مجلس ایران - محمدرضا حسینی دوست؛ انتخابات ریاست جمهوری 92 هم به انجام رسید و مانند بسیاری از انتخابات‌های ریاست جمهوری اسلامی ایران، بسیاری را به حیرت واداشت. امروز و پس از بسته شدن پرونده انتخابات یازدهم، برای بسیاری از مردم، سوالاتی بر جای مانده نظیر این که آیا اکثریت مردم ایران دائما جهت گیری ‌های اصلی سیاسی خود را عوض می‌کنند؟ چه کسی باور می‌کند مردمی که 5/24 میلیون رأی به یک گفتمان داده‌اند به فاصله چهار سال دقیقا گفتمان مقابل را انتخاب کنند؟ نوشتار حاضر سعی دارد این واقعه را تحلیل کند که چه کسانی و با چه انگیزه‌ای رأی تکمیلی جناب آقای روحانی را به صندوق ریختند و وی را حائز اکثریت مطلق آرا کردند.

ابتدا بیایید به  آرای این انتخابات و انتخابات ریاست جمهوری سال 88 نگاهی مقایسه‌ای بیندازیم. در سال 88 حدود 39 میلیون نفر در انتخابات شرکت کردند که 5/24 میلیون نفر به احمدی نژاد رأی دادند و 5/14 میلیون هم گفتمان او را انتخاب نکردند. در انتخابات امسال حدود 5/36 میلیون نفر شرکت کرده اند. حال اگر فرض کنیم همه آن 5/14 میلیون نفر به روحانی رأی داده باشند (که البته با توجه به  5/2 میلیون نفر مشارکت کمتر از دوره قبل، و مشترک بودن یک نامزد در هر دو دوره، فرض غلطی است) تا رأی 5/18 میلیونی او هنوز 4 میلیون فاصله داریم. البته بدون این فرض هم می‌توان حدس زد که در حدود 5/6 میلیون از 5/24 میلیون رأی دوره قبل احمدی نژاد به صندوق روحانی ریخته شده تا مجموع آرای او به 5/18 میلیون برسد و مجموع آرایی که به حساب او ریخته نشده به 18 میلیون کاهش پیدا کند.

این مسئله واقعا اتفاق افتاده است؛ اما چرا؟ چند گمانه را مطرح می‌کنم. آیا این تعداد قابل توجه مردم از رویکرد دولت احمدی نژاد پشیمان شده‌اند؟ نه؛ قطعا چنین نیست، زیرا اگر این گونه بود باید در همان انتخابات دهم خود را نشان می‌داد.

آیا فشارهای اقتصادی یکی دو سال اخیر باعث این انتخاب شده است؟ این هم گمانه صحیحی نیست، چرا که اگر چنین بود باید این آرا به سمت فردی سرازیر می‌شد که مردم ایران را کوچک می‌پنداشت و بیش از همه حرف از نان و تحریم‌ها می‌زد. 

آیا پس رفتی که به گمان برخی در رویکرد دولت دهم دیده می‌شد به این منجر شد که به سراغ فردی برویم که نماینده گفتمان مقابل است؟ واضح است که این گونه نیز نبوده و هیچ کس به بهانه اینکه به مطلوب خود نزدیک نشده خود را دورتر نمی‌کند.

آیا برخی که به روحانی رأی داده اند گمان کرده اند که گفتمان او مانند احمدی نژاد به رهبری نزدیک و وی مورد تایید ایشان است؟ باید گفت صحیح ترین احتمال همین است.

روحانی در فیلم اول تبلیغاتی خود صحنه‌ای را قرار داده که امام خامنه‌ای (حفظه ا...) از او تعریف می‌کند. نمی‌دانم که این فیلم برای چند سال پیش است؛ اما معتقدم همین قدر کافی بود تا کسانی که همه جریانات سیاسی را به دقت بررسی نمی‌کنند به اشتباه بیفتند. آیا چنین استفاده‌ای از تصویر مقام معظم رهبری که در ایام انتخابات و حتی مدت زیادی قبل از آن به شدت دقت می‌کنند که از هیچ نامزدی به طور مستقیم حمایت نکنند و فقط معیارها را بیان کنند، ظلم نیست؟ آیا هیچ یک از دیگر نامزدها این گونه خود را مورد تایید حضرت آقا نشان دادند؟ چه بسا که می‌دانیم در مواردی مشابه، دیگر نامزدها بسیار بیشتر مورد تایید ایشان قرار گرفته‌اند. هیچ کسی به قول معروف این گونه از حضرت آقا خرج نکرد که خود را برای مردم مورد تایید نشان دهد.

به هر حال آقای روحانی منتخب ملت ایران است و بعد از تنفیذ، رئیس جمهوری اسلامی ایران خواهد بود. احترامش بر همه واجب است. اما امیدوارم بیشتر از مقداری که از اعتبار و آبروی مقام معظم رهبری برای خود مایه گذاشت پایبند به سیاست‌‌های ایشان باشد و نه افراد دیگر. من هم حاضرم در این مسیر به او کمک کنم.