به گزارش نماینده ؛ بینی، تنها عضو بدن نیست که قادر به حس‌کردن بوی ناخوشایند سیگار است، بلکه ریه‌ها هم می‌توانند این بو را احساس کنند.
برخلاف گیرنده‌های بینی که در غشاهای سلولهای عصبی قرار دارند، گیرنده‌های بویایی ریه در غشاهای سلولهای «اعصاب و غدد» (neuroendocrine) واقع شده‌اند.
بنابراین، هنگام وجود دود سیگار در هوا، آنها به جای ارسال تکانه‌های عصبی به مغز، سلولهای اعصاب و غدد را تحریک کرده و هورمون‌های خاص را برای تنگ‌کردن مسیرهای هوایی ترشح کنند. تکانه‌های عصبی به مغز امکان درک بوی سیگار را از جایی نزدیک فراهم می‌کنند.
گروه جدید سلولهای تازه‌کشف‌شده، بیان‌کننده گیرنده‌های بویایی در مسیرهای هوایی انسان هستند و سلولهای «اعصاب و غدد ریوی» یا PNECs نام گرفته‌اند.
این سلول‌ها، نگهبان بوده و کار آنها حذف مواد شیمیایی سمی یا محرک از ریه است.
چنین سلول‌هایی می‌توانند مسئول حساسیت بیش از حد شیمیایی باشند که مشخصه بیماری‌های تنفسی مانند بیماری انسدادی مزمن ریوی و آسم است.
به بیماران مبتلا به این شرایط توصیه می‌شود از دودهای ترافیک، بوهای تند، عطرها و محرک‌های مشابه که موجب تنگی راه هوایی و مشکلات تنفسی می‌شوند، اجتناب کنند.
گیرنده‌های بویایی موجود روی این سلول‌ها می‌توانند به اهداف درمانی تبدیل شوند و با مسدودکردن آنها شاید بتوان از تعدادی از حملات بیماری‌های ریوی جلوگیری کرد.
این گیرنده‌ها همچنین به افراد، امکان کاهش استفاده از استروئیدها یا برونش‌ها را می‌دهند.
دانشمندان با بررسی بافت‌های مسیرهای هوایی بیماران مبتلا به COPD دریافتند این افراد سلولهای نوروترشحی بیشتری را در مقایسه با بافت‌های مسیر هوایی افراد سالم دارا بودند.
سلولهای موجود در مسیرهای هوایی، عصبی نبوده بلکه سلولهای ترشحی هستند و می‌توانند بیش از یک گیرنده را حمل کنند، بنابراین بجای ارسال تکانه‌های عصبی به مغز، سروتونین و نوروپپتید را در عصب‌های موضوعی و عضلات جاری می‌کنند.
آنها به نوعی طراحی شده‌اند تا یک واکنش سریع و فیزیولوژیکی را در صورت استنشاق بویی مضر ایجاد کنند.
جزئیات این مطالعه در مجله Respiratory Cell and Molecular Biology تشریح شد.