یکی از خلقیات بنی صدر که در خاطرات بسیاری از مسئولین وجود غرور و تکبر او در برخورد با دیگران بود. در خاطرات احمد توکلی نیز این غرور بیان شده است. توکلی می‌نویسد:

در روز موعود قرار شد که ما چهار نفر [بهزاد نبوی، میرحسین موسوی، محسن نوربخش و احمد توکلی] و این دو نفر [آیت الله انواری و آیت الله یزدی] و آقای رجایی، در مجموع هفت نفر، به دفتر بنی صدر برویم. بنی صدر در ساختمان سفیدی مستقر بود که قبل از انقلاب دفتر کار شاپور غلامرضا بود و بعدا دفتر آقای هاشمی رفسنجانی شد. بنی صدر در سرسرا روی کاناپه با شلوار کردی نشسته بود. وقتی وارد شدیم حاضر نشد از جایش بلند شود. هر کس روی یک مبلی نشست و برای من جا نشد، من هم رفتم پیش بنی صدر و عمدا به حالت کاملا یله نشستم و معذرت خواستم که ببخشید کمرم درد می‌کند. این کار را کردم تا به خاطر تکبرش پاسخی گرفته باشد.[۱]

[۱]. خاطرات احمد توکلی، ص ۱۹۷٫