شناسهٔ خبر: 121558 - سرویس سیاست
نسخه قابل چاپ منبع: هفته نامه نماینده

«نماینده» از ساز مخالف برخی سیاسیون گزارش می‌دهد

اتهام به «تندروی» دستمایه‌ای برای اختلاف‌افکنی بین اصول‌گرایان

وحدت اصولگرایان به گزارش هفته نامه «نماینده»: نگاهی به ساختار ائتلاف نشان از گستردگی و هم‌صدایی نیروهای اصول‌گرا در انتخابات مجلس دهم می‌دهد. اصول‌گرایانی که فارغ از این دسته‌بندی‌ها، عزم خود را برای تهیة فهرست واحد در انتخابات جزم کرده‌اند پس نمی‌توان و نباید تشکلی را در جریان اصول‌گرا متهم به تندروی کرد. تندروی را باید در اقدامات صورت گرفته در شورای اول شهر تهران و مجلس ششم جستجو کرد.

سید مهدی حسینی/ به گزارش هفته نامه «نماینده» ، «ائتلاف فراگیر اصول‌گرایان» با حضور همة سلایق در جریان اصول‌گرا شکل گرفته است؛ بنابراین تمامی احزاب، تشکل‌ها و رجال صاحب نام، نمایندگان خود را راهی شورای مرکزی ائتلاف کرده‌اند تا بتوانند در جهت وحدت و همگرایی نقش تأثیرگذاری ایفا کنند اما در این بین متأسفانه برخی از اشخاص حتی از درون خانوادة اصول‌گرایی از کلید واژه‌ای استفاده می‌کنند که برای رقیب و رسانه‌های اصلاح‌طلب خوراک مناسبی را فراهم کرده است.

«تقسیم‌بندی اصول‌گرایان به تندرو و افراطی؛ ائتلاف اصلاح‌طلبان با بخشی از اصول‌گرایان معتدل؛ عبور اصول‌گرایان در ائتلاف از نیروهای تندرو، «عناوینی است که به صورت ویژه در رسانه‌های اصلاح‌طلب به آن پرداخته می‌شود البته همان‌طور که اذعان شد، تعدادی از افراد با نام و تابلوی اصول‌گرایی نیز بر تندروی عده‌ای در اردوگاه اصول‌گرایان تأکید و در جهت تکمیل پازل رقیب فعالیت می‌کنند، این در حالی است که احزاب، جمعیت‌ها و شخصیت‌های شاخص با وجود سلایق مختلف زیر چتر همگرایی برای دستیابی به فهرست واحد و پیروزی در آوردگاه انتخابات ۷ اسفند قرار گرفته‌اند چرا که با استراتژی جریان و رسانه‌های اصلاح‌طلب که همان انشعاب و اختلاف در بین نیروهای اصول‌گرا است، آشنایی کامل دارند.»

تقسیم‌بندی اصول‌گرایان توسط جناح رقیب فقط محدود به انتخابات مجلس دهم نیست، پیش از این طرح اصول‌گرایان سنتی و مدرن به موازات قطب‌بندی جریان اصول‌گرا مطرح می‌شد، هدف از این استراتژی رودررویی اصول‌گرایان با یکدیگر بود، تاکتیک آنها استمرا داشت تا خبر ائتلاف سه‌گانة احزاب اصول‌گرا (مؤتلفه، ایثارگران و پایداری) اعلام شد، این اقدام گامی مهم پیرامون وحدت نیروهای اصول‌گرا بود، چون سه ضلع تأثیرگذار، مذاکرات خود را در راستای هماهنگی و هم‌صدایی در انتخابات آغاز کرده بودند و خروجی هر جلسه نشان از همگرایی و تأکید بر ائتلاف واحد با محوریت و شیخوخیت روحانیت می‌داد. پیام جلسات سه‌گانه در میان خانوادة اصول‌گرا خوشایند بود ولی جناح اصلاح‌طلب در ادامة استراتژی خود بار دیگر از کلید واژة «تندروها» استفاده و تلاش کرد مؤتلفه اسلامی که از احزاب عضو جبهه پیروان خط امام و رهبری است را مقابل جبهه پایداری انقلاب اسلامی قرار داد اما با واکنش و پاسخ محکم «مؤتلفه» روبه‌رو شدند.

تصمیم ائتلاف سه‌گانه که در نهایت به گروه ۸ نفره دست پیدا کرده بودند، تشکیل ائتلاف اصول‌گرایان شد، هنوز این ائتلاف به صورت رسمی اعلام موجودیت نکرده بود که شکل‌گیری گعده‌های داخلی ۴ شخصیت اصول‌گرا تیتر یک ارگان رسمی حزب کارگزاران شد. ارزش این خبر از نظر آنان، عبور اصول‌گرایان از نیروهایی که آنها تندرو معرفی می‌کردند، بود. حجت‌الاسلام احمد سالک «عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت» در آن مقطع واکنش نشان داد و به تمامي نیروهای اصول‌گرا گفت: «هم اکنون جریانی راه افتاده و به دنبال این است معتدلین اصول‌گرا و معتدلین اصلاح‌طلب را گرد هم آورد، این جریان جدید است و باید دقت کرد و حواسمان باشد چراکه فریب جدیدی تلقی می‌شود البته گروه ۴ نفره عمر چندانی نداشت و پس از برگزاری چند جلسه، آیت‌الله مقتدایی «عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم» از پایان یافتن جلسات (حجت‌الاسلام ناطق نوری، آیت‌الله مقتدایی، علی لاریجانی و ولایتی) خبر داد» و گفت: «این جلسات با هدف وحدت ایجاد شده بود.»

علی لاریجانی هم که در نشست خبری به مناسب روز مجلس به سؤال‌هاي نمایندگان اصحاب رسانه پاسخ می‌داد، مُهر تأيیدی بر جلسات گروه ۴ نفره زد اما بعد از آن بر محوریت و تصمیم نهایی روحانیت تأکید کرد، به طوری که در نشست با جمعیت پیشرفت و عدالت (تشکل همسو با قالیباف) به صراحت گفت: «به آیت‌الله موحدی گفتم از جریان روحانیت حمایت می‌کنم» اما نیروهای نزدیک به او همچون «کاظم جلالی» و «بهروز نعمتی» برخلاف رئیس بهارستان اعلام موضع کردند و از تندروها سخن به میان آوردند.»

کاظم جلالی اخیراً در حاشیة یک مراسم ختم، ائتلاف اصول‌گرایان را به سهم‌خواهی متهم کرد. وی قبل از اتخاد این موضع مدعی شده بود «با تندروهای اصول‌گرا زیر یک سقف جمع نمی‌شویم.»

علاوه بر رئیس فراکسیون رهروان ولایت، نایب رئیس او (نعمتی) هم برخلاف وحدت سخن گفت و ادعا کرد: «لاریجانی به دلیل انزجار از بدرفتاری تندروها از ائتلاف اصول‌گرایان خارج شد.»

به غیر از تعدادی از اعضای رهروان، اشخاص دیگری هم ضمن بی‌توجهی بر هماهنگی ایجاد شده در اردوگاه اصول‌گرایان با هر رسانه‌ای باب میل همان رسانه اظهارنظر می‌کردند و مدعی می‌شدند «تندروها نباید در فهرست انتخاباتی قرار گیرند» و یا به این موضوع اشاره می‌کردند: «ما نمی‌خواهیم مجلس در اختیار تندروها قرار گیرد.»

مواضع این اشخاص در حالی مطرح و در رسانه‌های اصلاح‌طلب بازتاب گسترده پیدا کرد که اکثر احزاب، تشکل‌ها و شخصیت‌های شاخص اصول‌گرا خود را در سامانة انتخاباتی شورای مرکزی ائتلاف اصول‌گرایان تعریف کرده‌اند. نگاهی به ساختار ائتلاف نشان از گستردگی و هم‌صدایی نیروهای اصول‌گرا در انتخابات مجلس دهم می‌دهد. اصول‌گرایانی که فارغ از این دسته‌بندی‌ها، عزم خود را برای تهیة فهرست واحد در انتخابات جزم کرده‌اند پس نمی‌توان و نباید تشکلی را در جریان اصول‌گرا متهم به تندروی کرد. تندروی را باید در اقدامات صورت گرفته در شورای اول شهر تهران و مجلس ششم جستجو کرد. این دو پارلمان در دورة اصلاحات شکل گرفت، اولی پس از حاشیه‌هایی که توسط اعضای تندرو اعمال شد با دستور وزیر وقت کشور (موسوی لاری) منحل گردید و مجلس اصلاحات نیز با تندروی‌های فراوان، خوراک مناسبی برای رسانه‌های معاند و ضد انقلاب فراهم کرد.

هم اکنون با حضور حزب مؤتلفه اسلامی، جبهه پیروان خط امام و رهبری، جمعیت ایثارگران، جمعیت رهپویان، جبهه پایداری انقلاب اسلامی، جبهه ایستادگی و اشخاصی همچون «غلامعلی حدادعادل»، «محمدباقر قالیباف» و «علی‌اکبر ولایتی»، چتر اتحاد در سال ۹۴ گشوده شد. فقط کافی است مواضع این احزاب و تشکل‌ها را در قبال هم‌صدایی و عدم توجه به قطب‌بندی در جریان اصول‌گرا مرور کرد.



 

نظر شما