نماینده؛ گزارش صد روزه رئیس جمهور محترم را می توان از جهات گوناگونی مورد نقد قرار داده و یا محتوای آن را تائید کرد .اول آنکه در مورد کلیت گزارش رئیس جمهور بدون ورود به محتوا سخن بگوئیم و دوم آنکه بخش هایی از سخنان روحانی را به نقد بنشینیم .

۱-بخش اعظمی از مصاحبه تلویزیونی رئیس جمهور در سیاه نمایی دولت های نهم و دهم گذشت . گویا رئیس جمهور کنونی چون یک آتش نشان فداکار خود را به آتش زده است که کشور آتش گرفته را خاموش کند و خود نیز فدا شود!

شاید بخشی از سخنان رئیس جمهور در مصاحبه دیشب صحیح باشد و یا برعکس و این نیازمند بررسی است و مسئولان سابق نیز می توانند به آن پاسخ گویند ولی سوالی که به ذهن متبادر می شود این است که

البته دولت سابق نیز گرفتار این بلیه بود . آقای احمدی نژاد برای این که نشان دهد چه اندازه فعالیت کرده و می کند حداکثر تلاش را در جهت تخریب دولت های سابق از اول انقلاب تا روز به کرسی نشستن خود به کار برد و دولت های اسبق نیز چنین بوده اند .

یادمان نرفته زمانی که دولت خاتمی روی کارآمد مطبوعات با چه شور و ذوقی هاشمی را به عنوان رئیس جمهور سابق مورد هتاکی قرار می دادند او را عالیجناب سرخپوش می نامیدند و در تخریبش نهایت تلاش را به کار می بردند .

هاشمی نیز زمانی که قدرت را به دست گرفت تلاش کرد کشور را ویرانه ای تصویر کند که او برای آبادیش مبعوث شده است و...

دیشب آقای روحانی نیز به سنت سلف خود کوشید کشور را ویرانه ای نشان دهد که در شرف سقوط در چاه ویل نیستی و نابودی است و اگر او فداکاری نکند و همکارانش تلاش نکنند کشور وضعیتی بسیار وخیم خواهد داشت !

آقای روحانی !

در سوره آل عمران آیات ۱۳۹ آمده است : تلك الايام نداولها بين الناس و ليعلم الله الذين آمنوا و يتخذ منكم شهداء ، و الله لا يحب الظالمين ، و ليمحص الله الذين آمنوا و يمحق الكافرين .

این آیات را شما به عنوان خطیب زبر دست بارها و بارها خوانده اید و در آن احتمالا تدبر کرده اید . بدانید که این منصب روزی به دیگری از سوی مردم واگذار خواهد شد و شاید آن روز او نیز در گزارشی صد روزه و یا کمتر، عملکرد شما را در دادگاهی شبانه و بدون حضور قاضی و حضرتعالی به نقد می نشیند و طبیعتا آن روز روز سختی است که نمی توانید از عملکرد خودتان دفاع کنید و خدماتتان را به مردم بازگو نمائید .  

۲- به گزارش اقتصادی آقای رئیس جمهور ورود نمی کنیم که بی شک منتقدین و یا کارشناسان در آن زمینه سخن خواهند گفت . در این مختصر به بخش مغفولی از سخنان آقای روحانی که در میانه گزارش اقتصادی ایشان کمتر دیده شده است می پردازیم .

رئیس جمهور در تشریح عملکرد فرهنگی دولت خود در ۱۰۰ روزه اخیر به چند نکته اشاره کردند :

1. حس من از ابتدای دولت این است که در جامعه ما یک احساس آرامش وجود دارد و شما مشاهده می‌‌کنید که در دانشگاه، مدرسه، فرهنگ و ورزش آرامش دیده می‌شود.ما در این صد روز کار زیادی برای ورزش نکردیم و حتی وزیر ورزش آخرین نفری بود که از کوچه پر پیچ و خم پارلمان عبور کرد افزود: تنها کاری که ما کردیم این بود که سایه سیاست را از سر ورزش برداشتیم
2. ما در همین ۱۰۰ روز خیلی از کتاب‌هایی که ممنوع شده بود و می‌شد آزاد شوند، آزادشان کردیم. خیلی‌ از نویسنده‌ها ممنوع‌‌القلم شده بودند و ما آنها را به صریح‌القلم تبدیل کردیم تا بروند هر چه می‌خواهند بنویسند البته در چارچوب قانون و خود آنها اهل این کشور هستند و علاقه‌مند به این کشور هستند.دولت نظرش این است که هیچ فیلتری بهتر از افکار عمومی مردم نیست. فیلم و هنر خوب را مردم می‌بینند.
3. احساس من این است که مذاهب، اقوام و ادیان مختلف در ایران احساس آزادی بیشتری می‌‌کنند.

در این زمینه گفتنی هایی است که به اختصار به آنها اشاره می کنیم

۱ – روشن است که در ۱۰۰ روز گذشته دولت در عرصه ورزشی فعالیت آن چنانی نداشته و به گفته رئیس جمهور وزیر ورزش آخرین وزیری بود که توانست از مجلس رای اعتماد بگیرد و آیا با وجود این اعتراف صریح می توان موفقیت های اخیر ورزش را که حاصل تلاش مسئولان سابق است را به نام و کام دولت کنونی نوشت و ثبت کرد ؟ آیا این از جوانمردی دولت راستگویان است ؟

۲- رفع محدودیت از کتاب های ممنوعه چه افتخاری می تواند داشته باشد . زمانی که برای غذای جسم مردم نظارت های سخت گیرانه ای وجود دارد از تاریخ مصرف گرفته تا رعایت استانداردها و ... چگونه می توان برای غذای روح مردم از کتاب گرفته تا مطبوعات و سینما و رادیو و تلویزیون نظارتی قائل نشده و ممیزی را برداشت . رئیس جمهور می گوید بهترین فیلتر از نظر ما افکار عمومی است و آیا می توان فیلترینگ امنیت غذایی و ...مردم را نیز به خود آنان واگذار کرد تا خودشان بتوانند مواد فاسد غذایی را کشف و از آن مصرف نکنند ؟ از سوی دیگر آیا نظام اسلامی می تواند از اموال بیت المال به کسانی کمک کند که محتوای غیراخلاقی و اسلامی در اختیار مردم قرار می دهند؟ خداوند بر درجات شهید بزرگوار آیت الله بهشتی بیفزاید که ۳۳ سال پیش در چنین روزی – ۶ آذر ۱۳۵۹ – در یک مصاحبه مطبوعاتی اظهار داشتند : خوب است مردم متدین ما بدانند که یکی از پایه های لیبرالیسم این است که فرد انسان را از حاکمیت شرایع و قوانین الهی آزاد می داند یکی از پایه های لیبرالیسم این است که انسان ها آزادانه بنشینند و تصویب کنند انسان باید در باره حدود و ضوابط و قوانین خودش تصمیم بگیرد و خودش قانون وضع کند و هیچ کس نمی تواند جز انسان قانون وضع کند حتی خدا ! این همان جنبه منفی و ناپسند و ضد اسلامی لیبرالیسم است که ملت مسلمان ما روی آن حساسیت دارند.» رک جمهوری اسلامی ، ۶ آذر ۱۳۵۹ ، صفحه ۲

۳-آقای روحانی در مورد اقوام و ادیان چنان سخن می گویند که در هشت سال گذشته نظام اسلامی این اقلیت ها را دسته جمعی نابود و در گورهای دسته جمعی دفن کرده است! اقوام و اقلیت ها در ایران اسلامی از ابتدای انقلاب تا کنون در کمال احترام و امنیت و برخوردار از حقوق انسانی بوده اند و در اجرای مراسمات مذهبی خود آزاد بوده اند . می توان از نمایندگان اقلیت های دینی که در مجلس حضور دارند پرسید که آیا شما در طول سالیان گذشته با محدودیت هایی روبرو بوده اید و یا توانسته اید همگام با دیگر نمایندگان مجلس آزادانه در امورکشور خود اظهار نظر کنید ؟