نماینده – محمد حسین زاده؛ ماجرای حمله ی رسانه ای این روزهای اصلاح طلبان به الهه راستگو، عضو اصلاح طلب شورای شهر تهران، که به جای رای تشکیلاتی به محسن هاشمی به باقر قالیباف رای داد، بار دیگر ماهیت بخش افراطی جریان مدعی اصلاح طلبی را افشا کرد.

در دستور کار قرار گرفتن اخراج وی از حزب کار، تهدید وی و ترک جلسه توسط بخشی از اعضای اصلاح طلب شورای شهر تهران در پی سخنرانی افشاگرایانه ی راستگو در شورای شهر از جمله رفتارهای دیکتاتورمآبانه ی جریان افراطی اصلاح طلبان است.

 اگر چه ادعای «زنده باد مخالف من» اصلاح طلبان گوش فلک را پر کرده است و شعار دموکراسی، آزادی فکر و اندیشه و حتی آزادی عمل جزو شعارهای همیشگی سران و احزاب و رسانه های آنها بوده است، ولی در مقام عمل بر خلاف شعارهایشان مرام دیکتاتورها را پیاده می کنند.

مگر نه این است که اصلاح طلبان همیشه بر طبل آزادی اندیشه می کوبند؟ پس چرا الهه راستگو نمی تواند آزاد فکر کند؟ مگر اصلاح طلبان در موسم های انتخاباتی همیشه مدعی رای آزاد مردم نبودند؟ پس چگونه است که الهه راستگو نمی تواند آزاد رای بدهد؟

اما افشای دوباره این ماهیت اصلاح طلبان فقط منحصر به این واقعه نبوده است بلکه در طول ۱۶ سال گذشته بارها توسط آنها تکرار شده است.

بزرگترین رفتار دیکتاتوری اصلاح طلبان در طول این سال ها مربوط به انتخابات سال ۸۸ می باشد که رای ۲۴ میلیونی مردم را به دلیل اینکه مطابق میلشان نبود، نادیده گرفتند و با تحریک طرفدارانشان به تظاهرات خیابانی کشور را به تشنج کشیدند.

دیکتاتوری فقط به این نیست که حاکم باشی و با زور سرنیزه دستورات خود را به زیر دستان تحمیل کنی؛ بلکه گاهی با زور جنگ روانی و رسانه ای امری به مردم تحمیل می شود. امری که در سال ۸۸ اتفاق افتاد. اصولگرایان اگر می خواستند می توانستند به مانند اصلاح طلبان در جریان انتخابات ۹۲ رفتار دیکتاتورمآبانه ای در پیش بگیرند و شیرینی رای حسن روحانی را به کام اصلاح طلبان تلخ کنند که کارشان بسی راحت تر بود چرا که نیاز نبود رای ۱۱ میلیون ایرانی را نادیده بگیرند بلکه فقط باید در مورد ۲۵۰ هزار رای تشکیک کنند.

ماجرای تایید نکردن اعتبارنامه ی حدادعادل در مجلس ششم هم از جمله ی مصادیق رفتارهای دیکتاتورمآبانه ی اصلاح طلب هاست. اصلاح طلبان در حالی که اکثریت لسیت سی نفره شان در تهران رای آورده بود ولی تحمل وجود یک مخالف را در مجلس نداشتند و درصدد حذف وی برآمدند.

حذف مخالف همیشه یکی از راهبردهای جریان مدعی درود بر مخالف من بوده است. حذف مدیران ارزشی بعد از دوم خرداد و به قدرت رسیدن اصلاح طلبان به صورت گسترده یکی دیگر از مصادیق رفتارهای تمامیت خواه و دیکاتورمآبانه ی اصلاح طلبان بوده است، امری که در آغازین روزهای بازگشت گروهی از آنها در دولت یازدهم به قدرت بار دیگر شروع شده است از جمله انتصاب های پر سر و صدای سرپرست وزارت علوم.