به گزارش مجلس ایران به نقل از اشراف، یک اندیشکده آمریکایی بر این باور است که ايران ميتواند حتي در صورت مواجهه با تحريم كامل اقتصادي و حملات نظامي با موفقيت كامل به توانايي اتمي دست پيدا كند. دانش و فن آوري اتمي تهران را نميتوان با بمبهاي هوشمند و موشكهاي كروز از بين برد. حمله نظامي به تهران حتي ميتواند موجب شود ايران مطمئن گردد كه بيش از پيش به توان اتمي نياز دارد.
بخش هایی از این گزارش را می خوانید:
اعمال حساب شده رهبران ايران
این تصور که رفتار ایران غیر منطقی است اشتباه است. مثل روز روشن است كه جمهوري اسلامي اهدافي در منطقه خاورميانه دارد كه اين كشور را در تنش با آمريكا قرار ميدهد. براي مثال ايران با اسرائيل، به عنوان يك دولت يهودي، مخالف است و با سلطان نشينهاي محافظهكار خليج فارس در رقابت بر سر نفوذ منطقهای قرار دارد. اما اين بدان معنا نيست كه ايران رفتار غيرمنطقي دارد: برعكس، رهبران ارشد ايران، از جمله رهبر كشور، «آيتالله علي خامنهای»، با مشورت با ديگران رفتار حساب شدهای از خود بروز ميدهند.
سياستهاي ايران در قبال اسرائيل عملگرايانه است
آیا ايران با سلاح اتمي به اسرائيل حمله خواهد كرد؟
اين کار اصلاً ممكن نيست. شايد آيتالله «خامنهای» اسرائيل را «غده سرطاني بخواند كه بايد كنده شود» ولي او هر صبح با تصور از بين بردن اسرائيل از خواب بيدار نميشود. تنفر جمهوري اسلامي از اسرائيل واقعيت دارد، اما سياستهاي اين كشور در قبال اسرائيل از آن چه تصور ميشود بسيار عملگرايانه تر است.
بمب اتم براي بسط قدرت ايران در منطقه خليج فارس فايده چنداني ندارد
«تسليحات اتمي موجب گستاخي ايران ميشود»
اين گفته چندان درست نيست. نگراني از بابت دستيابي ايران به سلاح اتمي از آن جهت نيست كه اين كشور سلاح را به طور مستقيم در مقابل كشورهايي چون عربستان سعودي به كار ميگيرد بلكه نگراني اصلي آن جاست كه احتمال ميرود اين توان ايران را در حوزه تضعيف حكومتهاي محافظه كار عرب خليج فارس گستاختر كند. براي مثال ممكن است ايران اتمي جرئت بيشتري پيدا كند تا حمل و نقل از طريق تنگه هرمز را با اختلال مواجه كند و در منطقه خليج فارس ناامني به راه بیندازد. اما در واقع بمب اتم براي بسط قدرت ايران در منطقه خليج فارس فايده چنداني ندارد.
ناآراميهاي كشورهاي منطقه خليج فارس از سركوب حكومتهاي اين كشورها سرچشمه ميگيرد
عربستان سعودي و متحدانش، از جمله حكومت عمدتاً سني بحرين، عموماً ادعا ميكنند كه ايران از اقليت شيعه اين كشور به عنوان ستون پنجمي جهت پيشبرد اهداف خود استفاده ميكند. درست است كه ايران در گذشته از شيعيان آشوب طلب حمايت كرده است – تهران متهم است كه از اقدام شيعيان براي براندازي سلطان نشين بحرين در سال 1981 حمايت كرده است—اما امروز نفوذ ايران محدود تر شده است. اعتراضات شيعيان در بحرين از تهران هدايت نميشود بلكه نتيجه سركوب مردم كشور توسط حكومت بحرين است. نگراني ايران از نقشههاي ايران نبايد دلايل واقعي از بين رفتن ثبات در برخي كشورهاي منطقه خليج فارس را از انظار دور كند.
نگراني غرب از عوامل نيابتي
«ايران تعويق در برنامه اتمي خود را با تقويت عوامل نيابتي جبران ميكند»
نميتوان اين حرف را با قاطعيت عنوان كرد. تحليل گران آمريكايي و اسرائيلي غالباً نگرانند كه اگر ايران به توان هستهای دست پيدا كند «حزب الله» و «حماس» تقويت خواهند شد. آنها نگرانند كه عوامل نيابتي بتوانند بي درنگ به اسرائيل حمله كنند و از آن جا كه تصور ميكنند اسرائيل به دليل بحران اتمي به اين حمله پاسخي نخواهد داد از عدم واكنش شديد اسرائيل اطمينان خاطر دارند.
دانش و فن آوري اتمي ايران چيزي نيست كه با حملات نظامي از بين برود
«ايران مجهز به سلاح اتمي مهار شدني نيست»
ميتوان ايران را مهار كرد، اما اين كار هزينههايي دارد. نقشه كشيدن براي ايران مجهز به سلاح اتمي غالباً به اين معنا تعبير ميشود كه آمريكا نتوانسته جلوي دستيابي جمهوري اسلامي به بمب اتمي را بگيرد. اين موضوع حتي به زعم برخي تحليل گران بسيار خطرناك است: آنها نگرانند اگر ايران به سلاح اتمي دست پيدا كند ممكن است متحدان آمريكا، خصوصاً اسرائيل تصور كنند «باراك اوباما» به تهديد خود مبني بر استفاده از نيروهاي نظامي در زمان خطر متعهد باقي نماند. در واقعيت اما انتخاب اصلي با «اوباما» نيست، بلكه اين رهبران ايرانند كه تصميم نهايي را ميگيرند. ايران ميتواند حتي در صورت مواجهه با تحريم كامل اقتصادي و حملات نظامي با موفقيت كامل به توانايي اتمي دست پيدا كند. دانش و فن آوري اتمي تهران را نميتوان با بمبهاي هوشمند و موشكهاي كروز از بين برد. حمله نظامي به تهران حتي ميتواند موجب شود ايران مطمئن گردد كه بيش از پيش به توان اتمي نياز دارد.