به گزارش «نماینده»، انرژي الكتريكي پيش نيازي مهم در حوزههاي اقتصادي و اجتماعي و رفاهي در كليه جوامع و كشورها اعم از توسعهيافته يا درحال توسعه، محسوب ميشود. بهويژه در كشورهاي درحال توسعه يا كمتر توسعه يافته در دسترس بودن برق با كيفيت استاندارد و قابليت اطمينان بالا همراه با قيمتهاي معقول نقش بسزايي در رشد و توسعه اقتصادي و اجتماعي دارد.

از يك طرف پيشي گرفتن نرخ رشد تقاضاي برق از نرخ رشد عرضه آن (كه عموما به دليل افزايش روزافزون مشتركان و توسعه كشاورزي، صنعت و خدمات و عدم توجه كافي به مديريت مصرف برق است) و از طرف ديگر نياز به زمان زياد و لزوم سرمايه گذاري فراوان براي توسعه ظرفيت هاي توليد و انتقال و توزيع، مسائلي اند كه موجبات كمبود برق و بروز خاموشي را فراهم ميسازند. كليه بخشهاي اقتصادي، رفاهي و اجتماعي بر اثر وقوع خاموشي متحمل خسارت مي شوند كه مقدار آن متأثر از وابستگي فعاليتهاي هر بخش به انرژي الكتريكي است.

بر اساس برآوردهای صورت گرفته، تا کنون فاصله توان تولید تا نیاز مصرف در تابستان سال ۱۳۹۴ معادل ۴۰۰۰ مگاوات است که این کمبود با مدیریت در طرف های عرضه و تقاضا از هم اکنون قابل جبران است.

براي غلبه بر مشكل بايد توجه داشت كه نبايد با اهمال و سستي به پذيرش آسانترين راه، يعني خاموشي رفت، خاموشي پديده ناگواري است و گاهي زيان هاي جبران ناپذيري بر جامعه تحميل ميكند. خاموشي داراي عواقب گوناگون اجتماعي، اقتصادي و حتي رواني است. گذشته از جنبه هاي مختلف مربوط به آثار آن، جلوگيري از زيانهاي هنگفت اقتصادي خود به تنهايي انگيزه كافي براي مديريت عرضه و تقاضاي برق را ايجاد ميكند.

مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی در گزارشی به بررسی بحران کمبود برق در سال جاری و سال آینده پرداخته و راهکارهایی را برای مقابله با این کمبود ارائه کرده است.

بر اساس این گزارش نابسامانی سیاست گذاری ها در تعرفه های کنونی برق و غیر علمی و دستوری بودن آن، بی توجهی به صرفه جویی و حفظ برق، بالا بودن تلفات، پایین بودن میزان بهره برداری و کارآیی برف در مصرف نهایی، ضعف مدیریت صنعت برق، تولید و واردات لوازم و تجهیزات برقی غیراستاندارد، غیر فعال بودن بخش خصوصی، غیر رقابتی بودن این صنعت، گسترده نبودن بازار منطقه ای برق ایران با کشورهای همسایه، تحریم های اقتصادی و بحران تامین منابع مالی برای تولید برق از جمله عوامل ایجاد بحران برق در ایران هستند.

خاموشی های گسترده برق در مقطعی در ایران و طی سال های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ در برخی کشورهای دنیا مانند پاکستان، عربستان، هنگ کنگ و بنگلادش نتایج زیانباری را به این کشورها تحمیل کرد، زیرا قطع برق تهدید کننده صنایع، خدمات و رفاه عمومی است. در نتیجه باید توازن در تولید و مصرف برق بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

بر اساس برآوردهای صورت گرفته تاکنون فاصله توان تولید در کشور تا نیاز مصرف در تابستان سال ۱۳۹۴ حداقل معادل ۴۰۰۰ مگاوات است که این کمبود با مدیریت در طرف عرضه و تقاضا از هم اکنون قابل جبران است.

در طرف عرضه، باید همه واحدهای نیروگاهی حرارتی وعده داده شده در گزارش های وزارت نیرو مورد بهره برداری قرار گرفته و تعمیرات دوره ای واحدهای حرارتی، بازسازی نیروگاهی، ذخیره آب سدها، تبدیل نیروگاه های بخاری و گازی به سیکل ترکیبی و... در دستور کار قرار گیرد.

در طرف تقاضا، اعمال مدیریت مربوط به محدودیت بار صنایع با دیماند بالا، مدیریت مصرف در بخش خدمات، مدیریت بر مصارف عمومی، مدیریت بر مصارف کشاورزی، ادامه توزیع لامپ کم مصرف، اطلاع رسانی در رسانه ملی و در اختیار داشتن امکانات استفاده از ایستگاه رادیویی یا تلویزیونی برای اطلاع رسانی در مواقع اضطراری و به خصوص کاهش تلفات برق در شبکه های انتقال و توزیع و... نیز باید مورد توجه تصمیم گیران و مجریان باشد.