شناسهٔ خبر: 48800 - سرویس تاریخ
نسخه قابل چاپ

برگی از تاریخ

رئیس جمهوری که مجلس را برای خود می خواست !

تاریخ انقلاب پر است از نکته های آموزنده زمانی که با دیده عبرت به آن نگاه کنیم ؛ نخستین رئیس جمهور ایران اسلامی زمانی که به این سمت رسید دیگر همه نهادهای نظام را برای خود می خواست و معتقد بود مجلس نیز باید با او همسو و هم جهت باشد !

نماینده - بنی صدر پس از آن که به ریاست جمهوری انتخاب شد خود را تافته جدا بافته ای دانست که گویا پیش از او و پس از او دیگر مردم به کسی جز او اعتماد نکرده و نخواهند کرد .

او در یکی از سخنرانی های خود با تکبری مثال زدنی اظهار داشت : در جهان ما سابقه ندارد که کسی به ریاست جمهوری انتخاب شده باشد و زمان از محبوبیتش نکاسته باشد! رک جمهوری اسلامی ، ۵ بهمن ۱۳۵۹ ، صفحه ۲

و در یک اظهار نظر دیگر نیز با تکبر فرعونی گفته بود : من نخستین شخصی هستم که در تاریخ بشر با چنین اکثریتی به ریاست جمهوری رسیده ام ، هیچ رئیس جمهوری تا این زمان با چنین اکثریتی بریاست جمهوری نرسیده است از این رو در شان من نیست که به کارهای کوچک بپردازم ، من فقط به کارهایی رسیدگی می کنم که در سطح ملی باشد.رک اطلاعات ، ۲۳بهمن ۱۳۵۸، صفحه ۹

تکبر بنی صدر از این سخن که می گوید در جهان رئیس جمهوری به محبوبیت من وجود ندارد مشخص می شود سرنوشت بنی صدر از ابتدا تا انتها را می توان در این دو واژه جست و جو کرد : غرور و سقوط!

او می گوید رئیس جمهوری به محبوبیت من وجود ندارد و با این سخن چاپلوسانی که دور او را گرفته اند به این فکر می افتند که گزارشاتی را در این جهت که اثبات کند بنی صدر محبوبیت زیادی دارد تهیه و به او تقدیم کنند روحیه استکباری بنی صدر کار را به جایی می رساند که بعدها مدعی می شود بر اساس یک نظر سنجی محبوبیت رئیس جمهور از امام خمینی رهبر انقلاب بالاتر است و ...!

از این نکته که بگذریم به انتخابات نخستین مجلس شورای اسلامی می رسیم که یک ماه پس از انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد.

بنی صدر معتقد بود که مردم باید به همان طیفی رای دهند که رئیس جمهور می خواهد چرا که می دانست اگر این گونه نباشد در آینده به مشکل برخورد خواهد کرد و هر آن چه خواهد خواست نمی تواند بکند و ...

به این جملات دقت کنید ...

- مردم باید دقت کنند تا نمایندگانی به مجلس راه یابند که هماهنگ با رای آنها به رئیس جمهور باشد ، مطمئن هستم با نظارت مردم نمی توانند تقلب چشمگیری در انتخابات انجام دهند ! رک اطلاعات ، ۲۳ اسفند ۱۳۵۸ ، صفحه ۲

- باید مردم به تناسب رایی که به ریاست جمهوری داده اند به نمایندگان نیز رای دهند و اگر مجلس [با دولت ] هماهنگ نباشد ایران منفجر می شود . رک اطلاعات ، ۲۳بهمن ۱۳۵۸، صفحه ۹

-اگر مجلس ما که انتخاباتش تا چند هفته دیگر شروع میشود هماهنگ و خواهان همان اصلاحاتی باشد که ملت ایران طلب میکند این مجلس خودش یک نقطه قوت میشود ولی اگر مجلس مخالف خطی باشد که رئیس جمهور بر اساس آن خط انتخاب شده است یا متشتت باشد و یا دارای یک اکثریت ثابتی نباشد این مجلس تبدیل به یک ضعف بزرگ خواهد شد . رک اطلاعات ، ۲۸بهمن ۱۳۵۸، صفحه ۱۲

- مجلسی که در آینده تشکیل می شود باید متناسب با برنامه ها و نظرهایی باشد که بر اساس آن انتخابات ریاست جمهوری انجام شده است و چنانچه انتخابات مجلس شورای ملی با توجه به فاصله معین شده به تاخیر بیفتد ناچار باید هیئت دولت را تشکیل داد ...بعضی خیال می کنند این ایران ایران دوره شاه سابق است که مردم بی قید و بدون عقیده اند و هر کس سوار شد دیگر سوار است . رک بامداد ، ۷بهمن ۱۳۵۸، صفحه ۱و۳

چنان چه روشن است بنی صدر به عنوان نخستین رئیس جمهور مجلس را برای خود می خواست و قائل نبود که در نظام های مردمسالار مجلس باید به دولت نظارت داشته باشد .

بنی صدر خود را به گونه ای دیگر به مردم معرفی کرده بود و با این چهره دیگر رای کسب کرده بود و حال رای مردم به نمایندگان انقلابی در مجلس شورای اسلامی نشان می داد که مردم طالب چیستند و بنی صدر این را نمی خواست ...

در واقع و به جد می توان گفت داوری عادل تر از تاریخ در تاریخ نیست ...کسانی که از نعمت های الهی به خود دچار غرور می شوند به زودی سقوط می کنند ...

بنی صدر با این سخنان اولین سنگ دیکتاتوری را بنا می نهد ، در حالی که نمایندگان مجلس شورای ملی بایستی از سوی مردم انتخاب شوند و طبیعی است جهت گیری مجلس نیز منوط به رای مردم است بنی صدر می گوید مجلس بایستی با رئیس جمهور هم جهت باشد و در راستای برنامه های دولت حرکت کند !

البته بنی صدر در یکی از سخنرانی های خود در ۷ بهمن ۱۳۵۸  به درستی می گوید بعضی فکر می کنند زمان شاه است و هر کسی سوار شد تا آخر سوار می ماند ! اما او به این علم خود جامه عمل نمی پوشاند و بعدها زمانی که طغیان می کند و توسط مجلس و با حکم امام برکنار می شود همچنان خود را رئیس جمهور می نامد و می داند و گویی که هر کس در ایران رئیس جمهور شد تا آخر نیز رئیس جمهور می ماند ...او می داند ولی نمی خواهد باور کند که دیگر زمان شاه نیست...

نظر شما