به گزارش نماینده به نقل از خبرنامه دانشجویان ایران،سیر وقایع و آنچه در بیش از ۹ ماه گذشته روی داده است حاکی از فروریختن دیوار نحیف امنیت منتقدان و بازخواست و توبیخ آنان بوده است.
بر اساس این گزارش پس از شکایت شورای عالی امنیت ملی از دو نماینده مجلس به دلیل انتقاد از متن توافقنامه ژنو، سعید زیبا کلام استاد دانشگاه نیز به دادگاه احضار شد.
ما در دانشگاه شهامت سقراط وار می‌خواهیم
۱۵بهمن ماه ۹۲ بود که حسن روحانی، رییس جمهور در جمع اساتید دانشگاههای کشور در دانشگاه شهید بهشتی، توافقنامه ژنو را یک حرکت بزرگ بین المللی و پرسود برای دانشگاه خواند و گفت: « جا دارد اینجا گله‌ای داشته باشم و دوست ندارم من از دانشگاه نقد کنم، بلکه خودتان باید از دانشگاه نقد کنید، با طرح این سوال‌ها که چرا دانشگاه خاموش است؟ چرا اساتید خاموشند؟ ما شهامت سقراط‌وار می‌خواهیم. از چه می‌ترسیم. چرا یک کار بزرگ بین‌المللی انجام میشود، اساتید دانشگاه خصوصی به رئیس‌جمهور نامه می‌نویسند و چرا حرف نمی‌زنند؟ چرا صحبت نمی‌کنند؟»
رییس جمهور در حالی که از خاموش بودن اساتید انتقاد میکرد:، اظهار کرد: «این دولت محیط امن برای این دانشگاه می پسندد»
روحانی، از تدابیر دولت یازدهم برای دانشگاه گفت و اینکه: «از نظر دولت تدبیر و امید دانشگاه مسئله نیست، بلکه راه‌حل است. از نظر این دولت چون دانشگاه راه‌حل است پس دانشگاه باید منتقد باشد. دانشگاه باید اظهارنظر کند. دانشگاه باید کمک کند. دانشگاه باید راه‌حل ارائه دهد.»
البته رییس جمهور بارها و بارها نسبت به انتقادپذیری دولت، تحمل بالای دولت سخن گفته بود.
در یکی از این اظهارات دکتر روحانی می گوید: اگر مخالفین راه این دولت یک درصد باشند، آن یک درصد حق دارند حرف بزنند و نقد کنند... یکی از مشخصات این دولت این است که انتقاد پذیر است و هر کس با هر لحنی انتقاد کند... در هیات وزیران به مسئولان گفته‌ام که نباید شکایتی از طرف دولت نسبت به روزنامه و رسانه باشد. می‌بینید که امروز انتقاد صریح می‌کنند و این حق آنهاست. (سخنرانی رییس جمهوری در اختتامیه بیستمین جشنواره مطبوعات)
همچنین رییس جمهور در گفتگوی تلویزیونی با مردم از همه خواسته بود:«تحمل خود را بالا ببرند».
استاد دانشگاهی به نام «سعید زیبا کلام»
بعد از اظهارات دکتر روحانی در جمع اساتید دانشگاه، سعید زیباکلام استاد دانشگاه، در نامه ای سرگشاده به رییس جمهور نوشت: آقای رئیس‌جمهور! این شعار پسندیده‌ی سنجیده‌ای است که می‌فرمایید «این دولت محیط امن برای دانشگاه می‌پسندد» و «محیط امن، یعنی همه احساس امنیت کنند». اما هنگامی که در همان سخنرانی توپ و تشر می‌زنید که «چرا یک عده بی‌سواد که از بخش‌هایی خاص پول می‌گیرند باید حرف بزنند»، آیا بهراستی انتظار دارید اساتید به آن شعار پسندیده توجه کنند یا از آن سرزنش تند و ناشکیباییِ بسیار نگران‌کننده خوف و هراس به دل گیرند؟
وی در ادامه این نامه به رییس جمهور یاد آور شد:« ـ آقای رئیس‌جمهور! هنگامی که بسیاری از تشکل‌های دانشجویی به واسطه‌ی جو رسانه‌ای‌ـ‌امنیتی خاصی که در این ماههای اخیر سیطره‌یافته جرأت نمی‌کنند پا به میدان گذاشته از انگشت‌شمار اساتید دانشگاهیِ دل به دریای انقلاب زده دعوت به سخنرانی کنند، جنابعالی بهراستی انتظار دارید اساتید دانشگاهی به بحث و ارزیابی این به زعم حضرتعالی «کار بزرگ بین‌المللی» بپردازند؟»
زیباکلام چرا به دادگاه احضار شد
سعید زیبا کلام در ماههای گذشته با حضور در دانشگاهها، مراکز آموزش عالی، مساجد و مجامع مردمی به روشنگری و آگاهی بخشی پرداخت. یکی از مهمترین فعالیتهای زیباکلام، که هیچ استاد شناسنامه داری نتوانست، در نقد یا رد آنها کلامی به زیبان بیاورد، «بررسی بند به بند توافقنامه ژنو» بود.
زیبا کلام که سابقه سالها فعالیت دیپلماتیک را در کارنامه دارد، طی شش ماه گذشته با انتقاد از مفاد توافقنامه ژنو آن را خلاف حقوق اساسی ملت ایران ذکر می کند و با طرح سوالهایی مشخص از دستگاه دیپلماسی می خواهد که در متن این توافقنامه بازنگری کند.
زیبا کلام در پرسشی سیزده گانه، ابهامات اظهارات و عملکردهای رییس جمهور و دستگاه دیپلماسی را خاطر نشان می کند و سعی دارد با طرح این سوالات دقیقا بگوید که پس از نیمه شب انعقاد توافقنامه چه حقوقی از ملت ایران به رسمیت شناخته نشده است.زیبا کلام در پرسش هایی مشخص می پرسد:
۱ـ آیا بهراستی، بدان‌گونه که رئیس‌جمهور محترم، آقای دکتر روحانی، گفته‌اند، “در نتیجۀ این ابتکار … قدرت‌های بزرگ به این نتیجه رسیده‌اند که تحریم و فشار، راه به جایی نخواهد برد و … راهی جز احترام متقابل و مذاکرة عزتمندانه وجود ندارد”؟
۲ـ همچنین، آیا بهراستی “فرزندان انقلابی … توانستند حقانیت ملت ایران در فعالیتهای هستهای را در صحنه بین‌المللی اثبات کنند“؟
۳ـ نیز، آیا بهراستی، آن‌طور که دکتر روحانی میگوید، “همة اصول و خطوط قرمز نظام” در این مذاکرات رعایت شده است؟
۴ـ آیا اینک با این توافقنامه “حقوق هستهای و حق غنی‌سازی ملت ایران مورد اذعان قدرت‌های جهانی ـــ که سالها سعی بر انکار آن داشتند ـــ قرار گرفته است”؟
۵ـ آیا، بدان‌گونه که دکتر روحانی میگوید، “دستاوردهای قطعی این توافق اولیه، به رسمیت شناخته‌شدن حقوق هستهای ایران است”؟
۶ـ نیز، موافق مدعای وزیر امور خارجه، آقای دکتر ظریف، آیا “بر اساس این توافق ساختار برنامه هستهای جمهوری اسلامی ایران به طور کامل حفظ میشود”؟
۷ـ نیز، موافق مدعای وی، آیا “تحریم نفتی ایران متوقف میشود و … درآمدهای نفتی آزاد خواهد شد”؟
۸ـ بهراستی چرا از ابتدای این مذاکرات وزیر خارجة ایران همواره بر محرمانه‌ماندن آن اصرار و تأکید می‌کرده اند؟
۹ـ بهراستی جریان مذاکرات از چه کسانی محرمانه ماند؟ از آمریکاییها، انگلیسیها، فرانسویها، یا اسرائیلیها؟ یا فقط از ملت ایران؟
۱۰ـ چرا هیچیک از طرف‌های مذاکراتی ما و بهویژه اروپا‌ـ‌آمریکاییان اصراری یا تأکیدی بر محرمانه‌ماندن مذاکرات نداشته اند؟
۱۱ـ آیا سند منتشرشده توسط وزارت خارجۀ ایران، تنها سند موافقت‌شده است؟
۱۲ـ آیا بهراستی، آنگونه که دکتر روحانی میگوید، سازمان تحریم‌ها “ترک برداشته است”؟
۱۳ـ و افزون بر “ترک‌برداشتن”، آیا آنگونه که دکتر ظریف میگوید، “در حال حاضر ساختمان تحریم‌ها و فضای ایجادشده فروریخته است”؟
«در هیات وزیران به مسئولان گفته‌ام که نباید شکایتی از طرف دولت نسبت به روزنامه و رسانه باشد. می‌بینید که امروز انتقاد صریح می‌کنند و این حق آنهاست.» این سخنان را روحانی در اسفند ماه سال گذشته و در جشنواره مطبوعات بیان کرد. همان مراسمی که در آن از «دژپولادین منتقدان» نیز سخن گفت.
نظر شما