به گزارش «نماینده»، غلامعلی حدادعادل رئیس فراکسیون اصولگرایان مجلس در گفت و گو با رویش به اظهار نظر درباره مسائل مختلف سیاسی پرداخت. مشروح این گفت و گو در ادامه می آید:

در بحث سیاست خارجه، روند کلی دولت را با توجه به آنچه تا کنون رخ داده است، مانند سفر نیویورک و مذاکرات ژنو چگونه ارزیابی می کنید؟

اراده نظام ما همیشه این بوده است که مشکل هسته ای و تحریم را از طریق مذاکره حل کند و به یک جایی برساند. این مسئله جدیدی نیست. ما همیشه گفتگو با آژانس و ۱+۵ را برای رسیدن به نتیجه تعقیب می کردیم. پس اصل مذاکره چیز جدیدی نیست و از قبل وجود داشت. در دولت جدید آقای روحانی، برای مذاکره یک زبان دیگری به کار گرفته شده و خود دولت هم تاکید کرده است که به هیچ وجه بر سر حقوق حقه ملت معامله نخواهد کرد. منتها دولت سعی می کند با یک روشی که رهبری آن را نرمش قهرمانانه نامیده اند، با یک شیوه جدید و با یک طرح تازه این مذاکرات را پیش ببرد و به نتیجه برساند. طبعاً اگر بنا باشد که این مشکل یک روزی حل بشود باید از طریق گفتگو و مذاکره حل بشود، بنابراین نفس گفتگو و مذاکره لازم ومفید است و ما هم امیدواریم تلاش های دولت به نتیجه برسد. رهبری هم فرمودند که ما به دولت خودمان و به تلاش های سیاست خارجه اعتماد داریم و خود این هم یک اطمینانی است برای ملت که مطمئن باشند در این مذاکرات حقوق ملت ضایع نمی شود.  حالا ممکن است در فرآیند مذاکره برخی اتفاقات بیفتد که به تعبیر رهبری «به جا» نباشد. آن ها را هم البته باید تذکر داد و مراقبت کرد. منتها باید فعالیت ها به نحوی باشد که طرف خارجی مطمئن باشد که هیئت مذاکره کننده از پشتیبانی داخلی برخوردار است.

محرمانه بودن مذاکرات را چطور ارزیابی می کنید؟

محرمانه بودن مذاکرات هم چیزی نیست که بگوییم، فی النفسه حتماً موجب از دست رفتن حقوق ملت می شود. این یک شیوه ای است که مصلحت دانستند و مصلحتی که در چارچوب عزت و حکمت باشد، در سیاست خارجه ما جا دارد. بنده درباره اینکه لازم بوده است مذاکره محرمانه باشد یا نه، اظهار نظر نمی کنم. بلکه برعکس؛ می گویم نفس محرمانه بودن دلیل این نیست که حقوق ما ضایع می شود، بلکه بستگی دارد که چه مسائلی در این مذاکرات مطرح می شود. بنابراین ملت باید از دولت در این مذاکرات پشتیبانی بکند و در عین حال همه باید هوشیاری خود را حفظ کنند. از طرف دیگر آمریکا هم باید بداند که این تغییر روشی که در مذاکرات پدید آمده به معنی تسلیم شدن ملت ایران در برابر تحریم ها نیست و آن ها نباید اینطور نتیجه بگیرند که چون تحریم ها برای ملت ما مشکل ایجاد کرده است، دولت جدید هم زبان تازه ای بکار گرفته پس تحریم ها موثر واقع شده و راه آینده هم ادامه تحریم هاست. اگر چنین نتیجه ای بگیرند در این صورت این مشکل حل نخواهد شد و ملت ایران هم در این ۳۵ سال ثابت کرده است که اهل تسلیم در برابر قلدری نیست و ما همانطور که رهبری هم فرمودند، نه ظلم می کنیم و نه ظلم می پذیریم.

آیا مجلس در صورت درخواست دولت پروتوکل الحاقی را می پذیرد؟

به نظرم از کلی گویی نتیجه ای حاصل نمی شود. باید دید کدام بندها را مدنظر دارند. ما مطمئنیم که مجلس پشت سر رهبری بر سر حقوق ملت پافشاری خواهد کرد و با حفظ چنین موضعی، اگر دولت پیشنهادی به مجلس داشته باشد، بررسی می کنیم و در این چهارچوب اگر دیدیم که حقوق ملت را حفظ میکند همکاری می کنیم.

تا چه اندازه به مذاکرات خوشبین هستید؟

ضرورتی ندارد گمانه زنی کنیم و بهتر است صبر کنیم و منتظر بنشینیم. آینده روشن خواهد کرد که آیا آمریکایی ها واقع بینی و درک درستی از شرایط ایران دارند یا نه، دنباله روی از صهیونیست ها را می کنند. این یک آزمونی است برای آمریکایی ها که نشان بدهد آیا در برابر ملت و دولتی که کار غیر قانونی نکرده است و می خواهد شفافیت به خرج دهد، آیا مایلند دست از زورگویی خودشان بردارند یا که خیر.

در سیاست داخلی، فکر می کنید دولت تا اینجا، چه میزان به شعار اعتدالی که داده است، پایبند است؟

جمع بندی ما از انتصاباتی که صورت گرفته این است که ۸۰ درصد این انتصاب ها از یک طیف خاص است و ما این شیوه را موافق اعتدال نمی دانیم. گاهی هم از بعضی از مسئولین- غیر از آقای رئیس جمهور البته- نقل می شود که گفته اند کوپن اصولگرایان پر شده است و نوبت، نوبت ماست. اگر مبنا این باشد، در این صورت وضعیت کشور به آونگی می ماند که از منتها علیه سمت راست، می رود به منتها علیه سمت چپ و لابد باید منتظر ماند تا این مسیر به عکس تکرار شود، یعنی هیچ وقت اعتدالی حاصل نخواهد شد. ما نگران هستیم که این شیوه های انتصاب، اعتدال مورد نظر آقای روحانی را تامین نکند. مگر اینکه اعتدال یک معنایی داشته باشد، غیر از آنکه در کتاب لغت برای آن نوشته اند که آن را باید منتظر بود و دید که چیست. کما اینکه ما بعد از ۱۶ سال در آخر معنی اصلاحات را هم نفهمیدیم که چیست. امیدواریم که این سرنوشت برای اعتدال تکرار نشود.

با توجه به آنچه در انتخابات رخ داد، فکر می کنید وظیفه اصولگرایان در این برهه چیست؟

من امیدوارم که هم جریان پیروز در انتخابات ریاست جمهوری و هم جریان غیر پیروز، به یک جمع بندی واقع بینانه ای از گذشته خودشان برسند. جریان پیروز دوباره کشور را به سال های پرتنش بعد از ۷۶ برنگرداند و جریان غیر پیروز هم؛ بنشیند و با یک واقع بینی به یک جمع بندی درست از اشتباهاتش برسد. البته معمولاً آنکه شکست خورده است، راحت تر می تواند به خطاهای خودش پی ببرد. بنابراین ما امیدواریم بتوانیم برای آینده یک مشی دقیق تری در پیش بگیریم.

فکر می کنید اختلافات بین اصولگرایان کنار گذاشته خواهد شد؟

امیدواریم همه گذشته را چراغ راه آینده قرار بدهند و اشتباهات گذشته را تکرار نفرمایند.

درباره ائتلاف سه نفره و اینکه چرا عضو دیگر به پیمان خود پایبند نبود، توضیح می دهید؟

معمولاً در پزشکی می فرمایند، سر زخم را باز نکنید.