‌اند»، گفت: از حرف‌هایی که زده‌ام، دفاع خواهم کرد، چرا که ما وظیفه داریم بایستیم و دفاع کنیم.

 

قزوه در بخشی از صحبت‌هایش هم به انتقاد از پسر مرحوم سلمان هراتی پرداخت که حاضر نشده بود در مراسم بزرگداشت این شاعر فقید شرکت کند و گفته بود، مراسم دولتی است.

 

همچنین علی‌پور، از دوستان و همکاران خلیل عمرانی، در این مراسم به روحیه مبارز عمرانی اشاره کرد و گفت: اگر شاهد جفایی به دانش‌آموز شاعر و نویسنده و هنرمند می‌شد، برای حل مشکلش تلاش می‌کرد تا به حوزه هنر و شعر بازگردد.

 

سردار حسن‌نژاد نیز در سخنانی گفت: بیش از 12 سال شاهد فعالیت‌های عمرانی بودم، چه زمانی که در سازمان بسیج هنرمندان و چه زمانی‌که در تشکیلات معاونت فرهنگی خدمت می‌کرد.

 

او با اشاره به این‌که یادآوری اوصاف مرحوم عمرانی تلنگری برای من و دیگران است، افزود: آن چیزی را که در جلسات و انجمن‌های مختلف از عمرانی شاهد بودیم، روحیه انقلابی و بسیجی عمرانی بود.

 

همچنین فرشته حشمتیان، رییس سازمان نشر آثار و ارزش‌های زنان و دفاع مقدس، اظهار کرد: عمرانی انسانی وارسته بود. در طول هشت سالی که با عمرانی توفیق همکاری مدیریتی را داشتم، هرگز برایش مهم نبود که در کجا و پشت چه میزی بنشیند؛ زمانی مدیر کل استان هرمزگان بود و زمانی هم که سمت مشاور معاون وزیر به او پیشنهاد شد، پذیرفت.

 

در ادامه این مراسم، محمدحسین جعفریان گفت: وقتی آدم‌هایی را که نمی‌شناسید، برای اولین‌بار در کنار شما قرار می‌گیرند، در شما نسبت به آن‌ها حس مغناطیس یا دافعه ایجاد می‌شود و این حس اولیه برای ادامه ارتباط بسیار تعیین‌کننده است.

 

او ادامه داد: اولین‌باری که عمرانی را دیدم، حس وصف‌ناشدنی در من ایجاد شد و آرامش و خشنودی در جلسات مختلفی که او را می‌دیدم، در من به وجود می‌آمد.

 

علی‌محمد مؤدب هم با بیان این‌که عمرانی در بین بچه‌ها لقب عمو خلیل را داشته است، گفت: ما درباره بزرگان حرف بسیار می‌زنیم و گاهی شاید به موقع حرف نمی‌زنیم، این سنت خوبی است که در این‌گونه جلسات جمع می‌شویم.

 

او در این مراسم افزود: از کسانی که در مکتب عمرانی بزرگ شده‌اند، خواهش می‌کنم حسینیه شعر او را که ظاهرا این روزها چراغش خیلی روشن نیست، روشن نگه دارند تا چراغ آن مدرسه‌ای که مد نظر مرحوم عمرانی بود، خاموش نشود.

 

محمدجواد محقق در پایان این مراسم در سخنانی عمرانی را فردی مهربان معرفی کرد و گفت: وقتی به سال‌هایی که در کنار عمرانی بودم، فکر می‌کنم، کم‌تر دلخوری و نامهربانی از او به یاد می‌آورم. مهربانی در کنار تخصص و کارآمدی او در ادبیات باعث برکاتی شده که امروز و در این مجلس دوستان از آن سخن می‌گویند. او شاگردپرور بود، نه مریدپرور و این در حالی است که تعداد کسانی که به پرورش شاگردان توجه داشته باشند، کم است.

 

در این مراسم علاوه بر سخنرانی حاضران، حمید قاسمی، از شاگردان خلیل عمرانی، در سخنانی کوتاه درباره این شاعر فقید گفت: شفافیت، زلالی و پایبندی به اصول و ارزش‌ها در زندگی شاعرانه و شخصی عمرانی دیده می‌شد. من با خانواده عمرانی بزرگ شدم و او را به معنای واقعی کلمه شاعری متعهد می‌دانم.

 

او در ادامه شعری را با مطلع «مردی شبیه آن‌چه که باران و رود/ مردی شبیه شعر اصیل و نجیب و پاک» برای حاضران خواند.