نماینده - کیفیت و نحوه عملکرد اصلاح طلبان و نیز روز واقعه انسان را ناخودآگاه به یاد روز دیگری در تاریخ معاصر این کشور می اندازد و آن روز روزی نیست جز ۱۴ اسفند ۱۳۵۹ !
در این روز بنی صدری ها که طیف های مختلفی از جمله منافقین ، پیکاری ها ، چریک های فدایی خلق و ...را شامل می شدند با حضور در دانشگاه تهران سالمرگ مصدق را گرامی داشته و در حین این گرامیداشت شدیدترین بی حرمتی ها را به ارکان جمهوری اسلامی روا داشتند .
در این مراسم هواداران بنی‌صدر به ضرب و شتم نیروهای معتقد به نظام و امام روی آوردند و حتی تعدادی از این افراد را که به سخنان بنی‌صدر اعتراض داشتند ، از بالای سکوی بلندی به پایین پرت کردند.
از آن روز بیش از سه دهه زمان گذشته است ؛ انسان ها تغییر کرده اند ، جریان های سیاسی جای خود را به جریان ها و گفتمان های دیگری داده اند ولی روحیات تغییر نکرده است .
دیکتاتوری در ذات این افراد نهفته است ، برخورد شدید با مخالفی که قرار بود زنده باشد و شعار زنده باد مخالف من تحقق یابد ولی نه تنها این گونه نشد بلکه اصلاح طلبان سنت خلف خویش که همان بنی صدر باشد را نیز رعایت نکردند.
بنی صدر هر چه که بود ظاهر را رعایت می کرد و از مردم می خواست که تنها خود را از مخالفین جدا کنند تا نیروهای انتظامی با آنان برخورد کنند هر چند که در پشت سر دستور حمله و برخورد را صادر می کرد ولی در ظاهر و پشت تریبون ظاهر اخلاق مدارانه ای داشت . اصلاح طلبان روز پنجشنبه این ظاهر را هم رعایت نکرده و با دستور مستقیم حمله از سوی مرعشی بهرام امیرحیدری جانباز و رزمنده پیشکسوت دفاع‌مقدس که تنها یک سوال را مطرح کرده بود را مورد ضرب و شتم و تفقد ملوکانه خود قرار دادند .
به راستی چرا این گونه است ؟! چرا مکانیسمی برای سنجش ادعاهای یک جریان سیاسی در کشور وجود ندارد ؟ مگر توسعه سیاسی و آزادی بیان برای مخالف و موافق یکی از ارکان گفتمانی اصلاح طلبان نیست ؟ پس چرا این گونه و وحشیانه مخالفین را مورد ضرب و شتم قرار می دهند؟
جواب ساده است ؛ اصلاح طلبان در مدعای خود صادق نیستند و به قول یکی از سران فتنه در مناظره معروف خلاف واقع می گویند !
در رابطه با سخنان موسوی لاری که اصلاح طلبان برانداز نیستند و این که آیا جریان سیاسی متبوع ایشان یعنی مجمع روحانیون مبارز در طول فتنه ۸۸ چه ها که نکرد تا به حال بارها نوشته ایم و تلاش می کنیم در قسمت آینده این نوشتار باز به آن مسئله بپردازیم تا از یادها نرود بر ملت ایران در سال ۸۸ از سوی نامردان و نااهلان چه گذشت .