به گزارش نماینده، متن کامل این یادداشت بدین شرح است:
اگر یکی از علاقه‌مندان پر و پاقرص برنامه نود باشید (که احتمالاً هستید) حتماً اخبار هفته گذشته و جوی که برخی رسانه‌ها علیه برنامه نود ایجاد کرده‌اند را دنبال کرده‌اید. قضیه بر سر این است که اول یکی از روزنامه‌های اقتصادی مطلبی درباره میزان سود صدا و سیما (و احتمالاً فردوسی‌پور) از آگهی‌های این برنامه نوشت.
ما که از اعداد و ارقام تخصصی و ضرب و تقسیم‌های ریالی روزنامه‌های اقتصادی سر در نمی‌آوریم. این خبرنگاران اقتصادی هستند که می‌توانند با یک نگاه به تعرفه‌های آگهی بازرگانی یک اداره بازرگانی مثل اداره بازرگانی صدا و سیما و با جمع و تفریق‌های خودشان به عددی برسند که با شنیدنش آدم با خودش فکر کند: واقعاً؟ به تازگی یکی از معادلات حل شده و خبرنگار اقتصادی با نگاه به جدول نرخ تعرفه‌های قبل از برنامه نود که هفته گذشته روی آنتن رفت، با توضیحات کامل رقم سود رسانه ملی از پخش یک شب برنامه را چیزی حدود ۱۰ میلیارد تومان در بد‌ترین شرایط تخمین زد. با یک ضرب و تقسیم تعرفه ۳۰ درصدی مهرماه و نرخ آگهی بر حسب ثانیه بر اساس طبقه‌بندی‌های این اداره و... البته این به غیر از سودی است که از اسپانسر مسابقه پیامکی و سهم پیامک‌ها می‌رسد.
بعد از آن بود که عده‌ای دیگر دست به کار شدند و با تیترهایی مثل درآمد میلیاردی فردوسی‌پور این مجری، تهیه‌کننده محبوب صدا و سیما را که هر دوشنبه با برنامه ۹۰ یکی از پرمخاطب‌ترین برنامه‌های سیما را تولید می‌کند، مورد پرسش قرار دادند. البته پیش از این فردوسی‌پور سال گذشته و به دنبال جنجال یکی از مربیان درباره دستمزد خود برای نود، درآمد خود را روی آنتن زنده محاسبه کرده و اعلام کرده بود از این برنامه ماهی حدود یک میلیون و نیم (کمی بالا‌تر شاید) درآمد دارد. حالا عده‌ای با احتساب همان جدولی که فردوسی‌پور ارائه داد، از سود ۱۵۰ میلیونی و گاه میلیاردی فردوسی‌پور سخن می‌گویند. اتفاقی که بدون شک باعث خواهد شد این هفته برنامه نود میزبان خود عادل فردوسی‌پور برای پاسخ به این جنجال‌ها باشد.
چون فردوسی‌پور یکی از کسانی است که در این برنامه همواره روی اعداد و ارقام حساس است، اما سؤال مهم این است که وقتی یکی از محبوب‌ترین برنامه‌های رسانه ملی که بسیاری را راضی می‌کند، چه در برنامه‌سازی و چه در سوژه‌سازی و... چیزی کم نمی‌گذارد، آیا تهیه‌کننده چنین برنامه‌ای حق ندارد که بابت کار خوب خود درآمدی معقول داشته باشد؟ در جایی که می‌دانیم بسیاری از افراد بابت ارائه کاری کمتر از این درآمدهای آنچنانی دارند؟ این چه داستانی است که همواره می‌خواهیم به هر نحو که شده رو‌به‌روی آدم‌های موفق بایستیم؟ آیا یک برنامه موفق اگر می‌تواند حق ندارد برای خود درآمدزایی کند؟ این‌ها سؤالاتی است که شاید قبل از دفاع فردوسی‌پور از خودش کمی باید آن را بالا و پایین کنیم. واقعاً اگر مربی تیم ملی و بازیکنانی که رقم‌های میلیاردی آنان صدای ما را در می‌آورد، می‌توانستند بازی و نتیجه‌هایی در خور داشته باشند باز هم در برنامه نود یا در اذهان عمومی این ارقام لج درآور می‌شد؟