نماینده - نایب رئیس است ولی حافظه تاریخی ذهن همچنان سردار خطابش می‌کند و به گمانم بخاطر ذوق و قریحه اصفهانی‌هاست که اتاق خیابان بهشتش همچنان حال و هوای نوروزی دارد.

مرتضی طلایی که با افتخار شخصیت خود را تکامل یافته در بسیج و سپاه می‌خواند در طول گپ و گفت مفصل‌مان عملا تاثیر انتخابات ریاست جمهوری را بر انتخابات شوراها مشهود دانست و بخشی از سیاست‌زدگی‌های شورای چهارم که گاه و بی‌گاه سر باز می‌کند را ناشی از  فضای سیاسی قبل و حال و بخشی را به فضای شورا و نوع مدیریت آن و برخی عوامل دیگر مربوط دانست.

نایب رئیس شورای اسلامی شهر تهران با اینکه نظارت را بحثی قانونی خواند  و در نظرش هنوز در این مقوله با نقطه آرمانی فاصله ست، به هم‌شورایی‌هایش نهیب زد که مراقبت کنند نظارت عاری از سیاست زدگی باشد!

در طول گفتگو علاوه بر رابطه تعاملی شورا و شهرداری و گفته‌های رئیس شورا مبنی بر بی‌ادبی اداری شهردار به رابطه دولت و شورا هم گریزی زدیم. با اینکه به نظر طلایی آمدن وزرا و دولت‌مردان به صحن شورا خوب است ولی این رفت و آمدها را  مشروط به یک خروجی مشخص و قابل استناد دانست و به صراحت گفت:  با این که حضور دولت مردان صرفا به عنوان یک رویداد رسانه ای برای برانگیختن نگاه ها باشد، مخالفم!

منتخب مردم تهران در شورا در نقدش از عدم اجرای آیین نامه رعایت انصاف را کرد و رؤسای دوره سوم و چهارم شورا را در بوته نقد قرار داد و البته در مورد انسجام و همبستگی میان هم جناحی‌هایش هم نکاتی در خور توجه داشت که توصیه می‌کنم خواندنش را از دست ندهید...

 

واقعیت آن است که  افزایش تعداد اعضای شورا اگرچه برکات و دستاورد‌های فراوانی داشت اما سبب بروز اشکالاتی هم شد .  ما در حال گذار به سمت تحقق پارلمان شهری هستیم . تفاوت پارلمان شهری با پارلمان ملی این است که در پارلمان ملی سیاست‌گذاری­های کلان انجام می شود اما در پارلمان شهری ما سیاست‌گذاری شهری و محلی داریم و چون تنها با شهرداری مواجهیم نیم نگاهی جدی هم به حوزه اجرا داریم . افزایش تعداد نمایندگان شورا و همزمانی انتخابات شوراها با ریاست جمهوری به نوعی وزن سیاسی انتخابات شوراها را نسبت به گذشته بیشتر کرد . این نگرانی همواره بوده که شورا نباید کار سیاسی انجام دهد و جنس سیاسی داشته باشد ، اما این اتفاق افتاد و در فضای انتخاب ریاست جمهوری انتخابات شورا برگزار شد و عملا تاثیر انتخابات ریاست جمهوری بر انتخابات شوراها مشهود بود. واقعیت امر آن است که امروز شورای شهر تهران نقطه تجمع دو جریان اصول گرا و اصلاح طلب است و البته در شورا هستند دوستانی که اصلا سیاسی نیستند اما در فضای سیاسی قرار گرفته‌اند. به هر حال این دوره از شورای شهر تهران شکل گرفت و برخی وقتی دیدند شورای شهر وزن متعادلی دارد تلاش بسیار زیادی کردند تا شهردار مورد نظر خود را انتخاب کنند و این نقطه آغازی برای ورود مسائل سیاسی به شورای شهر شد . در هر حال انتخاب شهردار در یک فضای کاملا سیاسی اتفاق افتاد و چند ماه طول کشید تا ما بتوانیم این فضا را در شورا کمتر کنیم . البته امروز که من با شما صحبت می‌کنم می‌توانم بگویم شورای چهارم آن دوره اولیه را پشت سر گذاشته و در فضایی قرار گرفته است که بیشتر به مسائل کاری می‌پردازد. البته این به معنای آن نیست که در ماه های نخست آغاز به کار شورا به مسائل کاری پرداخته نشد ، ما در همان زمان برنامه پنج ساله دوم و برنامه سال 93 را تصویب کردیم . البته باید تاکید کنم ملاقاتی که با مقام معظم رهبری صورت گرفت و رهنمودهای ایشان نیز بسیار موثر بود. به هر حال شورای شهر به عنوان تولیت شهر و شهرداری هم باید مورد نظارت و هم مورد حمایت قرار بگیرد .
 

ما در این مسئله داریم کار می‌کنیم اما به هر حال نظارت یک بحث قانونی است . نباید به گونه‌ای برخورد کنیم که ورود شورا به موضوعات ، نظایری مثل حادثه خیابان جمهوری را رقم بزند که در آن وجوه سیاسی بر هر وچه دیگری غلبه داشت. همه دوستانی که می‌خواهند به مباحث نظارتی و بررسی عملکرد شهرداری بپردازند مراقب سیاسی شدن نگاه ها باشند و مراقبت کنند نظارت عاری از سیاست زدگی باشد  . اعتقاد من این است که در این بخش با نقطه آرمانی فاصله داریم .

 

این دیگر وظیفه مردم است که در انتخاب خود دقت کنند چون وقتی یک فرد صرفا سیاسی وارد شورا می‌شود این اتفاق خواه ناخواه می‌افتد . نقطه مطلوب آن است که شورا کاملا اجتماعی باشد. شورای سوم هم مسائل سیاسی داشت که بیشتر در بیرون شورا مطرح می‌شد. در حال حاضر بخشی از این مسائل به فضای سیاسی قبل و حال ، بخشی به فضای شورا و نوع مدیریت آن و برخی عوامل دیگر بازمی­گردد . معتقدم دوستان رسانه‌ای باید کمک کنند مسائل سیاسی از شورا دور شود . سیاسی شدن شورا مردم را متضرر می کند  .

 

نه . این شیوه طرح و پیگیری موضوعات مورد قبول نیست . البته بهتر آن است که چنین افتتاحیه‌هایی زمانی باشد که اعضای شورایی که برای این امور زحمت کشیده اند درگیر جلسات خود نباشند ، اما اگر غیر از این هم شد بی قانونی و بی ادبی اداری رخ نداده است . در هر حال معتقدم نیاز به طرح علنی این موضوع نبود و امکان طرح خصوصی این موضوع هم وجود داشت .

 

من اگر خودم آن روز حضور داشتم نسبت به بیان این جمله عکس‌العمل نشان می‌دادم . نمی‌دانم آن روز چه اتفاقاتی افتاده است . رییس شورا فرمودند بنده به افتتاحیه بروم که رفتم . معتقدم با طرح این گونه موضوعات ما نمی‌توانیم مدل جدیدی از ارتباط شورا و شهرداری را ترسیم کنیم . با شناختی که از آقای قالیباف هم دارم مطمئنم ایشان اهل بی ادبی اداری نیستند . شورا همان قدر که باید مراقب صیانت از کیان خودش باشد به همان میزان باید احترام شهردار منتخبش را هم حفظ کند ، شهرداری که فرزند انقلاب و آزمون پس داده روزهای سخت است . این مفهوم عملی فرمایش حضرت آقاست که فرمودند حمایت و نظارت . مطلقا این شیوه ها را نمی‌پسندیم و معتقدم این شیوه‌ها شیوه‌های مناسبی نیست و با اخلاق سازگاری ندارد .  

 

آمدن وزرا و دولت‌مردان به صحن شورا که خوب است و ما استقبال می‌کنیم مشروط بر این که به یک خروجی مشخص و قابل استناد برسد . با این که حضور دولت مردان صرفا به عنوان یک رویداد رسانه ای برای برانگیختن نگاه ها باشد مخالفم اما اگر خروجی داشته باشد حتما خوب و مغتنم است . حضور شهردار هم در جلسات هیئت دولت به معنی حضور ایشان در همه ابعاد دولت نیست اما به هرحال درباره موضوعاتی که به مسائل تهران مربوط می‌شود حضور ایشان در جلسات هیئت دولت لازم است و کماکان هم بر این عقیده هستیم . اخیرا ایشان به عنوان مهمان به هیئت دولت دعوت شدند و نتایج این حضور تا کنون مطلوب بوده است و کمیسیون مشترکی مختص به شهرتهران و کلان شهرها شکل گرفته است . البته ما علاقه داشتیم که مختص تهران شود اما از حضور کلان شهرها هم استقبال می‌کنیم. حدود شش وزیر، شهردار تهران و ریاست محترم شورا در این کمیسیون هستند . امیدوارم مباحثی که در این شورا مطرح شده به یاری خدا ادامه پیدا کند و خروجی این جلسات را بدست بیاوریم . هرچند که تاکنون هم دولت ورود پیدا کرده است و آماری که ما تاکنون دریافت کرده‌ایم مبنی بر آن است که مبلغی حدود دویست میلیارد به شهرداری پرداخت شود . البته این مبلغ در برابر حجم بدهی دولت و پرداخت های قانون خیلی فاصله دارد اما همین مبلغ هم شروع خوبی است . باید تلاش کنیم که فضای بین دولت و شهرداری و شورای شهر فضایی باشد که مردم از آن سود ببرند. مردم ما دولت و شهرداری را یکپارچه می‌بینند و نمی‌گویند شهرداری جدا از دولت یا دولت جدا از شهرداری است و هرکاری برای مردم شود زیر سایه نظام انجام می‌شود . یعنی شهرداری و دولت و قوه قضاییه و دیگر نهادها باید دست در دست هم داده و تهران را در شرایط پایتخت جهان اسلام قرار دهند و مشکلات بخش‌های مختلف را حل و فصل کنند . امنیت در تهران باید در بالاترین سطح وجود داشه باشد . مشکلات و مسئله‌های قانونی و بازنگری قوانین موجود برای شهرداری‌ها، شوراها و رسیدن به درآمد پایدار کمکی است که مجلس باید انجام دهد . موضوعات بین بخشی مثل بافت فرسوده ، حمل و نقل عمومی ، آسیب‌های اجتماعی و فعالیت های فرهنگی بحث های مشترکی بین شوراها و دولت است که باید دست به دست هم دهیم تا این کارهای مشترک را انجام دهیم تا به هر حال تهران به شاخص‌ها ، مولفه‌ها و استاندارد‌هایی که برگرفته از اعتقادات دینی و ملی ماست و در عین حال با شاخص‌های بین‌المللی هم نسبت دارد ، برسد.

 

بهتر آن است که نگوییم دولت ، افرادی از دولت عکس‌العمل داشتند . وقتی می‌گوییم دولت منظور آن است که دولت بیانیه‌ای داده باشد پس نمی‌توان یک یا چند نفر از اعضای دولت را به دولت نسبت داد . نظرها متفاوت است . فکر نمی‌کنم ما به آن نقطه مورد نظر شما دست پیدا کنیم چرا که ما به عنوان مجموعه‌ای که ادعای اصولگرای داریم و شهرداری را انتخاب کردیم که با ارزش‌ها، اعتقادات، فرهنگ و منویات مقام معظم رهبری نسبت تنگاتنگی دارد انتظار داریم در برخورد با ارزش‌های انقلاب هم ورود پیدا کند و عکس‌العمل نشان دهد. ما این نکته را وظیفه انقلابی خود می‌دانیم و قرار نیست برای خوشحالی دیگران کاری کنیم. ما باید از نیروهای انقلابی حمایت کنیم و قطعا خود را مکلف به حمایت از فعالیت‌های مذهبی و فرهنگی و انقلابی و حمایت از جریان‌ها و نیروها و سرمایه‌های انقلاب می‌دانیم. فکرمی‌کنیم این برای حفظ نظام و کشور ضرورت است و مفهوم آن هم ایجاد یک قطب بندی در جامعه نیست. به هر حال به طور طبیعی نظرهای مختلف درجامعه وجود دارد و ما گاهی باید اقداماتی انجام دهیم که نسبت آن باید با انقلاب و ارزش‌های ما سنجیده شود اما همان گونه که این نگاه تندی که شهرداری را محکوم به این می‌کنند که چرا شما مراسمی در یک بوستانی برگزار کردید که یک نفر در آن حرفی زده است ، را قبول نداریم ، قبول نداریم که می‌گویند چرا شهر را آراسته به تبلیغاتی کردید که مفهوم انقلابی یا مذهبی دارد !

  

بین دوستان اصولگرا آنجا که نسبت اعتقادی داریم ، مشکلی نداریم . اما در نگاه‌های کاری بین دوستان ما تفاوت نظر است. من معتقدم تلاشی که ما باید انجام دهیم این است که نگذاریم اختلاف نظر‌های کاری اثری بر باور‌ها و اصول مشترک ما بگذارد. به عنوان مثال ما نمی‌توانیم اختلاف نظر بین آقای حافظی را با آقای دبیر را ازبین ببریم اما این نباید به اصول مشترک آقای دبیر و حافظی نگاه راهبردی اصولگرایان در شورا تسری پیدا کند.

 

نباید بگذاریم این اتفاق بیافتد . همه باید تلاش کنیم که نگذاریم اختلاف‌های کاری بر اصول تاثیری بگذارند به همین دلیل به نظر من بر نیروهای اصول گرای شورا فرض است که از هر اختلافی که بر اصول تاثیر می‌گذارد پرهیز کنند.

 

بعضا بخاطر این است که با هم کمتر حرف می‌زنیم. اختلافات عمیق نیست. باید با هم حرف بزنیم تا مشکلات ما حل شود. این اختلافات ناشی از حرف نزدن با هم است و اگر بیشتر با هم حرف بزنیم می‌بینیم اختلافی در کار نیست . یکی از مشکلات جلسات علنی ما این است که ما بیشتر با رسانه‌ها حرف می‌زنیم و به صحن علنی شورا به عنوان یک فرصت تبلیغی دیده می شود . باید همه ما به این مسئله بپردازیم که امروز پرچم اصولگرایی دست این مجموعه است و اگر ما به هر دلیل نسبت به نگه داشتن این پرچم کوتاهی کنیم این موضوع نابخشودنی است. من، آقای دبیر و آقای حافظی و دیگر دوستان باید به این نکته توجه کنیم .

 

ما اعتقاد داریم آیین نامه ، شیوه اداره جلسات را تعیین کرده است . این انتقاد هم در دوره سوم بود و هم در حال حاضر در دروه چهارم که رؤسای محترم شورا بر خلاف آیین نامه شورا را اداره می‌کنند و در نتیجه این مسائل بوجود می‌آید. آیین نامه تعیین کرده است که برای هر لایحه یا طرحی چند مخالف و چند موافق صحبت کنند . وقتی ما جلسات را از آیین نامه خارج کنیم این منازعات پیش خواهد آمد . به هرحال نقد من به رؤسای دوره سوم و چهارم شورا درباره عدم اجرای آیین نامه است .

 

شورای شهر از مدیرت شهری چندان مجزا نیست چرا که شأن ما شأن تعیین راهبردها، سیاست‌ها و تبدیل آنها به مقررات و قوانین داخلی است که باید به اجرای شهرداری برسد. خوشبختانه ما سندی را در نیمه دوم سال 92 تصویب کرده‌ایم که برنامه پنج ساله دوم شهرداری تهران است و در سال 93 هم ادامه دارد. جهت گیری‌هایی که در این دو برنامه پنج ساله و سال 93 دیدیم در مواردی به مؤلفه‌های نام سال توجه کرده است. علت این توجه هم آن است که ما در ملاقاتی که با مقام معظم رهبری داشتیم دیدگاه‌ها و نظرات ایشان را دریافت کرده‌ایم و در تدوین برنامه پنج ساله عمل کرده‌ایم. فرهنگ عمومی دو بخش نرم‌افزاری و سخت‌افزاری دارد که یک بخش آن به سرانه‌ها و سیستم‌های سخت‌افزاری بر می‌گردد و بخش دیگر آن به فعالیت‌های فرهنگی و نرم افزاری برمی‌گردد. ما هدف‌گذاری کرده‌ایم که چهارصد مسجد را در دوره چهارم در شهر تهران احداث کنیم به این دلیل که معتقدیم از جمله المان‌های یک شهر اسلامی نمادهای مذهبی آن از جمله مسجدها هستند . یا در حوزه شهرسازی همکاران ما فعالانه تصمیم بر این دارند که سیما و منظر شهر و نمای ساختمان‌ها را منطبق بر فرهنگ معماری ایرانی اسلامی کنند. این سیاست‌گذاری‌ها به دنبال خود اقداماتی در پی دارند که نتیجه آن اقدامات در رسیدن به آن اهداف کلان کمک می‌کند. در تامین سرانه‌های فرهنگی، اجتماعی، خدماتی، رفاهی و ورزشی به عنوان یک بسته مرتبط با مسائل فرهنگی برای محلات تهران که نیاز دارند اولویت گذاری کرده‌ایم. در رویکر‌ها و جهت‌گیری‌های خود نگاه به شرق و جنوب تهران در اولویت است. در 374 محله تهران توجه بیشتری به محلات محروم داشته‌ایم. اینها رویکردهایی است که در خود اقدام و عمل فرهنگی هم دارد. بافت فرسوده به عنوان یک رویکرد مورد توجه ویژه ماست. در تعامل با سازمان‌های مختلف فرهنگی اقداماتی انجام شده است. برای مثال در رابطه با برگزاری نمایشگاه کتاب می‌توان بگویم صد در صد زیرساخت‌های لازم و آماده سازی نمایشگاه کتاب را با صرف هزینه‌ بالای چند ده میلیاردی فراهم کرده‌ایم. چرا که نمایشگاه بین‌المللی کتاب یک رویداد بزرگ فرهنگی است و شورای شهر باید در آن ورود پیدا کند. از این سلسله اقدامت تا ارتباط و پیوست با فعالیت­هایی که به فرهنگ دفاع مقدس مرتبط است به کرات برنامه ریزی و انجام می شود . ملاقات با خانواده‌های شهدا موضوع مهمی برای مدیریت شهری است . در دو روز گذشته آقای قالیباف با 23 تن از فرزندان جانبازان اعصاب و روان ملاقات داشتند و همه این خانواده ها از افراد سطح پایین درآمدی جامعه بودند. این ویژگی فرهنگی در حال رسیدن به بدنه شهرداری و شورای شهر است که ساز و کارهای خود را می‌طلبد. در برنامه‌ها ما فرهنگ مبتنی بر مسجد و مسجد محوری را به عنوان یک رویکرد اصلی در نظر گرفته‌ایم. در واقع سه حوزه هویتی را تفکیک کرده‌ایم. هویت مذهبی و دینی، هویت انقلابی و هویت ملی سه موضوعی است که برای ما در دستور کار قرار دارد که در امتداد آن مدیریت سبک زندگی و مدیریت بر تغییرات و تحولات فرهنگی و اجتماعی که بر اساس تسری پیدا می‌کند قرار می‌گیرد. این مسائل از مجموعه موضوعاتی است که ما برای آن برنامه داریم.

 

آموزش مردم. هرچه ما بتوانیم مهارت‌ها و توانمندی‌های شهروندان را بالا ببریم اصلاح سبک زندگی صورت می گیرد . در این بین تلاش شده آموزش ها با روش های جدید و غیر مستقیم تر باشد . ما از فرهنگی سخن می گوییم که برخاسته از متن شریعت باشد و معتقدیم فرهنگ دینی ما پاسخگوی تمام نیازهای ماست و هیچ نیازی به استفاده از فرهنگ دیگری برای پاسخگویی به نیازهای خود نداریم. مفهوم این سخن آن نیست که فرهنگ‌های دیگر را بررسی نکنیم. اما پاسخ تمام نیازهای خود را می‌توانیم در فرهنگ دینی خود بیابیم. در کدام دین این آموزه وجود دارد که سلام کردن یا صله رحم را به عنوان یک ارزش دینی بداند و تا این میزان به آن اهمیت دهد. ما از این آبشخور فکری فعالیت‌های فرهنگی را در حوزه‌های دینی و قرآنی جهت می دهیم. هم در حوزه سیاست گذاری و هم در حوزه اجرا خوشبختانه یکی از نکاتی که برای ما اتفاق افتاد ملاقاتی بود که با مقام معظم رهبری داشتیم. دو نکته‌ای که در سخنان ایشان بود یکی به بحث فرهنگی و دیگری به مسائل معماری شهری اشاره می‌کرد.آقای قالیباف که به عنوان شهردار پاسخگوی فعالیت‌های اجرایی هستند این عقب ماندگی را با صراحت پذیرفتند و این خیلی برای ما اهمیت داشت. الان تا جایی که من خبر دارم شخص شهردار تهران بر این نکات ورود کردند و این نکاتی است که ما پیش‌بینی می‌کنیم در سال 93 محقق می‌شود. در کنار این دو نکته مسائل دیگری نظیر تحولات در حوزه مدیریت فرهنگی، یکپارچه کردن فعالیت‌های فرهنگی، جلوگیری از موازی‌کاری و تداخل کارها، نظارت بر محتوای فعالیت‌های فرهنگی و وارد کردن افراد آشنا به حوزه‌های مدیریت فرهنگی به این جریان موارد دیگری است که در حوزه مدیریت فرهنگی درحال اجرا و انجام است. مجموعه این اقدامات از نگاه ما با تعیین اولویت درحال انجام است.

 

این اولویت عبارتند از: هویت دینی، هویت انقلابی، هویت ملی، سبک زندگی و مدیریت تغییرات و تحولات اجتماعی. فعالیت‌های ما در مسیر رسیدن به این اهداف برنامه ریزی شده است. مستحضرید که شاخص گذاری برای کار فرهنگی و کمیت گذاری بر آن کار بسیار سختی است و به این راحتی نمی‌توان آن را شاخص گذاری کرد. اما ما هدف گذاری کرده‌ایم. به عنوان مسال ببینیم طلاق در تهران چند درصد است و نتیجه فعالیت‌های فرهنگی چقدر باعث کاهش آن می‌شود. یعنی نتیجه فعالیت‌های فرهنگی را بر کاهش آسیب‌های اجتماعی بررسی کنیم. هرچند عواملی که در طلاق موثر هستند بسیار زیادند اما در مطالعات عمده ما سه دلیل عمده طلاق عبارتند از کاهش کارکرد معنویات در نظام خانواده، کمبود و کاهش اخلاق، محبت، صمیمیت در محیط خانواده و عدم مهارت‌های لازم در رویارویی با مشکلات که انجام کار فرهنگی بر این سه مورد به تقویت نظام خانواده کمک خواهد کرد و سبک زندگی ناظر بر کیان خانواده خواهد بود. به همین دلیل ما به این نتیجه رسیدیم که اگر این اقدامات را انجام دهیم می‌توانیم گام موثری در این زمینه برداریم. ما به فرهنگ، اقتصاد و عزم ملی پرداخته‌ایم. در زمینه بحث عزم ملی ما شوراهایی تشکیل داده‌ایم به نام شورایاری‌های محلات تهران که حدود چهارهزار نفر بدون دریافت هیچگونه حقوقی در محلات تهران به ما کمک می‌کنند. شاخص‌هایی که ما در رسیدن به این ساز و کار داریم آن است که ادعا نمی کنیم از قبل می‌دانستیم اما اینطور نیست که اینها را امروز به عنوان اولویت در نظر گرفته‌ایم. حضرت آقا این موضوعات را برای توجه بیشتر مردم و مسئولین مطرح کردند. ما مدیران نمی‌توانیم بگوییم که تا کنون مردم و فرهنگ آن ها یا اقتصاد را به عنوان اولویت خود نمی‌شناختیم. این توجه ویژه‌ای به این مقولات است. لذا کاری را برای رسیدن به مشارکت مردم در شوراها انجام دادیم و به این نتیجه رسیدیم که در محلات تهران مدیریت مردم را تقویت کنیم. از ده سال قبل موضوعی به نام محله و شهروندان مناطق تهران در حال کمرنگ شدن بود که ما دوباره روی آن کار کردیم و هر شهروندی در هر منطقه‌ای می‌داند در چه محله‌ای زندگی می‌کند. در ادامه ساز و کاری اجرا کردیم که ابتدای آن آغاز شورایاری‌ها بود که در مرحله دوم این طرح به امنای محل تبدیل شد. در واقع هفت نفر از شورایاری، شش نفر متخصصین حوزه‌های دیگر که تکشیل سیزده نفر به عنوان امنای مردم داده‌اند. ما در کنار این کار برای واگذاری کار سرای محله‌ها را طراحی کرده‌ایم که به عنوان ساز و کار فعالیتی قرار بگیرد و در ادامه آن مدیریت محلی را تعیین کرده‌ایم و از امنا خواستیم خود مدیران را انتخاب کنند. در واقع برشی را در مدیریت شهری می‌زنیم که فعالیت‌های ورزشی، خدماتی، آموزشی و رفاهی را در قیاس محله‌ای از مجموعه شهرداری جدا و به محلات واگذار کنیم که در چهارچوب تعیین شده با اقتضائات محلی خود آن را اجرا کند. هر محل یک کتاب برنامه و یک بودجه دارد که امنا این بودجه را با اقتضائات محلی خود هزینه کنند. البته اگر از منظر آسیب‌شناسی به این موضوعات نگاه کنیم سرای محله، امنای محله و مدیریت محله را تقویت می‌کنیم تا در قالب مسجد، نهاد‌های انقلابی و دینی و فرهنگی محلی باشند. ما مطلقا به این قائل نیستیم که تشکیلاتی موازی با مسجد تشکیل دهیم بلکه سرای محلات را در امتداد مساجد طراحی کرده‌ایم. به همین دلیل مساجد باید از بهترین‌های امنای محل افراد را در انتخابات شورایاری‌ها شرکت دهند. در شورایاری‌ها باید حتما تشکیل شده از روحانیون، بانوان، خانوده‌های معظمم شهدا، نیرو‌های حزب‌اللهی و بسیجی، فرهنگیان، ورزشکاران و همه ظرفیت‌ها در محل باشند که حلقه اتصال آنها مسجد باشد و در امتداد مسجد بتوانند فضای محلات را مدیریت کنند. با تقسیم کاری که بین مسجد، بسیج، هیئت و دیگر نهادهای محلات و شورایاری‌ها صورت می‌گیرد این ظرفیت پدید می‌آید که ما به عنوان یک اقدام عملی در پیاده سازی مشارکت مردم و عزم ملی به آن نگاه می‌کنیم. اینها مجموعه‌ای از اقدامات است که حتما می‌تواند شامل اشکالاتی هم بشود. ما هم کارها را دیده‌بانی می‌کنیم و هم از دوستان دین‌مدار و ارزش مدار می‌خواهیم در این نظارت بر اشکالات و رفع آنها به ما کمک کنند تا بتوانیم به هدف خود که مدیریت شهری به عنوان یک نهاد انقلابی با یک رویکرد دین‌مدارانه و ولایت مدارانه و اخلاق مدارانه برای اداره شهر برسیم. به همین دلیل ما به تغییر رویکردی در شهرداری رسیده‌ایم و آن این است که باید شهرداری را از یک سازمان خدماتی صرف به یک نهاد خدماتی، فرهنگی، اجتماعی تبدیل کنیم.