نماینده/محمد ایرانی: بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در پی حرف و حدیث‌های صورت گرفته درباره هزینه و امنیت، سرانجام تصمیم به حضور در راهپیمایی موسوم به «همبستگی» در پاریس در یکشنبه گذشته در حمایت از «آزادی بیان» و «ارزش‌های غربی» گرفت تا از این فرصت مغتنم بهره‌برداری‌های لازم را بکند.
این راهپیمایی که در پی حمله ۲ فرد مسلح به نشریه فرانسوی شارلی ابدو در پاریس و حمله مهاجم سوم به یک فروشگاه یهودی صورت گرفت، فرصتی را برای نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی فراهم کرد که نمی‌توانست در برابر حضور در انظار عموم به دلیل آنکه فصل انتخابات در سرزمین‌های اشغالی فرارسیده مقاومت کند ضمن آنکه وی نمی‌خواست در اوضاعی که رقبای سیاسی سرسختی چون آویگدور لیبرمن، وزیر خارجه نژادپرست و نفتالی برنت، وزیر دارایی اعلام حضور در عرصه انتخابات کرده‌اند، خطر به حاشیه رانده شدن را به جان بخرد و این در حالی است که رسانه‌های صهیونیستی اینگونه گزارش دادند که نتانیاهو به‌رغم درخواست فرانسوا اولاند، رئیس‌جمهوری فرانسه مبنی بر عدم حضور در این راهپیمایی، با سرکشی از این درخواست، خود را به پاریس رساند تا در راهپیمایی یادشده شرکت کند.
نگاهی به تصاویر رهبران حاضر در این مراسم که با بازوهایی حلقه کرده نتانیاهو را در صف نخست در کنار خود می‌دیدند، یادآور این واقعیت دردناک است که چگونه این رهبران که خود در نقض حقوق بشر و به خاک و خون کشیدن بیگناهان و نقض آزادی دیگران دست دارند در حمایت از «آزادی» و مخالفت با «تروریسم» دست در دست یکدیگر در چنین راهپیمایی‌ای شرکت می‌کنند که فردی چون نتانیاهو در میان آنها حضور دارد که عامل حمام خونی است که تابستان گذشته در غزه روی داد هرچند خود این رهبران نیز با حمایت از نتانیاهو، در نقص آزادی‌ها و به خاک و خون کشیدن بیگناهان به بهانه مبارزه با تروریسم از نتانیاهو چیزی کمتر ندارند.
در حالی که مردم غزه به دلیل پیامد مستقیم ویرانی و محاصره مستمر در حال جان دادن هستند، سناریوی به‌دقت طراحی شده از سوی نتانیاهو به ظرافت در حال انجام است به گونه‌ای که «دیما الیوا» ناظر مستقل در غزه در توضیح این امر که چرا رهبران دنیا که نتانیاهو را در کنار خود می‌دیدند، نسبت به مشکلات و گرفتاری‌های ساکنان غزه سکوت کرده‌اند، می‌گوید: در حالی که نتانیاهو به‌دقت در حال بازی در برابر مخاطبان داخلی است، حضور وی در پاریس نیز بخشی از چرخش سریع اسرائیل به منظور بهره‌برداری از وحشت بروز کرده در فرانسه در چند جبهه است؛ زمینه‌سازی حمله به فلسطینیان به بهانه اقدامات تروریستی، بهره‌برداری از گفتمان خطرناک «نبرد تمدن‌ها» و تسریع انتقال جمعیت یهودی از اروپا. این امر که رژیم صهیونیستی هدف طولانی مدتی را برای انتقال جمعیت ۵/۰ میلیونی یهودیان فرانسه به سرزمین‌های اشغالی به‌عنوان بخشی از تلاش‌هایش به منظور مقابله با به‌اصطلاح «تهدید ناشی از پراکندگی جمعیت» فلسطینیان طراحی کرده، غیرقابل کتمان است.
در این بافت، به قتل رسیدن یهودیان در فروشگاهی یهودی در پاریس مانند دیگر حملات به یهودیان دستاویزی است که مقامات رژیم صهیونیستی را برای اقناع و متقاعد کردن یهودیانی که از حضور در فرانسه دچار هراس شده‌اند، هیجان‌زده کرده و آنها این فرصت را برای پیشبرد هدف طولانی مدت خود در اختیار دارند به گونه‌ای که نتانیاهو از این فرصت استفاده کرده در پیامی در توئیتر خطاب به یهودیان فرانسه و اروپا نوشت: «اسرائیل صرفا جایی نیست که شما به سمت آن عبادت می‌کنید بلکه اسرائیل خانه شماست».
یائیر لاپید، سیاستمدار اسرائیلی نیز در موضعی مشابه اعلام کرد: من نمی‌خواهم در ارتباط با هولوکاست صحبت کنم اما...یهودیان اروپا باید درک کنند که تنها یک مکان برای یهودیان وجود دارد و آن نیز اسرائیل است.
براساس گزارش روزنامه صهیونیستی هاآرتص، «نتانیاهو در حال تشکیل یک کمیته وزارتی ویژه است که هفته آینده تشکیل جلسه خواهد داد تا درباره مهاجرت یهودیان از فرانسه به طور خاص و از اروپا به طور عام بحث شود».
درخواست‌ها برای مهاجرت یهودیان و خانواده‌هایی که در اروپا زاده شده‌اند از جمله طرح‌هایی است که از سوی رژیم صهیونیستی پیگیری شده و این خانواده‌ها متهم می‌شوند از پیوستن و همبستگی با جامعه یهودی در سرزمین‌های اشغالی امتناع می‌کنند اما آنهایی که تاکید دارند جامعه یهودی اروپا باید برای حفظ امنیت خود اروپا را ترک کند، برای این سوال که آیا این افراد در سرزمین‌های اشغالی از امنیت لازم برخوردارند، پاسخی ارائه نداده‌اند.
در واقع این ایده که یهودیان همواره بیگانه محسوب شده و دیگران از آنها متنفر هستند از جمله گفتمان‌های نژادپرستانه‌ای است که از سوی رژیم صهیونیستی به‌عنوان رژیمی که از بنیاد ضدیهود است، مطرح می‌شود به‌گونه‌ای که هاآرتص انتقاد شدید خاخام «مناخم مارگولین» مدیر اتحادیه یهودی اروپا که او را بزرگ‌ترین حامی سازمان‌ها و جوامع یهودی در اروپا توصیف می‌کند را مطرح می‌کند که درخواست اخیر نتانیاهو مبنی بر اینکه یهودیان باید فرانسه را ترک کنند، به باد انتقاد می‌گیرد. مارگولین در این باره ابراز تاسف می‌کند که «در پی هر حمله ضدیهودی در اروپا، دولت اسرائیل بیانیه‌های مشابهی را درباره اهمیت مهاجرت به اسرائیل صادر می‌کند به جای آنکه از هر ابزار دیپلماتیک و اطلاع‌رسانی که در اختیار دارد برای تقویت امنیت یهودیان در اروپا بهره بگیرد».
آنگونه که هاآرتص نوشته است: «یک مقام اسرائیلی به کانال ۲ این رژیم اعلام کرده فرانسه از نتانیاهو خواسته از حضور در پاریس خودداری کند از هراس اینکه نخست‌وزیر اسرائیل از حادثه [شارلی ابدو] برای بهره‌برداری‌های انتخاباتی و ایراد سخنرانی بویژه درباره یهودیان فرانسه استفاده کند. کاخ الیزه می‌هراسد که چنین اظهاراتی به همبستگی‌ای که دولت فرانسه تلاش می‌کند به‌عنوان بخشی از راهکار برخورد با حملات تروریستی ارتقا دهد، آسیب بزند.»
به نوشته هاآرتص، سرپیچی نتانیاهو از عدم حضور در پاریس باعث خشم اولاند شده به‌گونه‌ای که «وی هنگامی که نتانیاهو به منظور سخنرانی در مراسم یادبود در پاریس از جا برخاست، سریعا از صندلی خود بلند شده و بیرون رفت». رژیم صهیونیستی طرحی را پیگیری می‌کند که براساس آن آینده‌ای برای همزیستی مسالمت‌آمیز یهودیان در کنار دیگر ادیان در اروپا وجود ندارد و برعکس در حال دعوت از آنها برای حضور در سرزمین‌های اشغالی است که با زور سلاح و به خاک و خون کشیدن فلسطینیان بیگناه از آن خود کرده است. آینده‌ای که صهیونیسم برای یهودیان ترسیم کرده، راه به ناکجاآباد خواهد برد. سخنان روز شنبه «مالک مرابط» برادر «احمد مرابط» پلیس مسلمانی که جان خود را در حمله به شارلی ابدو از دست داد، خود گویای همه چیز است: من اکنون به تمام نژادپرستان، اسلام‌هراسان و ضدیهودیان می‌خواهم بگویم که نباید افراط‌گرایان را با مسلمانان یکی دانست. از آمیختن مسائل، دست زدن به جنگ و آتش زدن مساجد و کنیسه‌ها دست بردارید. رهبرانی که روز یکشنبه در پاریس پهلو به پهلو به نشانه «همبستگی» در راهپیمایی حضور داشتند باید در مواجهه با نژادپرستی و توهین به مقدسات و کشته شدن انسان‌های بیگناه در سراسر جهان دست در دست هم دهند نه آنکه پذیرای جنایتکاری چون نتانیاهو باشند که خون هزاران زن و کودک فلسطینی بر دستانش خشکیده است؛ رهبرانی که برای کشته شدن ۱۲ نفر در یک نشریه راهپیمایی برگزار کردند اما برای صدها انسانی که هر روز به واسطه جنگ‌ها و خشونت‌هایی که آنان بانی شده‌اند، در حال جان دادن هستند، ذره‌ای توجه ندارند. ظاهرا همبستگی نیز معنایش در برابر ارزش‌های غربی دگرگون شده است. همبستگی یعنی آنچه رهبران غربی برای خود می‌پسندند!
نظر شما