نماینده - از اول پیروزی انقلاب دولت ها همواره بر آن بودند که مجالسی هم سو با خود را شاهد باشند تا بتوانند برنامه ها و سیاست های خویش را بی هیچ مزاحمتی عملی کنند و این تا حدودی طبیعی است که آدمی از نظارت گریزان است و به آزادی عمل علاقمند ولی در این میان برخی شخصیت ها و سیاست مداران نیز بوده اند که پای را از دایره طبیعت بیرون نهاده و دست به تهدید می زدند.
بی شک بنی صدر اولین نمونه از این شخصیت ها است که تلاش داشت اولین مجلس بعد از انقلاب با او همسو باشد.
به عنوان نمونه بنی صدر ۷ بهمن ۱۳۵۸ می گوید : مجلسی که در آینده تشکیل می شود باید متناسب با برنامه ها و نظرهایی باشد که بر اساس آن انتخابات ریاست جمهوری انجام شده است و چنانچه انتخابات مجلس شورای ملی با توجه به فاصله معین شده به تاخیر بیفتد ناچار باید هیئت دولت را تشکیل داد .
او در ۲۳ بهمن ۱۳۵۸ نیز در باره انتخابات مجلس شورای ملی نیز گفت : باید مردم به تناسب رایی که به ریاست جمهوری داده اند به نمایندگان نیز رای دهند و اگر مجلس [با دولت ] هماهنگ نباشد ایران منفجر می شود .
و چند روز بعد و در مصاحبه با شبکه تلویزیونی الجزایر نیز می گوید : اگر مجلس ما که انتخاباتش تا چند هفته دیگر شروع میشود هماهنگ و خواهان همان اصلاحاتی باشد که ملت ایران طلب میکند این مجلس خودش یک نقطه قوت میشود ولی اگر مجلس مخالف خطی باشد که رئیس جمهور بر اساس آن خط انتخاب شده است یا متشتت باشد و یا دارای یک اکثریت ثابتی نباشد این مجلس تبدیل به یک ضعف بزرگ خواهد شد .
این سخنان را مقایسه کنید با اظهارات مسئولین دولتی که امروز از ضرورت هماهنگی مجلس با دولت سخن می گویند و پای را از آن فراتر گذاشته و به تهدید نمایندگان ملت می پردازند.
یونسی معاون رئیس جمهور در امور اقلیت ها که خود را در واقع از هیئت وزیران نیز بالاتر می داند در مصاحبه ای که در شماره دیروز روزنامه شرق منتشر شد می گوید : به‌طور طبیعی، میل مردم به سمت جناحی است که رای آورده و به‌دلیل عملکرد بد دولت گذشته و بخشی از نمایندگان فعلی، قطعا مردم در آینده به مجلسی رای خواهند داد که بهتر باشد و با دولت همراه‌تر باشد.
وی به سنت دیرین و برای تعدیل سخنان خود می گوید : ما هم معتقد نیستیم که مجلس خوب، مجلسی است که با دولت هماهنگ باشد، نه، مجلس خوب مجلسی است که ملی فکر کند و منافع ملی را بر منافع حزبی و گروهی ترجیح بدهد.
به هر حال این سخن دوم در واقع تعارف بوده و ده ها مورد اظهار نظر و تهدیدات موجود نشان از آن دارد که دولت به دنبال تصاحب مجلس آینده است .
او پیش از این نیز در این زمینه سخن گفته بود . به عنوان نمونه یونسی بهمن ماه سال گذشته در همایش "اصلاحات و دهه چهارم جمهوری اسلامی" که با حضور جمعی از اصلاح طلبان اصفهان و اعضاء ستادهای انتخاباتی حسن روحانی و محمدرضا عارف در این شهر برگزار شد گفته بود : راه آغاز شده از ۲۴ خرداد، به "مجلس تدبیر و امید" ختم می شود!
و یا در دی ماه گذشته در دیدار با اعضای ستاد انتخاباتی حسن روحانی در سیستان و بلوچستان از اعضا خواسته بود تا همچنان فعال باقی بمانند. او تاکید کرده بود که باید برای انتخابات مجلس از هم‌اکنون فعالیتشان را آغاز کنند.
از موارد فوق که بگذریم یونسی از طرفی می گوید مردم به «جناحی» در مجلس آینده رای می دهند که اکثریت آرا را در انتخابات ریاست جمهوری کسب کرده است و از سوی دیگر می گوید نمایندگان ملت باید ملی فکر کنند و نه جناحی !!
در این زمینه گفتنی های زیادی است که تنها به یک مورد بسنده می کنیم و می گذریم و آن این که تلاش برای تصرف مجلس ، تهدید نمایندگان ملت و چنین اظهار نظرهایی با توجه به تاریخ انقلاب نتایج روشنی را نصیب دولتمردان نکرده است .
مجلس در نظام مردم سالاری دینی وظیفه نظارت بر قوه مجریه را بر عهده دارد و تلاش برای هم سو ساختن مجلس با دولت فروکاستن مجلس به یک نهاد تشریفاتی و سمبلیک چون مجلس دانش آموزی و بسیاری از نهادهای ریز و درشت دیگر است !
انتظار این است که دولت تدبیر و امید راه دولت اصلاحات را در حمله به نهادهای قانون اساسی از مجلس گرفته تا قوه قضا و شورای نگهبان دنبال نکند چرا که هر گز این رویکرد به صلاح ملک و ملت نخواهد بود ...