به گزارش «نماینده» جلیل رحیمی جهان آبادی با اشاره به بی ثباتی های اخیر در افغانستان گفت: ظرف چند سال گذشته افغانستان شاهد حضور غربی ها و آمریکایی ها بود، متاسفانه هیچ وقت روی آرامش، صلح و ثبات را ندید، آمریکا چند روز اخیر خروج نیروهای خود از افغانستان را شروع کرد، این خلاء به یکباره نیروهای خارجی باعث شده طالبان در مناطقی که از قبل هم در آنها حاکمیت، حضور جدی و به لحاظ نظامی امکان اعمال سلطه در این مناطق را نداشته، استفاده کند و  مناطق را به تصرف خود در آورد.

نماینده مردم در مجلس بیان کرد: طالبان پذیرفته است که باید طرف گفت‌وگو با حکومت مرکزی باشد و اینکه اکنون مناطقی که خلاء حاکمیت داشته را اشغال می کند تا در رایزنی با دولت مرکزی برگ برنده ای در اختیار داشته باشد، می خواهد درصد بیشتری از قدرت را بر پایه اشغال سرزمینی در اختیار بگیرد.

وی اظهار داشت: اینکه افغانستان به چه سمت و سویی می رود بستگی به وضعیت داخلی این کشور دارد، ۲ فاکتور در افغانستان مهم است، اولا اینکه مردم به سمت تقابل با طالبان پیش خواهند رفت چرا که بسیج نیروهای مردمی و بسیج کسانی که می خواهند از شهر و منطقه خود دفاع کند، دل خوشی از سلطه طالبان ندارند و همین افراد می توانند معادلات را در افغانستان بهم بزنند.

عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس عنوان کرد: از طرف دیگر ظرف این چند سال، ارتش ملی در افغانستان تشکیل شده است و با زمانی که طالبان افغانستان را تصرف کرد، تفاوت دارد و ارتش ملی توان مقاومت دارد در بسیاری از مناطق می تواند مقابل طالبان مقاومت کند و به همین دلیل روند تصرف مناطق توسط طالبان مهار می شود.

رحیمی جهان آبادی در ادامه با بیان اینکه حوادث اخیر افغانستان محصول سیاست نادرست غربی ها است، گفت: غربی ها به بهانه سرکوب طالبان به افغانستان آمدند اما نه تنها کاری در جهت سرکوب طالبان نکردند که الان زمینه را برای فعالیت و نا امنی بیشتر در افغانستان مهیا کردند، در طول این سال ها، غربی ها می توانستند حکومت مرکزی را تقویت کنند  و می توانستند در سرکوب طالبان نقش داشته باشند اما نه تنها این کار را نکردند بلکه به دولت مرکزی برای آزادسازی زندانیان طالبان فشار آوردند که بخش عمده ای از این چند هزار نیروی طالبانی که آزاد شدند، اکنون در همین مناطق تحت تصرف برای طالبان می جنگند.

وی به نقش ایران در ثبات منطقه پرداخت و  بیان کرد: ایران به عنوان کشوری که مرز طولانی با افغانستان دارد، هر گونه ایجاد نا امنی و بی ثباتی در نزدیکی مناطق مرزی ایران نگران کننده است و به روابط اقتصادی و سیاسی با افغانستان آسیب می زند، سیاست اساسی که باید در پیش گرفته شود، بحث تقویت حکومت مرکزی - ملی افغانستان و تلاش برای میانجیگری است.

این نماینده مجلس تاکید کرد: ایران نباید این اشتباه تاریخی را انجام دهد و فکر کند طالبان در جامعه افغانستان پذیرفته می شود، طالبان در بین مردم افغانستان پذیرش عمومی ندارد ، نه تفکرات،  نه دیدگاه هایشان و نه نحوه تعامل شان با مردم مناسب نیست. نگاهی که طالبان به مردم افغانستان دارد نگاهی نیست که بتواند حکومت ملی را اداره کند. افغانستان متشکل از مذاهب اقوام و فرهنگ های متفاوت است اما  طالبان می خواهد بر اساس الگویی که دارد، در افغانستان یکسان سازی مذهبی، عمومی و فرهنگی ایجاد کند که به فاجعه منجر می شود و ممکن است باعث تجزیه افغانستان و آسیب های اساسی به منطقه وارد کند.

وی عنوان کرد: ایران باید نقشی که تا الان به عنوان میانجی گر داشته، حامی و همراه حکومت مرکزی بوده را ادامه دهد از طرف دیگر مناطق مرزی خود را از لحاظ تجهیزات نظامی و استقرار نیروهای نظامی تقویت کند چرا که هر گونه  نا امنی در مرز ایران و افغانستان نگران کننده است،  همان طور که در دهه ۷۰ با حضور طالبان در افغانستان شاهد نا امنی در سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی و رضوی بودیم.

وی تاکید کرد: حادثه ای که در افغانستان رخ می دهد برای همه کشورهای منطقه نگران کننده است، این مسائل را دنبال می کنیم و جمهوری اسلامی ایران آمادگی هر گونه کمکی برای صلح و ثبات را دارد و در غالب گروه های پارلمانی می توان رایزنی هایی انجام داد از وزارت خارجه انتظار می رود درک و تحلیل درستی از شرایط افغانستان داشته باشیم.

عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس بیان کرد:  وزارت خارجه یکبار نتیجه تحلیل نادرست  سیاست خارجی خود در مزار شریف را شاهد بوده که سبب شهادت دیپلمات ها و خبرنگار ایرانی شد، وزارت خارجه نباید تحلیل نادرست را دوباره تکرار کند، طالبان هیچ جایگاهی در جامعه افغانستان ندارد، مورد پذیرش مردم نیست و توان برقراری حکومت با ثبات و ملی در این کشور را ندارد.

رحیمی جهان آبادی گفت: سیاست خارجی ما باید بر اساس تحلیل درست شرایط افغانستان را رصد کند، اما اگر تحلیل نادرستی داشته باشیم همان آسیب هایی که در دهه ۷۰ وارد شد، تکرار می شود، به منافع ما برای مدت  طولانی تر آسیب بزند و رابطه ما با ملت و دولت افغانستان را خراب می کند.