نماینده/ سید مسعود علوی: عاشورا؛ و ما ادريک ما عاشورا! عاشورا فقط يک فصل سرخ از تاريخ شيعه نيست، کل جغرافياي عزت و استقامت و تمامت تاريخ حقيقت است؛ چراغ فروزان راه روشن آناني است که براي رهسپاري خويش از هيچ مانعي نمي هراسند و ملامت لائمين، از پارسايي و پايداري و پيوستگي به حق، بازشان نمي دارد و در تمامي برهه هاي بحراني، به رويش دوباره مي انديشند و از ريزش همگامان و عقبگرد بدعاقبتان به واحه وحشت و تيه ترديد نمي افتند. در توصيف رزم آوران عاشورا شنيده ايم هر لحظه به موعد موعود، نزديک تر مي شدند حرارت شعله اشتياق به هماوردي با حراميان در وجودشان فزوني مي يافت و رنگ رخسارشان گلگونه تر مي شد و چون حضور در حريم حسيني نصيبشان گرديد، يکايک آنان با زبان عشق و عطوفت، وفامندي خويش به ساحت مصفاي ولايت را به منصه ابراز آوردند و جملگي در اين مرتبت بودند که اگر هزاران بار قطعه قطعه گشته و دوباره به اذن الهي زنده شوند، ذره اي غبار غفلت و آژنگ شک بر سيماي حسيني شان نخواهد نشست.

در همان شب عاشورا که محفل دلنثاران ولايت برپا گرديد، مولاي مجاهدان و سيد شهيدان اباعبدالله الحسين (ع) سرانجام، سئوال حضرت قاسم روحي له الفداء را پاسخ داد؛ هم او که مدتي بود به لحاظ نوجواني اش نگران آن بود که اذن جهاد و حلول در هاله سرخ مهتاب شهادت به او ندهند. دگر باره از امام خويش پرسيد آيا من نيز صبح فردا در زمره زيباي شهيدان خواهم بود؟ حضرت اباعبدالله براي آنکه استقامت و اشتياق بصيرت حواري خون و ياران خدا و حماسه وران عاشورا تا روز رستاخيز بر همگان آشکار گردد و شبهه افکنان و شک پيشگان نگويند که رادمردان کربلا را با حربه تهييج و ناآگاهي به ميدان مبارزه آورده اند، از فرزند برادرش پرسيد؛ «کيف الموت عندک؟ » مرگ و شهادت در راه خدا در نظر تو چگونه است؟ نوجوان نورآگين خاندان
بني هاشم، بلادرنگ عرض کرد؛ «الموت احلي من العسل. » شهادت در راه خدا از عسل، گواراتر است؛ و اين حاکي از بصيرتي فراتر از حضرت اسماعيل (ع) است که در پاسخ پدر بزرگوار خويش گفت مجري فرمان خدا باش که ان شاء الله مرا جزء صابران خواهي يافت. پاسخ سرباز نهضت عاشورا مرتبتي فراتر از «شکيبايي» و ورود در وادي گواراي «شکر» است.

طعم هجرت، تبعيد، عطشناکي، قلت عده و عُده، بي شماري دشمنان سفيه، محاصره، انتظار مرگ، مشاهده رنجوري کود کان، تبليغات و ملامت و استهزا از سوي ستمکاران و ده ها بليه ديگر که هر کدامش کوهي را به کرنش مي اندازد، ذره اي از حجم حميت و استواري ايمان عاشوراييان نکاهيد بلکه بر يقين و عزم قويمشان افزود و با هجمه اي بي همتا بر جائرين و ستمکاران سلطه جو، آموزه عزت و استقامت به آزادگان جهان آموختند.

رهبر معظم انقلاب، اين عصاره اعصار شورايي، بارها حسين آسا بر اهل استکبار خروشيده و فرموده اند در برهه هاي بحران آميز و سيل سختي هاي دهر، ما ياوران حسينيم؛ هماره عاشورايي. همه ديده اند که ملت معظم ايران در تمامي آنات حيات انقلاب اسلامي، آيينه دار قيام سرخ و استقامت سبز حسيني است.

ملامت لائمين و هجمه فراگير تبليغاتي تمامت خواهان ستم گستر، به گستره حضور حماسي آنان در عرصه هاي سياسي و اجتماعي، وسعت بيشتري مي بخشد و امواج خيزش خداخواهانه شان جوشش بهت انگيزتري مي يابد و هميشه آن گونه مي انديشند و عمل
مي کنند که در نهايت، نداي ندامت و حسرت و حيرت بيگانگان و بيگانه باوران به آسمان بر مي خيزد و خرسندي خاصان اهل حقيقت و امت عاشورا انديش را برمي انگيزند.

اين حضور حسيني و افروختن رايت رويارويي با ستمکاران است که رجزخواني هاي سپاه کاخ سياه را هميشه در حلقومشان خشکانده و توفان تأسف و سرسام دريغ و درد را بر خيمه گاه سست آنان
مي افکند. دريغا که دشمنان دين، پيام پايداري عاشوراي حسيني را نمي گيرند و نمي دانند سوگواري سيدالشهدا عليه السلام، حضور هماره در حريم سرخ سعادت است و عزاداران عاشورايي، با هر فرود دستان سبز خويش بر سينه هاي سوخته، شعر شرافت سروده و با شولاي شهادت به ميدان ماتم مي آيند. اگر ديده به دنياي عشق و عطش مي گشودند و عطشناکي فرزندان عاشورا و اشک عاشقانه شيعه در ادراکشان مي گنجيد، هرگز به محو آناني که هجوم يزيديان را به هيچ مي انگارند، نمي انديشيدند. کور باد آن ديدگاني که فروغ فراگير فرزانگان کربلا در قلوب قائمين نينوا و لثارات اباعبدالله الحسين عليه السلام را نمي بينند.

آي! فرومايگان فطرت سوز! اسلاف شما يزيدآسايان و ابن مرجانگان، با هزاران حرامي و شمشيرهاي بي شمار و سنان ها و کمان هاي بي عنان، نتوانستند نور مهر ولايت در فراخناي قلب اهل نينوا را به خاموشي گرايند؛ و اينک شما يزيدکان و ابن زيادکان که بسان بزاق سگ سانان ابن سعد و شمر دون هستيد، چه مي کنيد؟

و اللهُ ان قَطعتموا يميني، اني اُحامي ابداً عَن ديني. اگر اندام آحاد شيعه را قطعه قطعه هم کنيد و خون سرخشان بر جاي جاي زمين بريزيد، هر قطره خونشان خواهد خروشيد؛ شهادت در رکاب حسين، نوشين تر از شهد شيرين است.

شيعه؛ آميزه حماسه و حزن و حريت است. اندوه عروج سرخ يارانمان در فلسطين و سوريه و لبنان و عراق و يمن و بحرين، صيقل حربه حماسه و ازدياد حرارت حريت است. شما ناشريفان که از سينه حمار حماقت مي نوشيد، جبون تر از سپاه سياه يزيديد، که حتي شهامت رويارويي مستقيم با سربازان دلير جبهه حق را نداريد. تکفيري هاي موشينه صفت دست آموز را آلت دست خبيث خويش نموده ايد و نمي دانيد که خون شيعه، شراره خورشيد خداخواهي است که هر بار تراويدن آن، گدازه هاي گهرناک آگاهي مي افشاند و هر لمحه تراوش لمعه آن، عطابخش نور ناب ايمان و يقين در گستره گيتي است با نواي «کل اَرض کربلا و کل يوم عاشورا».

ما از قيام کربلا آموخته ايم که تمام هستي مان را به ميدان جهاد عليه باطل آورده و از فدا کردن خويش و خويشان نهراسيم. کشتاري که تکفيري ها به راه انداخته و قصد ارعاب و انفعال مسلمانان را دارند، دنباله اي از جنايات يزيديان در عاشوراي ۶۱ هجري است و بايد بدانند که ما از مولايمان حسين بن علي (ع) آموخته ايم که در هر شرايط سخت و دشواري، فقط به رضاي پروردگار بينديشيم و از تسليم در برابر متخاصمين و معاندين، بپرهيزيم و خروش برآوريم؛ «هيهات منا لذله».درسي که تمامي آحاد مسلمان از زندگي و قيام حيات بخش حسيني آموخته اند اين است که مساعي و مبارزات آنان در رويارويي با مستکبران و ستمکاران، آميزه اي از خلوص براي خدا و خدمت بي شائبه به مردم، همراه با احياي اخلاق فردي و اشاعه معارف ديني و جوشش دروني و بيروني معنويات و ارتباطات خداگرايانه است؛ همان جوششي که از قيام عاشورا نشأت گرفته و هزار و اندي سال است قلب و انديشه رهروان حسيني را به حرکت و خيزش خلوص آميز وا داشته است.

همين جوشش و خروش معنوي بود که در سال ۶۱ هجري با وجود قلت عده و عُده اهل حق، به رسوا نمودن و بي آبرو کردن قدرت هاي سلطه گر زمان انجاميد و اگر اصحاب مقاومت، امروز پويايي و پايداري خويش را حفظ کنند، فردا نيز همانند امروز و ديروز تاريخ انقلاب اسلامي، سلطه جويان جهاني با رسوايي
و بي آبرويي فزاينده رو به رو شده و براي اجراي دسيسه هاي نظامي و فرهنگي خود با سدي سديد و بازدارنده مواجه خواهند شد.

نکته آخر اينکه امسال با تقارن شگرفي روبه رو هستيم و آن مصادف شدن عاشوراي حسيني با روز سيزدهم آبان، سالروز بازداشت و تبعيد امام خميني (ره) به ترکيه است، هم او که انقلاب اسلامي را جلوه اي از قيام حسيني مي دانست و
رنج هايي را که در دوران حيات پر برکتش متحمل شد، با تأسي به جد بزرگوارش حضرت سيدالشهدا (ع) در منظر الهي مي ديد و رضايتمندانه، شاکر خداوند متعال بود و با عزم حسين آساي خويش انقلاب را به پيروزي رساند و پايه گذار جمهوري اسلامي شد و
انديشه ها و قلوب ايرانيان عزيز را با قيام حسيني، پيوند ناگسستني بخشيد. همچنين سالگشت شهادت نوجوانان و دانش آموزاني است که بسان حضرت قاسم بن الحسن (ع) گام در عرصه مبارزه با دشمنان دين گذاشتند و شهد شهادت نوشيدند.

ديگر اينکه عاشوراي امسال مقارن روز ملي مبارزه با استکبار جهاني به سرکردگي آمريکاي ستمکار است که يقيناً ملت عاشورايي ايران، افزون از سال هاي گذشته بر سياست هاي سلطه گرانه کاخ سياه ستم، خواهند خروشيد و نفرت خويش را از اذناب يزيد و ابن زياد و ابن سعد و شمر ملعون، به منصه ابراز خواهند آورد. از خداوند خبير، خواهان آنيم که تا رستاخيز ظهور و قيام عاشورايي حضرت موعود (عج)، شور و شراره عشق حسين و انصار حسين عليهم السلام را تحت لواي ولايت فقيه به رهبري حضرت آيت الله العظمي خامنه اي، در کانون قلب قائمين جهان، منور و پايدار فرمايد.