نماینده؛ علی رجبی/ یک بار دیگر یک "اصلاح‌طلب" پرده از چهره حقیقی خود برداشته و با اهانت به عزاداری امام حسین (ع) نشان داد، موضع‌گیری‌های ضداسلامی برخی از هم‌مسلکان سیاسی‌اش در سالیان اخیر، نشأت گرفته از ذات ضد اسلامی آنهاست و سکوت و حتی دفاع از توهین به ساحت امام حسین(ع) در عاشورای ۸۸ نه‌تنها فقط توسط "منافقین" انجام شده بلکه با حمایت فکری و تئوریک برخی چهره های اصلاح‌طلب همراه بوده است.
سریال وقاحت برخی از اصلاح‌طلبان آن‌قدر دنباله دار است که اگرچه قبح‌شکنی آنان در عاشورای ۸۸ با طوفان خروش مردمی در ۹ دی پاسخی دندان‌شکن گرفت؛ اما باز هم روحیه لیبرالی و ضداسلامی آنان هر از گاهی نمایان می شود و دم خروس‌شان بیرون می‌زند.
در اقدام تازه و منحوس، رئیس سابق شورای هماهنگی اصلاحات به تمسخر عزاداری برای امام حسین(ع) پرداخت و انجام آن را کاری بیهوده تلقی کرد که «هیچ بازدهی فرهنگی» ندارد!
پنج شنبه گذشته، نجفقلی حبیبی، رئیس سابق دانشگاه علامه طباطبایی (ره) و عضو حزب منحله مشارکت، که در برنامه "دیروز، امروز، فردا" حضور داشت، با زبانی گزنده و درنده گفت: «شما سالانه برای بعضی چیزها چقدر خرج می کنید؟ در همین ایام عاشورا چقدر پول‌ها خرج می‌شود؛ بازده فرهنگی‌اش چقدر است؟ سه چهار تا گریه می کنند و ... »
اهانت بی سابقه این چهره اصلاح‌طلب، که در امتداد سلسله فکری جماعت مخالف با "حاکمیت اسلام در جامعه" صورت گرفت، نشان داد که توهین به امام حسین(ع) در عاشورای ۸۸ از سوی برخی حامیان موسوی و کروبی، اتفاقی بدون برنامه قبلی نبود و لازم است تا همیشه ملت شهیدپرور ایران نسبت به تحرکات پنهان و آشکار برخی از اصلاح‌طلبان بر ضد ارزش‌های اسلامی و ایرانی هوشیار باشند.
وقتی توهین‌کنندگان به امام حسین (ع) در عاشورای ۸۸ «مردم خداجوی» خوانده شدند، دیگر ارجاع دادن این فرد معلوم الحال به توصیه‌های اهل بیت(س) در تاکید بر برپایی عزاداری و گریه بر امام حسین(ع) امری بیهوده می نماید... و چه تناقضی از این بالاتر که کسانی خود را مدعیان خط امام(ره) و انقلابی سوپردولوکس بنامند اما طرفدار نظریه "جدایی دین از سیاست" باشند و در گوش‌شان فرو نرود که همان امام خمینی(ره) که سنگش را به سینه می‌زنند تا از نمد محبوبیت‌اش در بین توده‌های مردم برای خود کلاهی ببافند معتقد بود که "این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است."
رضاخان نیز تمام تلاش خود را کرد تا همین هیئات و عزاداری ها و اشک ریختن ها برای سیدالشهدا(ع) را به تعطیلی بکشاند و به خیال خامش برای همیشه جریان زنده نگهداشتن یاد امام حسین(ع) را از میان بردارد. باید از این جماعت مدعی دین داری پرسید که چرا رضاخان به سراغ موضوعات دیگر نرفت و همه تلاشش این بود که جلسات روضه خوانی های حسینی را به تعطیلی بکشاند؟ مگر چه اثری در این مراسم سیاسی ـ معنوی دیده بود که مانع از برگزاری آن می شد؟
بد نیست منکران و ساده اندیشان به نتیجه اقدامات رضاخان نیز نگاهی بیندازند و از سرنوشت تاریخی مقابله او با دستگاه الهی اباعبدالله الحسین(ع) درس عبرت بگیرند.
* * *
گزافه نبود اگر سخن با آیه استرجاع شروع می شد. باید با گفتن "انا لله و انا الیه راجعون" و چشمی گریان، طلب مغفرت کنیم و پناه ببریم از شر شیاطین جن و انس به پروردگار بزرگ و تبری بجوییم از عمل شنیعی که در توهین به ساحت حضرت سیدالشهدا (ع) انجام شد...
منبع: جهان نیوز