نماینده / محمدرضا یل - کارنامه دولت نوپای روحانی تا کنون نمره افتخارآمیزی ندارد. حل موضوع هسته ای و رفع تحریم ها که می توانست مزیت نسبی این دولت تلقی گردد پس از ماه ها مذاکره نتوانسته شرینی اجتماعی تولید کند و امید را زنده نگه دارد بلکه با القا نوعی تحقیر به سوی نوعی بدبینی عمومی در حرکت است.

حواشی اقدامات وزارت علوم  و ارشاد که در قسمتی از جامعه موجبات بدبینی را فراهم آورده است در کنار عدم تغییر وضعیت اقتصادی و معیشتی، فشارهای ناشی از نارضایتی عمومی را بر دوش روحانی و تمام حامیانش افزایش داده است. شاید بتوان ادعا نمود آرامش روانی موقت بر بازار و کنترل فاکتور های روانی افزایش تورم  که بیشتر ناشی از تغییر دولت است در کنار توجه این دولت به موضوع سلامت مهم ترین ویژگی های مثبت دولت فعلی است که البته توصیه می شود با تاکید بیشتر بر موضوع سلامت، سرمایه اجتماعی متزلزل خود را حفظ کنند.

عدم توجه مردم به خواست دولت در قضیه انصراف از یارانه ها به خوبی نماینگر فضای حاکم بر جامعه و فاکتور های موثر در تصمیم سازی آحاد مردم و نتیجتا ضعف دولت در تغییر یک تصمیم اجتماعی است.

حال در این بین و با وجود فضای حاکم بر جامعه باید گفت دولت پیام تصمیم مردم در عدم انصراف از یارانه ها را به خوبی دریافت کرده و سیاستی خاص را پی ریزی نموده است. اگر سخنرانی های رییس جمهور را  در چند هفته اخیر مورد پایش قرار دهیم متوجه می شویم شیب صحبت های خارج از چارچوب ایشان تندتر شده و حتی در سخنرانی های غیر عمومی، مباحث نا مرتبط و حاشیه ساز مطرح می کند. به نظر می رسد وی سعی دارد با ایجاد فضایی دو قطبی بین خود و مخالفان و مسئله سازی های غیر اقتصادی و معیشتی، اذهان را از نقطه ضعف اصلی دولت (ناکارآمدی معیشتی) منحرف کرده و در عین جلب توجه برخی اقشار و منتقدان بدنه اصلاح طلبی با بازتولید افراط و افراط گران در مقابل چشمان جامعه، از رکود جنبه های مختلف دولت خود خارج شود.

باید توجه داشت که پاسخ گویی به برخی مباحث مطرح شده توسط دولت به هیچ عنوان نباید کنار گذاشته شود بلکه باید در بستری معیشتی و با پیوندهای اقتصادی پاسخ اینگونه مباحث داده شود بطور مثال در پاسخ وظیفه دولت در بهشت یا جهنم بردن جامعه باید گفت: بهتر است دولت شعارهای اقتصادی خود را محقق کند و مذاکرات را به نتیجه برساند و بعد از آن در فکر بهشت و جهنم ملت باشد.

به نظرمی رسد روحانی به دنبال جلب توجه اقشار جامعه، حول موضوعات غیر معیشتی و درگیری ایدولوژیک در بین نخبگان است ولی نخبگان باید درک کنند بحران های مشروعیت در فضای معیشتی کارایی و اثرات مورد نظر را ندارد و از این بابت نگرانی های خود را در اندازه واقعی تاثیر این مباحث بروز دهند و در مقابل باید مسئله های مربوط به بحران کارآمدی مورد توجه قرار گیرد. باید جلوی فرار دولت از بحران کارآمدی به سوی بحران مشروعیت گرفته شود.