به گزارش نماینده به نقل از خبرگزاری مشرق، محمد سرشار نویسنده برگزیده چهارمین «جشنواره مردمی رسول آفتاب» گفت: به دلایل شکل نگرفتن ادبیات فتنه اشاره کرد و گفت: یک نکته ماجرا بحث تاریخی است، آثار برتر در یک حوزه تاریخی مدتی می‌گذرد تا در جان هنرمند رسوب کند و بعد از آن باز تولید و باز آفریده شود یعنی شاید پنج سال زود باشد برای این که اثری در خور توجه خلق شود.

وی افزود: ضمن اینکه تا کسی در یک روند تاریخی به این ماجرا نگاه نکند به اهمیت آن پی نمی‌برد. شاید باید زمان بگذرد تا متوجه شوند که چه خطری دفع شد تا مقاومت مردم نشان داده شود.

سرشار گفت: نکته دیگر بحث شخصی نویسنده است. به خاطر اینکه بسیاری از نویسندگان انسان‌های منزوی هستند و از جریان‌های روز جامعه خبر ندارند، لذا به درستی در قلب و کوران این حادثه قرار نگرفتند تا شاخک‌های حسی آنها درست عمل کنند و واکنش نشان دهند.

وی اضافه کرد: یعنی وقتی در جبهه‌های رویارویی حق و باطل قرار بگیرید شما را به خلق اثر راهنمایی می‌کند.

*در خاطره‌نگاری فتنه ۸۸ خوب عمل نکرده‌ایم

سرشار در ادامه گفت: نکته سوم هم این است که داستان نوشتن نیاز به منابع پژوهشی دارد. این منابع ممکن است فیلم، عکس، خاطره و تاریخ شفاهی باشد و نکته‌ای که در مورد فتنه ۸۸ وجود دارد این است که ما هنوز در خاطره‌نگاری و تاریخ شفاهی خوب عمل نکرده‌ایم. البته در ثبت اسناد فتنه این وضعیت بهتر است اما کتاب‌های عکس، مجموعه فیلم‌های مستند و ... باید وجود داشته باشد تا هنرمند با توجه به آنها به خلق اثر دست بزند.

وی در ادامه به نحوه سرعت بخشیدن به این روند اشاره کرد و گفت: اگر نظام بخواهد ورود کند باید کمک کند تا منابع پژوهشی هر چه سریعتر تدوین شود و نویسنده‌ها نیز نیاز به بستر مناسب دارند که اگر این بستر فراهم شود به طور قطع ورود خواهند کرد.

*داستانی که ۱۰۰هزار مرتبه بازنشر داده شد

سرشار به داستان برگزیده جشنواره «رسول آفتاب» در بخش کودک و نوجوان نیز اشاره کرد و گفت: داستان «ما و کدخدایی که نمی‌خواست فرفره بسازیم» در بحبوحه مذاکرات ژنو در فضای مجازی منتشر شد و از بازخورد بالایی برخوردار بود و در برخی گزارش‌ها شنیده می‌شد که این داستان بالای ۱۰۰هزار مرتبه ایمیل و یا بازنشر داده شده است.

وی افزود: این داستان جزو داستان‌های نمادین است که جهان را به شکل یک دهکده تصویر کرده و ایالات متحده در نقش کدخدا دیده شده است. این کدخدا می‌خواهد جلوی خانواده‌ای که به توانایی تولید فرفره رسیده را بگیرد تا مبادا این‌ها با خانواده کدخدا مقابله و رقابت کنند. در این میان در خانواده تولید کننده فرفره نیز جریاناتی در حال شکل‌گیری است که در واقع نمادهایی از دولت‌های مختلف و واکنش آنها به فناوری هسته‌ای ایران است که در پایان با تصویری از آینده این ماجراها داستان پایان می‌یابد.