به گزارش نماینده به نقل از جهان، همایش اصلاح طلبان در حالی برگزار شد که از مدت ها قبل تلاش می شد که حضور همه چهره های اصلاح طلب، احزاب و گروه های سیاسی دو خردادی در این همایش پررنگ باشد.
با توجه به تبلیغات گسترده برای این همایش و تلاش زیادی که از قبل برگزاری آن به عنوان فرصتی برای شروع فعالیت های گسترده اصلاح طلبان برای انتخابات مجلس آینده انجام می شد، عدم حضور برخی از چهره های تاثیرگذار اصلاح طلب در این گردهمایی و میتینگ سیاسی قابل تامل است.
چهره های زیادی را می توان نام برد که جای آنها در این همایش بسیار خالی بود. نمایندگان چند جریان مشخص از اصلاحات در این جلسه غائب بودند. اصلاح طلبان دولتی که افرادی مانند جهانگیری، ابتکار و محمد شریعتمداری آن را نمایندگی می کنند، برخی چهره های منتسب به مشارکت همانند عطریانفر، حجاریان و... و اعضای حزب کارگزاران به خصوص چهره های مطرح آنها مانند کرباسچی، مرعشی و برخی چهره های اصلاح طلب نزدیک به هاشمی و همچنین چهره های تاثیرگذار در جبهه اصلاح طلبان همانند حق شناس، محتشمی پور... و ناطق نوری به عنوان فردی از جناح راست سنتی از جریانات مهم غائب در این همایش بودند.
در این میان مهمترین جریانی که می توان از آن به عنوان غایب بزرگ این همایش نام برد، جریان و حزب کارگزاران بود. به اعتقاد برخی ناظران سیاسی در این باره نکات ذیل قابل تامل است:
الف: کارگزاران در حال حاضر شاید به نوعی قوی ترین حزب اصلاح طلب محسوب بشود. این جریان بر خلاف دو حزب فعال و اصلی دیگر اصلاح طلبان همچون مشارکت و مجاهدین، مجوز قانونی برای فعالیت سیاسی دارد و همچنین علاوه بر دارا بودن مارک اصلاح طلبی از ابزار نزدیکی به هاشمی و در اختیار گرفتن بخش های مهمی از مسؤولیت های دولتی نیز در حال حاضر بهره می برد. از سوی دیگر کارگزاران چندی قبل با جذب نیروهایی از چهره های شاخص تر اصلاحات و جریان لیبرال فعال در کشور، علاوه بر پوست اندازی، تلاش کرده منسجم تر و پر قدرت تر وارد عرصه سیاسی کشور بشود.
ب: به همین دلایل به نظر می رسد که کارگزاران خود را در جایگاه برتری نسبت به دیگر احزاب و جریانات اصلاح طلب می بیند. همین مسأله این گمانه را تقویت می کند که کارگزاران حضور در چنین همایشی را به عنوان یک عضو معمولی برای گروه خود پسند نمی کند و بیشتر قائل به این است که به عنوان بازیگری آزاد و فعال در عرصه سیاسی شناخته شود.
ج: از سوی دیگر این فرض نیز تقویت می شود که کارگزاران معتقد است با نزدیکی به هاشمی رفسنجانی و دولت -و شخص رییس جمهور- توانایی ارائه یک لیست مشترک انتخاباتی را دارد. از این حیث نزدیکی بیشتر این جریان در ماه‌های اخیر به هاشمی رفسنجانی وجود چنین فرضی را بیشتر نمایان می کند. همچنین عدم حضور مسؤولین دولتی و اصلاح طلب نزدیک به روحانی (کارگزاران) در این همایش نیز مزید بر پررنگ تر شدن این فرضیه شده است.
د: اما بحث لیست انتخاباتی و چهره هایی که باید در مجلس آینده حضور داشته باشند، در آینده اختلافات را بیشتر نمایان خواهد کرد. از همین الان مشخص است که در صورت فرض ایجاد یک ائتلاف –هاشمی، روحانی، خاتمی و حتی عارف و ناطق نوری- مانند آنچه اصلاح طلبان ادعا می کنند، تقسیم سهمیه میان این افراد و چهره ها و این جریانات در یک لیست مشترک انتخاباتی، با چالش های زیادی روبه رو خواهد بود. از یک سو هم روحانی و هم هاشمی و حتی ناطق نوری چهره ها و جریانات خاصی از اصلاح طلبی را می پسندند نه همانند خاتمی تقریبا همه را، از سوی دیگر بین همه این شخصیت ها یک دعوای زیر پوستی برای کسب سهمیه بیشتر برای نزدیکان شان وجود دارد. این در حالی است که بین خاتمی و عارف نیز حتی برای لیست مشترک اختلاف نظرهایی وجود خواهد داشت.
ه: از سوی دیگر عملکرد کارگزارن به صورت غیر مستقیم بخشی از دیدگاه های روحانی و هاشمی را درباره آینده مجلس نیز به تصویر می کشد. رویه کارگزاران حفظ نزدیکی و اتحاد توأما با روحانی به عنوان رییس جمهور و هاشمی به عنوان پدر معنوی است. به همین دلیل هماهنگی در سیاست های کلان داخلی برای سپهر سیاسی کشور بین کارگزاران و روحانی و هاشمی بیشتر از بقیه گروه های اصلاح طلب وجود دارد.