«نماینده» - روز گذشته یکی از روزنامه نگاران زن سابق و مشهور جریان اصلاحات، عکسی از خود حاوی توهین نابخشودنی به ساحت مقدس امام حسین(ع) در فیسبوک منتشر کرد که در فضای رسانه با خشم کاربران ایرانی مواجه شد.

توهین گستاخانه و وقیحانه این فرد در حالی است که براساس ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر "هیچکس حق اهانت و تعرض به دیگران بدلیل تمایز و اختلاف اندیشه را ندارد"!

آنچه در نگاه اول از انگیزه این اقدام وقیحانه به نظر می رسد این است که چنین افرادی پس از سال ها دور افتادم از جریان رسانه ای داخلی، دچار درد «دیده نشدن» و به نوعی بیماری «افسردگی» شده اند و با چنین رفتارهایی سعی دارند خود را بار دیگر در راس اخبار قرار دهند و مرهمی هر چند متعفن بر درد بی دوای خود بگذارند.

هرچند این قبیل رفتارها در کارنامه اصلاح طلبان فراری به وفور یافت می شود و بخش قابل توجهی از جامعه از رفتار این مهره سوخته، متعجب نشدند اما برای روشن شدن ماهیت تفکری که چنین چهره های متعفنی در آن متولد می شوند و در جامعه ظهور و بروز می کنند، مروری کوتاه بر سوابق و کارنامه فعالیت این فرد خواهیم کرد.

شادی صدر کیست؟

متولد ۱۳۵۳ از تهران؛ نام: شادی؛ شهرت: صدر. وی در دانشگاه، رشته حقوق را انتخاب کرد و موفق به دریافت دانش‌نامه حقوق بین‌الملل در سطح کارشناسی ارشد از دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران شد. در حدود ۱۵ سالگی با ماهنامه سروش نوجوان وارد حوزه روزنامه‌نگاری شد و پس از آن با ماهنامه همشهری همکاری کرد. شادی صدر به کار خود به عنوان روزنامه‌نگار ادامه داد تا اینکه به عنوان دبیر سرویس حقوقی روزنامه زن به مدیرمسئولی فائزه هاشمی انتخاب گردید.

باز هم پای "فائزه هاشمی" در میان است! / خط مشی روزنامه زن

روزنامه زن، روزنامه‌ای دارای مشی فمینیستی و اصلاح طلب بود که با صاحب امتیازی و مدیرمسئولی فائزه هاشمی رفسنجانی و با سردبیری ابراهیم نبوی و سپس مسعود بهنود از ۱۷ مرداد ۱۳۷۷ تا ۱۷ فروردین ۱۳۷۸ منتشر گردید.

در اولین شماره این روزنامه آمده بود: «روزنامه بنا دارد با نگاه زنانه و برای زنان بنویسد». خبر انتشار روزنامه زن توسط خبرگزاری‌های فرانسه و رویترز مخابره شد. خبرگزاری فرانس پرس می‌نویسد:"روزنامه زن در اولین شماره خود اذعان داشته که روزنامه‌ای فمنیستی نیست، بلکه در پی آن است که توازنی میان موقعیت مرد و زن ایجاد کند. روزنامه زن در نظر دارد با نگاهی به مشکلات زنان، حقوق اجتماعی آنان را به آنها بشناساند و خلاء موجود را پر کند. "

این روزنامه در ابتدای انتشار خود حاوی مطالب و مصاحبه‌هایی از زنان و چهره‌های اصلاح‌طلب همچون جمیله کدیور و معصومه ابتکار بود؛ اما با گذشت زمان و تغییر فضای سیاسی کشور و به تبع آن، تغییر موضع اصلاح‌طلبان نسبت به هاشمی رفسنجانی، رویکرد این روزنامه نسبت به جریان اصلاح‌طلبی تغییر کرد. علی مطهری نیز از منتقدان روزنامه زن روز بود.
 

روزنامه زن در کنار مسائل سیاسی به طرح مسائل مربوط به حقوق زنان نظیر مهریه، نفقه، ازدواج مجدد، اجتهاد زنان، حضانت و طلاق می‌پرداخت.

توقیف روزنامه

این روزنامه به دلیل درج اخبار سیاسی، نقد حجاب اسلامی، حمایت از فمنیسم، چاپ کاریکاتوری از داود احمدی مونس (آروین) پیرامون دیه زنان و خبری درباره فرح پهلوی توسط مسئول اداری روزنامه، ابتدا در بهمن ۱۳۷۷ به مدت دو هفته و بار دیگر در ۱۷ فروردین ۱۳۷۸ برای همیشه توقیف شد.

عیسی سحرخیز، عطاءالله مهاجرانی و فائزه هاشمی رفسنجانی در فروردین ۱۳۸۲ در رابطه با ویژه نامه روزنامه توقیف شده زن به دادگاه انقلاب اسلامی احضار شدند.

فعالیت صدر با پرچم دفاع از حقوق بشر و آزادی بیان!

شادی صدر که مدعی است بر اساس آزادی بیان عمل می کند و معتقد است که هر کسی حق دارد از عقاید و مذاهب مختلف انتقاد کند، با آن‌ها شوخی کند یا آن‌ها را رد کند!

صدر در کنار کار وکالت، سازمانی به اصطلاح مردم‌ نهاد را با نام «راهی» تأسیس کرد. وی از مؤسسان وب‌گاه‌های زنان ایرانی و میدان زنان است. وی تقریبا عضو همه کمپین‌هایی است که به اسم دفاع از حقوق زنان تشکیل شده اما گرایش های ضد دینی و فمنیسیتی در این کمپین ها مشهود است.
 

وی در اقدامی دیگر در سال‌های اخیر در حمایت از دو حزب تجزیه‌طلب دموکرات و کومله کردستان که از سال‌های آغازین انقلاب، دستشان آغشته به خون پاک‌ترین جوانان کُرد و غیرکُرد ایران است و خاطره جنایت‌هایشان هنوز از ذهن‌ها پاک نشده و تصمیم داشتند هم‌راستا با حوادث منطقه، برای به اصطلاح رهایی ملت کُرد و تشکیل کشوری مستقل با یکدیگر همکاری کنند، مسایلی را مطرح کرده و مخالفان آن‌ها را به باد انتقاد شدید گرفته بود و مدعی شده بود که این منتقدان، رنج قومیت‌ها را در ایران درک نمی‌کنند. آش به قدری شور بود که همان موقع نیز موجی بر علیه مواضع او بین اپوزوسیون داخل و خارج به‌ویژه از میان قومیت‌ها، برانگیخته شد و ادعاهای حقوقی او در حمایت از فعالیت‌های تجزیه‌طلبانه و توصیف غیرمنصفانه و غیرواقعی از وضعیت قومیت‌های ایرانی، به چالش کشیده شد.

یکی دیگر از اقدامات شادی صدر و سازمان‌ها و کمپین های تحت تکفلش، دروغ پراکنی علیه نظام جمهوری اسلامی است. یک سال پس از فتنه ۸۸ و ادعای سراسر کذب یکی از سران فتنه مبنی بر آزار جنسی زندانیان در ایران، شادی صدر و سازمان به اصطلاح حقوق بشری‌اش ماموریت یافتند، این موضوع را برجسته کنند و افرادی را برای صحه گذاشتن به این موضوع سراسر کذب (که خود گوینده‌اش هم بعدها به خلاف واقعیت بودن آن اعتراف کرد) استخدام کنند.

سوابق دستگیری و بازداشت

شادی صدر نخستین بار در ۱۳ اسفند ۱۳۸۵ در مقابل دادگاه انقلاب تهران، به همراه بیش از سی نفر از فعالان جنبش زنان ایران که در حمایت از پروین اردلان، نوشین احمدی خراسانی، سوسن طهماسبی، فریبا داوودی مهاجر و شهلا انتصاری مقابل این دادگاه تجمع کرده بودند، دستگیر شد. او وکالت شهلا انتصاری و محبوبه عباسقلی زاده را نیز بر عهده داشت.

صدر بار دوم صبح جمعه ۲۶ تیر ۱۳۸۸ پیش از خطبه های نمازجمعه به امامت آقای هاشمی رفسنجانی در حاشیه برخی درگیری ها در حوالی بلوار کشاورز بازداشت شد. در پی دستگیری صدر، عفو بین‌الملل در حمایت از او بیانیه صادر کرد و خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط او شد. وی در ۶ مرداد ۱۳۸۸ پس از یازده روز بازداشت، از زندان اوین آزاد و چند هفته بعد به صورت غیرقانونی از کشور خارج و به یک کشور اروپایی پناهنده شد.

جایزه وزارت خارجه آمریکا به "صدر" بلافاصله پس از فرار از ایران

شادی صدر چند ماه پس از فتنه ۸۸ از کشور خارج و متعاقب آن از وزارت خارجه آمریكا جایزه شجاعت گرفت.

او پس از خروج از کشور فعالیت‌های ضد ملی و دینی خود را شدت بخشید. شادی صدر مدعی است كه هر روز فكر می‌کند قصد برگشتن دارد اما چون در خارج از كشور مؤثرتر است، آنجا مانده است. وی در گفت‌وگو با B.B.C همچنین با ادعای اینكه «جنبش سبز جنبشی با رهبری زنانه است»، هم قطاران خود را تحریك می‌کند كه این رهبری را به دست بگیرند.

همكار متواری نشریات زنجیره‌ای و گروهك كانون مدافعان حقوق بشر، در گفت‌وگو با B.B.C درباره فرار از ایران می‌گوید: من وقتی از زندان آزاد شدم، قصد نداشتم به قول شما میدان مبارزه را ترك كنم؛ اما به طور قطعی فهمیدم دیگر سیستم به من اجازه فعالیت نخواهد داد. نكته دوم كه خیلی روی من تأثیر گذاشت این بود كه ۵ روز بعد از آزادی من كیفرخواست دادستان مبنی بر حضور من و شیرین عبادی در كودتای مخملی خوانده شد. شب آن روز من تصویر آقای ابطحی را در دادگاه دیدم. این من را تكان داد و فكر كردم این می‌تواند سرنوشت من هم باشد.

وی كه در آلمان اقامت گرفته، اضافه كرد: تصمیم من برای برگشتن یك تصمیم باز است نه یك تصمیم بسته یعنی این‌طور نیست كه دیگر قصد بازگشتن ندارم. اساساً من فكر می‌کنم كه هر روز قصد برگشتن دارم.

شادی صدر همچنین برای تهییج فمینیست‌ها گفت: خانمی می‌گفت انقلاب ۳۰ سال پیش، انقلاب مردها بود. حالا بنشینند و ساكت باشند، این انقلاب ماهاست. حرف او این بود كه ما داریم جنبش را رهبری می‌کنیم و مردها به اندازه كافی امتحان پس داده‌اند، حالا بگذارند دست ما باشد. دیدیم كه زن‌ها فضای خیابان را شكل می‌دهند و هدایت می‌کنند، همین‌ها با ظاهر ساختارشكن و به دور از تعریف‌های نرمال از یك زن فعال به خیابان می‌آیند ولی متأسفانه در سطح رهبری سیاسی جنبش حضور ندارند و این فقط در داخل ایران نیست و در خارج كشور نیز همین وضعیت دیده می‌شود. به گفته وی در طیف فمینیست‌ها از افراد مذهبی نظیر اعظم طالقانی تا سكولارترین و لائیک‌ترین افراد نظیر شهلا لاهیجی حضور دارند.

همه جوایزی که تابحال "صدر" از ضدانقلاب دریافت کرده است

شادی صدر تاکنون به دلیل مواضع ضد دینی و ملی خود جوایز متعددی را از سوی نهادهای بین‌المللی وابسته به دشمنان این مرز و بوم دریافت کرده است که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌شود:

* جایزه ایدا بی ولز برای شجاعت در روزنامه‌نگاری در سال ۱۳۸۴(۲۰۰۴)
* جایزه حقوق بشر سال ۲۰۰۹ بنیاد لخ والسا، به خاطر فعالیت‌های پیگیر در راستای پیشبرد آزادی بیان، موازین حقوق بشر و دموکراسی در ایران
* جایزه لاله حقوق بشر لاهه هلند (۲۰۰۹) به خاطر فعالیت‌های حقوقی، انتشار مقالات انتقادی و همچنین کمپین مبارزه با سنگسار و فعالیت در انجمن راهی
* جایزه زنان شجاع وزارت امور خارجه آمریکا (۲۰۱۰) به خاطر شجاعت و رهبری در دفاع از حقوق بشر و حقوق زنان (او این جایزه را به شیوا نظرآهاری تقدیم کرد.)

جریان اصلاحات در برابر توهین به سید و سالار شهیدان هم سکوت می کند!؟

آنچه آمد، کارنامه شخصی است که به شدت علاقمند به "دیده شدن" است و این بار هتاکی به امام حسین(ع) و مقدسات شیعیان را دستمایه این عقده درونی خود قرار داده است.

حال باید منتظر ماند و دید جریان اصلاحات و فعالان فمنیست حاضر در ایران چه واکنشی به این رفتار همکار خود و روزنامه نگار رسانه‌های‌شان نشان خواهند داد. آیا باز هم به مانند موارد مشابه گذشته در چنین اتفاقاتی سکوت اختیار کرده و خود را به "ندیدن و نشنیدن" می زنند!؟

منابع:
ویکی پدیا
خبرگزاری میزان
سایت خبری آفتاب
خبرگزاری فارس
سایت خبری پارسینه