به گزارش مجلس ایران، مهم ترین اتفاق سال 92 انتخابات ریاست جمهوری بود که در روز 24 خرداد ماه برگزار شد. هر چند که نتایج این انتخابات برای اصولگرایان متعجب کننده و غیر قابل پیش بینی بود ولی حضور میلیونی مردم در این عرصه  یک بار دیگر مردمسالاری دینی جمهوری اسلامی را به رخ جهانیان کشید. با مهدی طائب رئیس شورای قرارگاه عمار در مورد انتخابات و انتخاب حسن روحانی به گفت گو نشستیم. 

فکر می کنید چه عواملی موجب اقبال به آقای روحانی شد؟ آیا این موضوع قابل پیش بینی بود؟

نظر سنجی های تا قبل از مناظره ها چنین چیزی را نشان نمی داد. به اعتقاد من یکی از علل گرایش به روحانی درگیری میان خیل دوستان اصولگرا و شدت ردیه هایی بود که اصولگرایان بر مواردی منتشر می کردند که روحانی روی همان ها انگشت گذاشت و معتقد بود می خواهد همان ها را اصلاح کند. در واقع کلیدی که ایشان ارائه داد کلیدی بود برای حل مشکلاتی که تاکید داشتند این مشکلات وجود دارد.

یعنی شما معتقدید مثلا در بحث سیاست خارجی، کلیدی که ایشان اراائه کرد کلیدی است که موجب حل مشکلات می شود؟

من فکر نمی کنم مردم در مورد سیاست خارجی به ایشان رای داده اند. این تصور ماست که ایشان در مورد سیاست خارجی حرف خاصی داشته اند. اما آن چیزی که شاه کلید مباحثات  بود وجود مشکلات اقتصادی و لزوم حل آن بود و چون دولت روی کار با شعار اصولگرایی آمده بود، مردم به دنبال فرد مستقلی بودند که بتواند مشکلات اقتصادی را حل کند.

مگر آقای روحانی با حمایت کارگزاران وارد میدان نشده بود؟

نه ایشان می گفت من مستقل هستم. تحلیل های سیاسی به گونه دیگری است اما خودشان می گفتند من مستقل هستم.

شما مطرح کردید که مردم به دلیل مشکلات اقتصادی به روحانی رای دادند اگر این موضوع درست باشد بین کاندیداها کسی که خیلی صحبت در مورد اقتصاد داشت آقای رضایی بود چرا او رای نیاورد؟

آقای رضایی هر چند خود را مستقل معرفی می کرد اما از نگاه مردم در زمره اشخاصی قرار می گرفت که شعار اصولگرایی داشتند. در ضمن مردم از آقای رضایی حضور در جایگاه های دولتی را ندیده بودند. ایشان بعد از دورانی که در سپاه بودند غیر از حضور در مجمع تشخیص، فعالیت دیگری نداشته اند در حالی که آقای روحانی در دولت های قبل حضور داشت و کار کرده بود.

به نظر شما انتخاب آقای روحانی چه تاثیری بر فعالیت هسته ای ایران خواهد داشت؟

زمانی که این افراد ریاست جمهوری را به دست بگیرند بیشتر با وا قعیت ها آشنا می شوند و متوجه می شوند که مسئله هسته ای برای دشمن یک بهانه بوده نه یک واقعیت. ما دو راه در مورد مسئله هسته ای در پیش داریم یکی این که خواسته های آن ها را بپذیریم که البته خواسته های آنها حد یقف ندارد و فکر نمی کنم آقای روحانی یا هر شخص دیگری حاضر باشد آنقدر خواسته های آنها را بپذیرد که خودش را تسلیم کند. راه دوم این است که باید روی مواضع هسته ای به شکل منطقی بایستیم. به نظر من فایده مذاکرات این است که ما در دنیا آدم های بی منطقی به نظر نرسیم. اصل این موضوع سبب می شود پای میز مذاکره بنشینیم.

فکر نمی کنید با انتخاب آقای روحانی تعطیلی فعالیت های هسته ای دوباره اتفاق بیفتد؟ 

به طور کلی در آن زمان هم یک فراز و نشیبی بود و هیچ وقت تعطیلی مطلق اتفاق نیفتاد. ببنید خود آقای روحانی هم در مذاکرات گفتند ما فقط یک توافقنامه امضا کردیم در واقع حتی اگر تعطیل هم شده بود ایشان می خواست بگوید که تعطیل نشده بود. آن چیزی که در مجموع مناظرات به دست می آمد این بود که نمی خواهند تعطیل کنند.

به نظر شما شرایط جدید چه تاثیری بر تحریم ها خواهد داشت؟

اگر منظورتان تحریم های نفتی است بعد از مدتی خریداران نفت ما قدرت خریدشان را از دست داده اند اینکه از ما نفت نخرند بیشتر از اینکه به تحریم مربوط باشد به این مربوط است که خریداران ما قدرت خرید ندارند. بنابراین ما راهی نداریم جز اینکه اقتصاد خودمان را بدون نفت ببینیم. اگر اقتصاد ما بدون نفت باشد هیچ تحریمی روی ما اثر نمی گذارد و آنها نیازمند خواهند بود. در زمینه اقتصادی تنها چاره ما این است که تنبلی را کنار بگذاریم و سراغ کار و تولید برویم.

بعضی معتقدند که رای آوردن آقای روحانی نتیجه برخوردهای تندی است که با آقای احمدی نژاد شد. نظر شما در این مورد چیست

من این موضوع را دو طرفه می دانم. من در ابتدای دولت دهم به آقای احمدی نژاد گفتم این جریان انحرافی که در کنار شما هست شما را بی آبرو می کند. آقای احمدی نژاد هم این موضوع را نپذیرفت و الان چوبش را خوردند. نباید یک طرفه قضاوت کرد. یک سری سیاه نمایی هایی وجود داشت. اما عمل کردن به دستورات و راهنمایی های جریان انحرافی موجب شد خیلی از خدمات آقای احمدی نژاد پوشانده بشود. مثلا اقدامی که در مجلس انجام داد روی بسیاری از عملکردهای خوب او پرده کشید.

آیا میتوان رای به روحانی را حاصل دور شدن مردم از گفتمان انقلاب اسلامی تحلیل کرد؟

طرف مقابل هم چنین ادعایی ندارد که گفتمان انقلاب را قبول ندارد بلکه مدعی است یک سری بد اخلاقی وجود داشته که آمده  آن را برطرف کند. در این رایی که آمده تقریبا نصف به نصف است یعنی حدودا نصف رای به آقای روحانی بود. در همین 50 درصدی که آقای روحانی کسب کرد خیلی از آن متعلق به جریان اصولگرایی بود که به خاطر شعارهای اقتصادی کسب شد. خیلی خوب است آنالیز بشود چقدر از این رای متعلق به روستاهاست و چقدر به خاطر گرانی و مسائل اقتصادی است. من فکر می کنم مسئله گفتمان نبود بلکه بیشتر مشکلات اقتصادی چنین چیزی را رقم زد.

آقای عارف در مناظره ها معترض بودند که اصولگرایان اصلاح طلبان را از دولت حذف کردند. فکر می کنید در دولت آقای روحانی اصولگرایان حذف خواهند شد؟

به نظر من به طور کلی در این کشور این کار شدنی نیست. یعنی به نوعی نیروها در کارهای اجرایی مخفی هستند که اگر کسی بخواهد آنها را کنار بگذارد نیرو کم می آورد. بنابراین این ممکن نیست. آقای عارف در حالی این موضوع را گفتند که در زمان اصلاحات تلاش کردند این کار را انجام بدهند ولی نتوانستند. آقای روحانی هم بیان کرده اند که دست همه را به گرمی می فشارند. اگر کسی بخواهد در این راه موفق شود راهی جز این ندارد. در جمهوری اسلامی وحدت فکری به این معنا قابل اجرا نیست مردم ما خیلی اجتهادی فکر می کنند غیر خودی را هیچ کس نمی تواند از او استفاده کند ولی دامنه خودی را هم نمی توان بسته در نظر گرفت. دامنه آن بسیار گسترده است.

یعنی آقای روحانی ممکن است از بقیه کاندیداها استفاده کند؟

لزوما نیازی نیست از بقیه کاندیداها استفاده کند؛ کاندیداها بی کار نیستند این قدر در این کشور کار روی زمین مانده است که همه می توانند انجام دهند . نباید این تفکر وجود داشته باشد که هر که با ماست باماست و هرکه با ما نیست دشمن است بالاخره طبیعی است وقتی آقای روحانی رئیس جمهور باشد تیپ های فکری خودش را بر سر کار می آورد.

احتمال توفیق این دولت را چقدر می دانید؟

در ایران تقریبا چیزی قابل پیش بینی نیست خصوصا در دنیای موجود. به نظر من آقایان اصولگرا باید خیلی خوشحال باشند چراکه بار ریاست جمهوری در این دوره به خاطر ویژگی های موجود در جهان در روند اجرا بسیار سخت است. ما با دنیای متلاطمی روبرو هستیم اگر به پیش بروند متوجه خواهند شد که چقدر این موضوع دشوار است. به نظر من دولت آینده هم باید از همین ابتدا بگوید که راهش راه اقتصاد مقاومتی است نه راه دیگر. مردم به دنبال حل مشکلات و پیشرفت کشورشان هستند مردم در جریان های سیاسی نیستند. اگر دولت آینده با همدلی و پرهیز از جریان های رادیکال پیش بروند احتمال دارد بتوانند باز هم در راس بمانند. در غیر این صورت مردم دوباره انتخابشان نخواهند کرد.

به خاطر فتنه و ادعای تقلبی که سال 88 مطرح شد شیرینی انتخابات در کام مردم تلخ شد گروهی معتقدند باید طرفداران روحانی که این ادعا را مطرح کردند از مردم عذرخواهی کنند. نظر شما چیست؟

به اعتقاد من قبول رئیس جمهور شدن آقای روحانی و امضای اینکه تقلبی نشده و ایشان رئیس جمهور شدند به نوعی عذر خواهی بود. بیشتر از این نیاز نیست کاری انجام بدهند. به دنیا ثابت شد که ایران تقلب نمی کند. اگر یک روزی مسببان فتنه هم آزاد شوند خودشان خجالت خواهند کشید و نخواهند توانست سرشان را در برابر ملت بالا بگیرند.

وضعیت فرهنگ را در دولت آینده چطور پیش بینی می کنید؟

اوضاع فرهنگی، بیشتر از اقدامات دولتی نیاز به کار فرهنگی ما دارد. ما باید اقدامات فرهنگی انجام بدهیم و تلاشمان را در گسترش فرهنگ خرج کنیم. فکر نمی کنم درست باشد که منتظر رئیس جمهورها و باندهای آنها بمانیم. البته تفکرات رئیس جمهورها در باب فرهنگ بسیار موثر است و ما در دوران اصلاحات سرمایه گذاری هایی را دیدیم که پاسخ های طبیعی آن بعدا ظاهر شد. به نظر من باید خودمان کار فرهنگی را تقویت کنیم.