به گزارش «نماینده» هنوز زمان چندانی از روزهای داغ بررسی صلاحیت کابینه یازدهم در مجلس نمی گذرد. روزهایی با حواشی فراوان تلخ و شیرین که بخش دیگری از تاریخ این سرزمین و انقلاب اسلامی را به خود اختصاص داد. در شرایط حساس آن روزها و نیز شرایط سیاسی خاصی که بر فضای کشور حاکم بود، نقدها و تحلیل های گوناگونی از طرف صاحب نظران و اصحاب رسانه مطرح شد.

اختلافات ضمنی دو فراکسیون اصلی مجلس در ایام بررسی صلاحیت کابینه متاسفانه ظهور و بروز کنترل نشده ای از خود نشان داد و با ورود به برخی حواشی ناپسند موجب آن شد که برخی از خروجی های کابینه ی تایید صلاحیت شده از مجلس، حائز شائبه های جدی باشند. در واقع اختلافات اصولگرایان به ویژه رفتار تامل برانگیز فراکسیون رهروان موجب آن شد که برخی از وزرای پیشنهادی که اساسا حضورشان در کابینه به دلایل متعدد محل اشکال است موفق به اخذ رای اعتماد مجلس شوند. تا جایی که حتی قسم جلاله دروغ نیز مانع آن نشد که یک فرد پیشنهادی برای وزارت، رای اعتماد کسب نکند.

این شرایط را به یقین باید در میان دعواهای بیهوده و سیاسی برخی اعضای مجلس جستجو کرد. بسیار زشت و دردآور بود که یکی از اعضای مجلس خطاب به برخی دیگر از مجلسیان افترای «کاسب فتنه» بودن را نسبت بدهد و با تحقیر یکدیگر اینگونه فضا را برای رقیبی که با هر دو طیف نمایندگان مجلس مشکل دارد باز نمایند. در واقع برخی از نمایندگان با امتیاز دادن های سوال برانگیز به اعتدالیون افراطی، آینده سیاسی خویش را با مشکل مواجه کردند. هرگز انتظار آن نمی رفت که این دسته از نمایندگان در تعریف فتنه گران، ۲۹ خرداد ۱۳۸۸ را مبدا در نظر بگیرند و آن یک هفته اول بعد از انتخابات و جنایات و قتل هایی که توسط فتنه گران انجام شد را نادیده بگیرند.

عواقب این برخوردهای نابهنجار شاید در آن روزها برای این نمایندگان چندان شفاف نبود اما امروز وقتی به روزنامه ها و رسانه های دوم خردادی نگاه می کنیم بسیار روشن و واضح میوه ای را که اینان از دعوای آن روزهای مجلس چیدند را مشاهده می نماییم. روزنامه اعتماد، امروز به فراکسیون رهروان حمله کرد و خبر تشکیل فراکسیون اعتدالیون را منتشر نمود. فراکسیونی متشکل از کسانی که دیگر رغبتی برای همراهی با حامیان علی لاریجانی را ندارند!

به عبارت دیگر فراکسیون رهروان به ریاست کاظم جلالی که حامیان علی لاریجانی در مجلس هستند فقط تا همین جا برای اعتدالیون افراطی کارکرد داشتند و از این جا به بعد دیگر نیازی به آنها نیست. اعتدالیون افراطی تا همان اندازه که با همکاری رهروان توانستند برخی افراد پرحاشیه را وارد کابینه نمایند به هدف خود رسیده بودند و امروز نه تنها به فراکسیون رهروان نیازی ندارند بلکه علم مقابله با این فراکسیون را به طور رسمی برافراشته اند.

برخی دوستان در فراکسیون رهروان می بایست به این امر توجه می کردند که اگرچه شعار اعتدال شعار زیبا و وسوسه انگیزی است اما بنا نیست تمام آنهایی که شعار اعتدال سر می دهند همگی پایبند به آن هم باشند. در میان اعتدالگرایان هم افراطی ها حضور دارند. این نمایندگان عزیز می بایست این رگه های افراطی اعتدالیون را در همان چند روزی که با لابی های مشمئز کننده خویش فضای کمیسیون های مجلس را به یک بنگاه اقتصادی تبدیل کرده بودند می دیدند تا شاید امروز که شاهد پشت کردن آن اعتدالیون افراطی به مجلس هستیم لااقل فراکسیون رهروان حسرت همکاری های لابی محور خود با آنها را نمی خورد.