نماینده/ سيد مسعود علوی: رئيس قوه قضائيه مي گويد؛ «ربط دادن اسيدپاشي به امر به معروف و نهي از منکر، ظلم به نظام است. » در جريان اسيدپاشي، برخي از روزنامه ها بدون هيچ حجت و قرينه اي انگشت اشاره خود را به سوي جوانان انقلابي و مؤمن برده و به اين بهانه، امر به معروف و نهي از منکر را به سخره گرفتند. در حالي که اين حادثه هيچ ربطي به موضوع امر به معروف نداشت. چرا اين ظلم و جنايت رسانه اي شکل گرفت؟ حجت آنها چه بود؟ تنها حجتي که داشتند اين بود که بي بي سي اين خط را در موضوع اسيدپاشي و قبل از آن طرح نمايندگان مجلس براي حمايت از آمران به معروف و ناهيان از منکر، دنبال مي کرد.

دستگاه هاي امنيتي و قضائي چه وظايفي در قبال دنباله رو هاي
بي بي سي در رسانه هاي ايران دارند؟ اخلاق حرفه اي روزنامه نگاري
در اين باره چه حکم مي کند؟

موضوع حجاب، هر از چندي در جامعه ما به دليل تبهکاري باندهاي سازمان يافته، موضوع روز مي شود. برخي مقامات غافل با هدف انتقاد از گشت هاي ارشاد به اين مسئله مي تازند و براي روزنامه هاي زنجيره اي و برخي رسانه هاي غربي، خوراک تهيه مي کنند. از طرفي روشنفکران وابسته، با ترديد افکني در مباني فقهي حجاب، اين جماعت را همراهي مي کنند. وقتي شهرداري تهران يک اقدام ساده براي طرح ارتقاي منزلت زنان در محيط هاي اداري خود مي کند تا فرهنگ حجاب و عفاف در جامعه ما نهادينه شود، جيغ عده اي درمي آيد، به گونه اي که صداي آنها را «احمد شرير»، نماينده ضد حقوق بشر سازمان ملل هم مي شنود.

چرا اين گونه اتفاقات در کمال ناباوري مي افتد؟ براي اينکه يک عده تبهکار سياسي مي خواهند براي خودشان سرمايه اجتماعي درست کنند، آن هم از مال حرام، خبر و تحليل حرام و از همه مهم تر به قيمت وابستگي به بيگانگان و امپرياليسم خبري غرب. که به نظر مي رسد اظهار تأسف رئيس قوه قضائيه از اين پديده شوم کافي نيست. مدعي العموم براي دفاع از سلامت اطلاع رساني و گردش اطلاعات در جامعه ديني ما، وظايفي بر عهده دارد. همين جفا، در قضيه بورسيه ها نيز اتفاق افتاد. باز عده اي براي سياه نمايي کارنامه دولت گذشته، سه هزار بورسيه دانشجويان را زير سئوال بردند. تمرکز آنها روي سه هزار، عمدي بود. حال آنکه خود آنها بعداً اعتراف کردند فقط ۳۶ بورسيه اشکال داشته است. همين ۳۶ بورسيه اگر سر از دادگاه و محکمه و قضا درآورند، معلوم مي شود کل ماجرا، نشر اکاذيب، تشويش اذهان و ايراد و افترا و بهتان و اهانت به دانشجويان و مسئولين مربوط بوده است.

ما يک نظام ديني داريم و حالا حالاها گرفتار کساني هستيم که با پروژه سکولاريزاسيون مي خواهند نظام را دچار استحاله کنند. اين جماعت در درون و برون نظام، اخلاق خاص خود را دارند و در حوزه هاي سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي، با نظام درگير هستند. کار اصلي آنها اين است که با اخلال در گردش اطلاعات و دستکاري در تحليل مردم، با اطلاعات دروغ و نادرست، فتنه گري کنند. فتنه سال ۸۸ که با يک دروغ بزرگ کليد خورد، از اين جمله بود.

با آنکه رهبري معظم انقلاب و مردم با شکيبايي و هوشمندي، آن را مهار کردند، اما باز عده اي غافل، جاهل و برخي خائن، هنوز اميد دارند آن را بازسازي و بازتوليد کنند. ابزار آنها رسانه است. رسانه هايي که سر در آخور بيگانگان دارند و وقتي دست آنها در داخل رو مي شود، مي روند در پايگاه هاي اصلي خود در غرب، يعني بي بي سي، راديو آمريکا و... کار خود را دنبال مي کنند. دولت بايد براي اين پديده فکري بکند، والا خود او گرفتار اين تشويش و توطئه مي شود. دستگاه قضا بايد از موضع قدرت، با نشر اکاذيب و اهانت به اشخاص حقيقي و حقوقي و... برخورد کند و به اندازه کافي، قانون دست آنها را باز گذاشته است. مجلس از باب اينکه در رأس امور است بايد به فرآيند رسيدگي به اين جفاي بزرگ به نظام، نظارت و کنترل و هدايت داشته باشد. صرف اينکه رئيس مجلس بگويد؛ «اين پديده نوعي نامردي سياسي است»، کفايت نمي کند. نامردها را بايد با قانون، سر خط اخلاق و ادب و رعايت حقوق مردم و نظام ديني آورد. اگر قواي کشور به تعهدات خود در اين باره عمل نکنند، مردم در برخورد با آنها ترديد نمي کنند. کما اينکه در قيام تاريخي ۹ دي ۸۸ و دفع فتنه منافقين جديد، و نيز در گذشته در دفع شر بني صدر و منافقين، مردم خودشان عمل کردند.

مردم با اقامه تکليف الهي امر به معروف و نهي از منکر، حتماً به حساب «نامردها» خواهند رسيد.