نماینده - سعیدی سیرجانی در سال ۱۳۶۸ و در تمجید سیاست های جدید هاشمی مقاله ای در روزنامه اطلاعات منتشر ساخت که این مقاله دستمایه اعتراض های گسترده ای نسبت به نویسنده، دولت تازه روی کارآمده و نیز روزنامه اطلاعات و مدیریت آن شد.
نویسنده در آن مقاله از هاشمی به خاطر رویکرد دوستانه ای که نسبت به آمریکا داشته است تمجید و اظهار امیدواری کرد که این رویکرد تداوم داشته و هاشمی در پیگیری این سیاست ها اسیر گروه های تندرو که دشمنی با آمریکا برایشان نان و آب دارد نشود !
آن چه که دستمایه این نوشتار و آن هم در شرایط حاضر و پس از نزدیک ۲۴ سال شد مقاله ای است که سایت رسمی آیت الله هاشمی رفسنجانی آن را منتشر و به آن مقاله کذایی استناد کرده است .
در این مقاله با عنوان «تندروها در مقابل شما خاموش نمی نشینند» بخش هایی از مقاله سیرجانی بازنشر شده و آمده است : ناگفته پیدا بود که اردوگاه چپ گرایان چندان از رئیس جمهور شدن هاشمی خشنود نبودند. مثلا خلخالی که فردای روز تنفیذ سخنران پیش از خطبه های نماز جمعه بود با وجود آنکه راجع به مسائل جاری کشور سخن می گفت اما کوچک ترین اشاره ای به روی کارآمدن هاشمی به عنوان رئیس جمهور نکرد.موسوی خوئینی ها هم البته در سخنانش که کمی بعد از تحلیف رئیس جمهور جدید برگزار شده بود و در آن درباره مسائل سیاسی روز سخن گفته بود اما در برابر انتخاب هاشمی سکوت می کند. با این حال اما هاشمی در ادامه همان رویکردی که در چینش کابینه به کار برده بود، در کنار انتصاب چهره های نزدیک به خود همچون حسن روحانی به عنوان مشاور در امور امنیت ملی و مهاجرانی به عنوان معاون حقوقی و امور مجلس رئیس جمهور، حسن حبیبی را به عنوان معاون اول و موسوی خوئینی ها را به عنوان رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک و میرحسین موسوی را نیز به عنوان مشاور سیاسی خود منصوب کرد.
از این نکته که مجمع روحانیون مبارز به عنوان سردمدار چپ ها در آن دوره از هاشمی حمایت می کرد که بگذریم، می توان به این واقعیت پی برد که هاشمی که خود را پدر معنوی دولت مستقر می داند رودربایستی را به کناری نهاده و تصفیه اطرافیان دکتر حسن روحانی رئیس جمهور را آغاز کرده است !
حمله به چپ های سابق و منت نهادن بر سر آن ها مقدمه ای است بر این حقیقت عیان که ماه عسل دولت با اصلاح طلبان به پایان رسیده و باید کم کم خود را به حاشیه کشیده و راه را برای مدیریت کارگزاران هاشمی باز کنند!
این واقعیت روی خود را از روزهای پایانی تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری نشان داد زمانی که عارف نامزد اصلاح طلبان مجبور شد به نفع روحانی کناره بگیرد تا پیروزی هاشمی در کارزار انتخابات بر اصلاح طلبان و خاتمی عیان شود.
انتخاب اعضای کابینه نیز نگاه ها را بیشتر به سوی کارگزارانی که در دولت هاشمی سوار کار بودند معطوف کرد تا اصلاح طلبان بیشتر احساس تنهایی و شکست کنند.
در آن سوی این ماجرا هم به نظر می رسد پالس های روشنِ بی مهری کارگزاران، از سوی اصلاح طلبان به خوبی دریافت شده؛ در همین راستا سعید حجاریان در گفتگو با روزنامه اعتماد(۲۹ مهر) صفت اعتدال دولت روحانی را زیر سوال برده و با بیان اینکه دولت یازدهم به وزن آراء پایگاه اجتماعی توجهی نکرده مطالبی را خطاب به روحانی گوشزد کرد.
وی در این زمینه گفته است:«به نظرم دولت در مجموع یک مقداری از اعتدال به سمت راست نزدیکتر است. معنی اعتدال میانه صرف نیست، معنای دقیقترش انصاف است. اگر این تعریف را قبول داشته باشیم ، این سئوال را جواب دهیم که اگر یک چوبی داشته باشیم که یک طرفش هشتاد کیلو وطرف دیگرش ۲۰ کیلو باشد مرکز ثقل آن چوب در حالت آزاد کجا هست؟ در وسط آن یا نزدیکتر به وزنه سنگین تر؟این مثال را برای این زدم که به طور دقیق تر به آرای آقای روحانی در انتخابات دقت کنید. آرای ایشان سه برابر آرای نفر اول اصولگرایان، آقای قالیباف بود و این به معنای آن است که اعتدال به معنای رعایت انصاف و عدل نه صرفا میانه، باید به وزن سنگین تر اصلاح طلبان در دولت بیانجامد که این به اندازه کافی دیده نمی شود.بنابراین اعتدال یعنی تقسیم منصفانه نسبت به پایگاه رای، نه صرف حد وسط راست و چپ.»
محمدرضا تاجیک مشاور سید محمد خاتمی و رئیس اسبق مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری نیز در یادداشتی که در ماهنامه «مهرنامه»(شماره ۳۱) منتشر شد، تلاش کرد تا گوشه ای از این پرده را کنار بزند.
برخی محورهای این یادداشت به شرح زیر می باشد:
- نقطه گره یا کانونی گفتمان راست مدرن «توسعه اقتصادی» است که آستر و روکشی که بر پیکره این گفتمان کشیده شده، از جنس«اعتدال» است
-حواریون این جریان را باید عمدتا تکنوکرات ها( کارگزارن اقتصادی، صنعتی)، بروکرات ها، و قشری از بازاری ها، تجار، و زمینداران جامعه جستجو کرد
- این جریان، جریانی هژمونیک نبوده و از استعداد استعاری شدن، سقف گونه شدن، ایجاد زنجیره ای از هویت های متمایز و تسخیر ریزبدنه های جامعه برخوردار نیست، و عمده مقبولیت و مشروعیت خود را وام دار تک شخصیت هاست
-دلیل روی کار آمدن این گفتمان بیش تر ناشی از فقدان آلترناتیو مقبول و تبدیل شدن این جریان به مقبول ترین بازی در شهر است
- راست مدرن جریانی مردمی نبوده و حکومتی است .بعید می دانم که این جریان از امکان و استعداد تبدیل شدن به یک جریان مدنی و مردمی- با گفتمانی جدید- در سالیان در قدرت خود برخوردار باشد، بنابراین، پیش بینی می کنم که پایان دوره ریاست جمهوری(چهار یا هشت سال) به نوعی پایان دوران فروغ این جریان باشد
این محور همچنین در یادداشت دیگری نیز در روزنامه اعتماد(۵ آبان)به شکل واضح تر دنبال شد و از اولتیماتوم به روحانی پرده برداشت.
نویسنده این یادداشت می نویسد:« نيازي نيست خيلي گوش تيز كنيم تا صداي نارضايتي برخي حاميان دولت روحاني را بشنويم. اين روزها در محافل و جمع‌هاي دوستانه پچ‌پچ‌هاي درگوشي و گلايه‌هاي جدي از برخي رفتارها، بي‌تفاوتي‌ها، انتصاب‌ها و بي‌توجهي‌هاي دولت جديد شنيده مي‌شود.»
وی در ادامه می نویسد:«به نظرمي رسد در دوماه گذشته اين سياست درباره نهادهاي قدرت و اصولگرايان به صورت نسبي مورد توجه قرار گرفته اما دولت روحاني با توجه به اطميناني كه نسبت به پايگاه راي خود داشت از بخش حاميان جوان و طبقه متوسط غفلت كرد. اما اعتراض‌ها و گلايه‌هايي كه اين روزها به گوش مي‌رسد زنگ خطري جدي براي دولتي محسوب مي‌شود كه براي اجراي برنامه‌هايش در سياست داخلي و خارجي علاوه بر جلب نظر اصولگرايان به حمايت قاطع افكارعمومي و بدنه حاميانش نياز دارد. به صورت طبيعي شهروندان تحول‌خواه، دانشجويان و حاميان راسخ روحاني تا مدت زماني به ديده تساهل با اتفاقات برخورد كرده و اجازه مي‌دهند دولت كارش را به سليقه خودش پيش ببرد اما از يك نقطه‌يي به بعد كاسه صبر لبريز شده و ممكن است حمايت و پشتيباني جاي خود را به اعتراض و گلايه دهد. اين زمزمه‌هاي پنهاني كه هر روز از گوشه و كنار بيشتر شنيده مي‌شود احتمالا تا چند وقت ديگر عمومي‌تر بيان شده و سمت و سوي شديدتري پيدا كند. بي‌تفاوتي به خواست‌ها و انتظارات بنفش پوشان حامي روحاني فاصله‌يي ايجاد مي‌كند كه در ادامه راه، تبعات ناگواري براي دولت تدبير و اميد خواهد داشت.»
آیا اصلاح طلبان خود را با این واقعیت تلخ منطبق خواهند ساخت؟ آیا آنان مسیر خود را از دولت جدا می کنند و یا همچنان به آینده امیدوار بوده و چشم به افق های دور می دوزند؟
در ماه های آینده که زمزمه های انتخابات مجلس آینده به فریاد بدل خواهد شد پاسخ به این سوال نیز عیان خواهد گردید !
نظر شما