به گزارش نماینده به نقل از مهر، «لورن سینگر»  کارآفرینی است که در طول دو سال گذشته هیچ زباله‌ای تولید نکرده و با این کار ثابت کرده است که می‌توان سبک زندگی بدون زباله را تجربه کرد. لورن در دانشگاه نیویورک تحصیل می‌کرد و در تمام این دوران هدف مهمی برای خودش داشت و آن رسیدن به «زندگی بدون زباله» بود.  

لورن به طور منظم خاطرات و تجربیاتش را درباه این سبک زندگی در وبلاگش منتشر کرده است. وی در وبلاگش نوشته است: «دو چیز سبک زندگی بدون زباله را برای من به ارمغان آورد. اول استاد دانشگاهم «جفری هالیندر» بود که همیشه بر نقش افراد در زندگی زیست‌محیطی تاکید می‌کرد و من را وادار به تفکر درباره نقشم درباره محیط‌ زیست می‌کرد. دومین نکته هم درباره همکارم بود. او همیشه موقع نهار یک ظرف پلاستیکی،  یک بطری یک بار مصرف آب و یک کیسه پلاستیکی با خود می‌آورد. من آنجا می‌نشستم و می‌اندیشیدم که ما قرار است که آینده این سیاره را بسازیم؛ ولی با این زباله‌ها در حال خراب کردن آن هستیم.  آن روز من بعد از کلاس خیلی ناراحت بودم. به خانه رفتم تا شام درست کنم و این قضیه را فراموش کنم. اما هنگامی که در یخچال را باز کردم، یخ زدم! چون دیدم هر ماده غذایی که در آن وجود دارد، در یک کیسه پلاستیکی بسته‌بندی شده است. این اولین بار در زندگیم بود که احساس کردم می‌توانم این جمله را به خودم بگویم: «تو ریاکاری!» من یک دختر سبز بودم نه یک دختر پلاستیکی! آن لحظه تصمیم گرفتم که کل پلاستیک‌های زندگیم را نابود کنم.»

اما جرقه اصلی را خانواده‌ای کالیفرنیایی در ذهن لورن ایجاد کردند. او از این خانواده که آن‌ها را «خانه بدون زباله» می‌نامید، درس‌های زیادی آموخت.  در اینجا لورن با خود گفت: «آها فهمیدم!» او در وبسایتش نوشت: «من می‌خواستم که تاثیرگذار باشم پس زندگی بدون زباله ام را آغاز کردم. این زمانی بود که من تصمیم گرفتم به جای اینکه ادعا کنم عاشق محیط زیست هستم، واقعا این عشقم را ثابت کنم.»

اگرچه لورن با آغوش باز به استقبال زندگی بدون تولید زباله رفت؛ اما این اصلا راحت نبود. او درباره سختی‌های این سبک زندگی می‌گوید: «اول از همه خریدن محصولات با بسته بندی پلاستیکی را متوقف کردم و با کیسه ها و شیشه های شخصی ام به خرید از مواد غذایی فله پرداختم.  دیگر لباس نو نخریدم و به جای آن لباس دست دوم تهیه می کردم. بعد از آن با فروختن یا اهدای آن ها به دیگران،  شروع  به کم کردن چیزهای اضافی زندگیم کردم. ۱۰ شلوار جین که از دوران دبیرستان آنها را نپوشیده بودم و حدود یک هزار اقلام زینتی که برای من اهمیت و کاربردی نداشتند، جزو این کالاها بودند.  مهمتر از همه شروع به برنامه ریزی برای موقعیت های زباله آفرین کردم!   پس شروع کردم به نه گفتن به مواردی مثل نی نوشابه یا کیسه های پلاستیکی و کاغذی در مغازه ها یا حتی برگه های رسید.»

لورن سخت‌ترین قسمت این سبک زندگی را زیستن در جهانی می‌داند که کمتر کسانی هستند که مانند او زندگی می کنند و وی از نظر آن‌ها موجودی عجیب و غریب به نظر می آید.  
این کار لورن علاوه بر احترام به محیط زیست و نسل آینده، صرفه اقتصادی هم داشته است و باعث صرفه‌جویی درمخارج وی شده است. او در ادامه این اقداماتش در حال حاضر تصمیم دارد ماده شوینده‌ای را به بازار عرضه کند. این ماده شوینده از جوش شیرین و مواد قلیایی تشکیل شده است. از دیگر محصولات وی می‌توان به انواع تی‌شرت و صابون‌های گیاهی اشاره کرد.