نماینده- غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی در گفت‌وگو با ایرنا به تشریح مواضع و مشکلات پیش روی دولت روحانی پرداخته است.

 کرباسچی که با اتهام های مالی گسترده دوران شهرداری خود، محاکمه وبه ۳ سال زندان و ۱۰ سال انفصال از خدمات دولتی محکوم شده بود، دولت قبلی را متهم به حیف و میل اموال عمومی و گسترش فساد کرده و می گوید:«دولتی را سرکار آورند، ۸ سال این دولت در راس کار بوده است. کاری با این نداریم که ۸۰۰ میلیارد دلار درآمد نفتی از بین رفته است. آمارهای وزارت نفت نشان می دهد که حداقل در این ۸ سال ۱۲۰۰ میلیارد دلار زیان کرده ایم. یعنی به دلیل ناکارآمدی ها، این مبلغ را از منابع مشترک از دست داده ایم».  این موضع بیش از اینکه بیانگر موضع  کارگزاران نسبت به معضلات جامعه باشد، یاد آور گریه های انتخاباتی کرباسچی در سال ۸۸ است .
وی در ادامه مجلس را به بی توجهی نسبت به اقدامات دولت قبلی متهم کرده و می گوید:«کسی در این مجلس نیست که اعتراضی کند. کم ان لم یکن شئیا مذکورا. متاسفانه می نشینند و درباره انتقال پایتخت صحبت می کنند. شما دولتی را مورد حمایت قرار داده اید و همه پشت سر او قرار گرفته اید، تا جایی که می شد از آن دولت حمایت کرده اید، یک دهم مانع تراشی هایی که در مقابل دولت فعلی صورت می گیرد، درباره دولت قبل صورت نگرفت. اکنون می گویند آن دولت ۱۲۰۰ میلیارد دلار پول و ثروت کشور را از بین برده، باید دقت کنیم این مبلغ چقدر بالاست. این مبلغ یعنی یک و نیم برابر خرجی که در تمام ۸ سال کرده است».
وی فساد گسترده دوران مدیریتی خود را به نوشابه خوردن یک مدیر تنزل داده ومی گوید:«وقتی ما در این کشور مدیر بودیم. کارمند مدیر سازمان شهرداری را گرفتند، به او می گفتند که در کنار غذای خود نوشابه هم گرفته اید، یکی از افراد که اکنون هم مسوولیت دارد، می گفت که اگر نوشابه نمی خوردید، می مردید. بازجویی شد که شما در اموال بیت المال اسراف کردید چرا غذای خود را بدون نوشابه نخوردید؟ این افراد هنوز هم در راس کار هستند».
وی در ادامه نسبت به فقر و تورم موجود معترض شده ومی گوید«این افراد باید بگویند این جریانی که در ۸ سال گذشته روی کار بود و تا این میزان هم در ۸ سال از سوی شما تایید شد، باعث شده که ۱۲۰۰ میلیارد دلاری که از جیب ملت ایران رفته، کجا رفته است؟ یکی باید به این موضوع حواب دهد. وضعیت بیکاری، تورم و فقر ناشی از عدم سرمایه گذاری در این سال ها چه وضعی به وجود آورده است؟».

گویا کرباسچی یادش رفته است که درزمان مدیریت طیف فکری وی در دوران سازندگی، تورم و شکاف طبقاتی به بالاترین نرخ خود رسید . طبق آمار بانک مرکزی، فقط در سال ۱۳۷۴ نرخ تورم نقطه به نقطه طی ۸ ماه بالای ۵۰ درصد بود. نرخ کلی تورم هم به ۴۹/۴درصد رسید. شکاف طبقاتی در دولت کارگزاران هم که خود حدیث مفصلی است. زمانی که تئوری دولت کارگزاران این بود که برای توسعه و آبادانی، عده ای باید در زیر چرخ های توسعه له شوند، معلوم بود چه بلایی سر فقرا می آمد. بحث ناکارامدی و بی تدبیری دولت کارگزاران در به هم ریختن ساخت اقتصادی کشور هم چنان واضح و روشن بود که نیاز چندانی به توضیح ندارد. به عنوان نمونه ، بهترین و حاصل خیزترین زمین های دشت قزوین را تبدیل به شهرک های صنعتی کردند تا سرمایه داران تکنوکرات مجبور نشوند کارخانه های مونتاژ خود را در نقاط دور دست راه اندازی کنند ، بدین ترتیب هم به اقتصاد کشاورزی ضربه زدند و هم کشاورزان صاحب زمین را تبدیل به کارگران کارخانه ها و فروشندگان دور گرد و... نمودند.
کرباسچی در ادامه نسبت به رویکرد سیاست خارجی دولت قبل هم واکنش داده و می گوید:«در شرایطی وارد شده که ایران از لحاظ سیاست خارجی در لبه پرتگاه بوده است. هر روز تهدید، قطعنامه و اضافه شدن تحریم ها بوده است. هر چه درباره مسایل اقتصادی نیز به دولت قبل گفته می شد، به جای رفع ناکارآمدی های خود، می گفتند که تحریم ها اجازه نمی دهد کار کنیم. در حالی که در ابتدایی که می خواستند کار را آغاز کردند و خود باعث شدند که این تحریم ها به وجود بیاید، آن را کاغذ پاره می دانستند».
شاید بد نباشد که به جناب کرباسچی یاد آور شویم که برای اولین بار در دولت سازندگی بود که دولت های اروپایی سفرای خود را از کشور خارج کردند، در دولت سازندگی بود که برای رئیس جمهور و وزیر اطلاعات و دیگر مسئولین کشوری توسط دادگاهی اروپایی حکم جلب صادر شد. دولت هاشمی که تحریم ها را کاغذ پاره نمی دانست و در تهران با دولت های اروپایی گفتگوی انتقادی می کرد ، اجازه می داد در پایتخت کشور، اروپایی ها بیایند و همه مبانی اعتقادی و سیاسی جمهوری اسلامی را مورد نقد و حمله قرار دهند ، چرا مورد بی مهری اروپایی ها قرار گرفت.