به گزارش نماینده، در انتخابات هیأت رئیسه شورای شهر تهران، اکثریت اعضای شورا، کرسی ریاست شورا را از احمد مسجدجامعی پس گرفتند و به مهدی چمران دادند. نائب رئیسی شورا هم به اصولگرایان رسید.
همه ۱۸ نفری که به چمران رای دادند برخلاف ۱۳ حامی مسجدجامعی، بر سیاسی‌کاری و مدیریت سیاست‌زده رئیس سابق شورای شهر هم نظرند. در تایید این واقعیت بود که عباس جدیدی، الهه راستگو و هادی ساعی رای خود را از مسجدجامعی پس گرفتند و مدیریت چمران را جهادی و به دور از سیاسی کاری دانستند.
پیروزی؛ نتیجه اتحاد اصولگرایان و سیاسی کاری اصلاح طلبان
البته این اعتقاد فقط محدود به صحن شورا نبود؛ بسیاری از فعالان حوزه مدیریت شهری، نمایندگان مجلس و فعالان و ناظران سیاسی پیش از این بارها از برخوردهای سیاسی مسجدجامعی و برخی اصلاح‌طلبان شورا با مسائل شهری و دغدغه‌های مردمی انتقاد کرده بودند. این طیف در نمونه‌های متعددی از رویدادهای شهر تهران، بجای بررسی و تصمیم ریشه‌ای برای رفع مشکل حمله سیاسی- رسانه‌ای به شهردار را در دستور کار قرار دادند تا شاید اینگونه زمینه کنار زدن محمدباقر قالیباف و روی کار آوردن چهره‌ای همسو مانند محسن هاشمی رفسنجانی را مهیا کنند. این موضوع نه یک بار که در چندین مورد تکرار و به یک حرکت سیاسی مشمئزکننده تبدیل شد.
بر پایه این واقعیت بود که احتمال برکناری مسجدجامعی از ریاست شورای شهر قوت گرفت و در انتخابات هیأت رئیسه شورا به واقعیت تبدیل شد. گرچه تاثیر اجرایی این رویداد به شهر تهران خلاصه می شود اما اهمیت آن برای ناظران سیاسی ملی و پیام‌های آن بسیار مهم بود.
از یک طرف اصولگرایان به صراحت دریافتند که اتحاد و همدلی نتیجه‌ای جز پیروزی ندارد و اگر خواهان جلب اعتماد مردم هستند باید کدورت‌ها و فرعیات را کنار بگذارند و همدلانه برای رفع دغدغه‌های مردم آستین بالا بزنند که بی شک نتیجه آن همانند انتخابات روز سه شنبه شیرین خواهد بود.
از سوی دیگر اما واکنش اصلاح‌طلبان به از دست دادن هیأت رئیسه متفاوت بود. طیف معتدل و معقول آن، شکست را پذیرفتند و بر تلاش برای جبران اشتباهات تاکید کردند اما افراطیون و طیف هوچی‌گر اصلاح‌طلبان موضعی تامل‌برانگیز اما تکراری را اتخاذ کردند.
عود 'توهم شکست‌ناپذیری'
گویا توهم شکست ناپذیری ذاتی این طیف شده و به مقتضای زمان، عود می کند؛ برای توجیه شکست زمین و زمان را به هم می دوزد و از اتهام زنی حتی به خود اصلاح طلبان هم ابا ندارد.
افراطیون در همین راستا، نتیجه انتخابات شورای شهر تهران را هم به شیوه ای جدید نپذیرفته و زیر میز انتخابات و رای اعضا زده‌اند که هیچ؛ حتی در اقدامی غیراخلاقی و کینه‌جویانه اعضای شورا را به گرفتن رشوه متهم کرده‌اند.
اتهام زنی مالی به اصلاح طلبان شورا
یک سایت اصلاح طلب نزدیک به یک نماینده مجلس و حامی دولت در این زمینه مدعی شده است: شایعاتی درباره خرید و فروش رای با ارقامی نجومی شنیده می شود که امید می رود غیرواقعی باشد؛ شنیده هایی که با توجه به فساد خیز بودن سیستم شهرداری از گذشته تاکنون، می تواند از طرف لابی های پرقدرت و پرنفوذ اقتصادی در روابط اعضای شورای شهر نیز تاثیر گذاشته باشد ... در زمان انتخابات شورای شهر تهران، شنیده های موثقی درباره ی لیست های مشهور سیاسی حاکی از این بود که برخی با دریافت پولهای هنگفت، اسامی برخی را در لیست ها قرار می دهند؛ لیست هایی که در دید مخاطب از روی اعتقاد سیاسی و یا معیارهای دقیق انتخاب شده بودند ... طبیعی است که راه یافتن کسانی که با پرداختن چنین پولهایی در لیست های مشهور قرار بگیرند، و همینطور کسانی که لیست های مشهور را به چنین روابطی آلوده کنند، بیش از این که به نفع مردم گامی بردارند، به همان منافعی می اندیشند که با آن گره خورده اند.
همچنین محمدعلی ابطحی در این باره در فیسبوک خود مدعی شده است: "اگر اصلاح طلبان کمیته انضباطی داشتند، کسانی که لیست شورای شهر را بنام اصلاح طلبان با معیارهای مالی و ضوابط زشتی نوشتند، مواخذه میکردند و یا به وقت انتخاب شهردار آن ها را که معادله محسن هاشمی و قالیباف را به وجود اوردند و نهایتا قالیباف دوباره شهردار شد. و یا آن منتخبان شورا که با لیست اصلاح طلبی وارد شورا شدند و امروز به مسجد جامعی رای ندادند را به مردم معرفی می کردند، یک کار اولیه حربی بود. کی اعضای موجود را بدون حمایت حزبی می شناخت که به آنها رای دهد؟ یک ضرب المثل دورقوز آبادی میگه: لیستی که با پول بسته شده باشد، با پول هم رای میدهد."
از سوی دیگر صادق زیباکلام با تاکید بر جدی گرفتن انتخابات شورا از سوی اصلاح طلبان به خبرآنلاین گفته است: باید در نظر داشته باشید وقتی رای نمی‌دهیم آن موقع چنین افرادی وارد میدان می‌شوند که به بادی رای‌شان تغییر می‌کند.
همچنین احمد خرم، وزیر راه دولت اصلاحات در یادداشتی در روزنامه آرمان اتهامات مذکور را به شیوه ای دیگری بیان و عنوان کرده است: شایع است که طی یک سال فعالیت شورای شهر و برگزاری دو انتخابات هیات‌رئیسه و یک انتخاب شهردار؛ هزینه‌های گزافی صورت گرفته که باید حساسیت دستگاه‌های نظارتی را برانگیزد تا مبادا اعتماد عمومی خدشه‌دار شود.
برخی فعالان سیاسی هم به اعضا تهمت اقتصادی نزدند اما نتیجه انتخابات را هم فارغ از مسائل سیاسی عنوان کنند. به عنوان نمونه محمد مهاجری عنوان کرده است: نه توان سیاسی هر دو جناح اصولگرا و اصلاح طلب که قدرت لابی غیرسیاسی آنها نتیجه را رقم زد.
برخی روزنامه های تندرو هم با ادعای "فراجناحی بودن"، با مخالفان تداوم ریاست مسجدجامعی برخورد جناحی کرده و آنان را متهم به وابستگی به شهرداری کرده اند
پاسخ دو عضو اصلاح طلب شورا
البته دو عضو اصلاح طلب شورای شهر تهران این ادعاها را رد کرده اند. غلامرضا انصاری در گفتگو با تهران پرس گفته است: در جریان مصاحبه آقای ابطحی نیستم و معتقدم که هیچ گونه اختلاف و نفوذی در جریان اصلاح طلب شورای شهر تهران وجود ندارد.
محمد مهدی تندگویان هم در این باره گفته است: باید به رای افراد احترام بگذاریم و کار را برای حل مشکلات شهر تهران انجام دهیم. مهم نیست که چه جناحی در مسند ریاست شورا حضور داشته باشد. باید از فردی صحبت کرد که ارزش و شان مناسبی داشته باشد. جواب دادن به اظهارات فردی که ارزش و شان مناسبی ندارد مورد قبول نه بنده بلکه هیچ کدام از اعضای شورای شهر تهران نمی باشد.
اما درباره این اتهامات و برخوردهای سیاست‌زده چند نکته قابل توجه و تامل است.
۱. در انتخابات دهه اخیر هر زمان اصلاح طلبان میدان را از دست داده و شکست خورده اند، بنا به متقضای زمان و فضای جامعه دست به اتهام پراکنی و جوسازی زده اند. فتنه ۸۸ نمونه تاریخی آن بود که رسوایی "شورش علیه رای مردم" را برای همیشه بر پیشانی این طیف نشاند. در انتخابات سال ۸۴ هم افرادی مانند هاشمی رفسنجانی و مهدی کروبی مدعی تقلب شدند که البته حتی همفکران خود هم این ادعا را باور نکردند.
۲. اعضای اصلاح طلب شورای شهر که اکنون بی‌محابا از سوی افراطیون اصلاح طلب به زدوبند مالی و گرفتن رشوه متهم شده اند، سال گذشته وقتی به احمد مسجدجامعی رای دادند، چهره‌های ضدفساد و سالم بودند که با سازوکار صحیح در لیست انتخابات شورای شهر قرار گرفته و وارد شورا شده بودند. اما به یکباره و تنها به دلیل اینکه رای خود را به فردی غیرهمفکر اصلاح طلبان داده‌اند، رشوه‌خوار و مفسد شدند!
۳. دیکتاتوری و خفقان جریان تندروی اصلاحات برخلاف شعارهای زیبای آنها دهشت‌آور است. هنوز ماجرای حملات ضداخلاقی و درگیری فیزیکی با خانم الهه راستگو به دلیل دادن رای به قالیباف در اذهان عمومی هست؛ همان زمان میزان صحت شعارهای زنده باد مخالف من، آزادی بیان و ... مشخص و روشن شد که آستانه تحمل غیرهمفکران از سوی افراطیون اصلاح طلب بسیار محدودتر از آن است که تصور می شود.
۴. شعارهای اخلاقی افراطی ها به ویژه از سال 88 گوش فلک را کر کرد اما هر زمان که صحنه آزمون پایبندی عملی آنان به این شعارها مهیا شد، نتیجه ناامیدکننده ای به دست آمده است. حتی در مواجهه با نیروهای خودی و همسو چه رسد به احزاب و گروه های دیگر.
۵. جهان نیوز به عنوان یکی از رسانه های پیشتاز در مقابله با فساد و رانت خواری که با انتقادات گسترده و صریح خود از مفاسد دولت احمدی نژاد نشان داد در این موضوع هیچ جناح و گروهی را خط قرمز نمی داند، اکنون هم اعتقاد دارد که با هر گونه فساد احتمالی در شورای شهر و نیز دیگر ارگان‌های دولتی و غیردولتی باید شدیدا برخورد و به مردم اطلاع رسانی شود اما در عین حال صریحا با سیاسی کاری در موضوع مبارزه با فساد هم مخالف است و آن را آفت و از بین برنده اعتماد ملت می داند.
۶. تحلیل آرای انتخابات هیأت رئیسه شورای شهر نشان میدهد افراطیون اصلاحات همچنان بازی‌های سیاسی و نمایشی با کارت مردم را در دستور کار داشته و درنیافته اند که سیاسی‌کاری در مسؤولیت های اجرایی نتیجه ای جز شکست و بی اعتمادی مردم ندارد. به نظر می رسد این طیف به جای جوسازی و اتهام زنی به دیگران، بهتر است مسؤولیت این شکست را بپذیرد و به تحلیل واقعی آن بپردازد.
منبع: جهان