«نماینده»/علیرضا رحمانی: در شرایطی که اکثریت نمایندگان مجلس یازدهم با استفاده از ابزارهای تقنینی و نظارتی مختلف در تلاش برای وادار به کار کردن اجزای قوه مجریه هستند و در همین فرصت کوتاه توانسته‌اند برخی کارها را پیش ببرند، چندی است برخی افراد پرچم استیضاح رئیس دولت را بلند کرده و با فضاسازی‌های مختلف تلاش دارند نمایندگان مجلس را متقاعد به امضای طرح خود کنند. طرحی که مشابهش یک‌بار از ابتدای تشکیل مجلس یازدهم موردتوجه برخی نمایندگان قرار گرفت، اما با روشن شدن تبعات آن اغلب متقاضیان پا پس کشیدند.
البته این بار به نظر می‌رسد وخامت اوضاع اقتصادی کشور باعث ایجاد انگیزۀ بیشتر در این افراد برای موج‌سواری بر این طرح شده و امضاکنندگان این طرح که وانمود می‌کنند دلسوزتر از سایرین به حال کشور هستند، حذف رئیس دولت را به‌عنوان چارۀ حل مشکل مطرح می‌کنند.
به نظر می‌رسد متولیان اصلی طرح استیضاح روحانی، هویت خود را در ضدیت با دولت تعریف کرده‌اند و با چشم بستن بر مصالح ملی و واقعیت‌ها، به تبعات منفی پرتعداد این طرح هیچ‌گونه توجهی ندارند. این افراد گر چه خود را انقلابی می‌دانند، اما چند ماه قبل نیز بیانات رهبر انقلاب در دیدار ویدئوکنفرانسی با نمایندگان مجلس یازدهم را مطابق رأی خود تفسیر کرده و کماکان بر راهکار غلط خود اصرار دارند.
حال باید دید پس از انتشار توصیۀ صریح رهبر انقلاب به مجلس هفتم که ماه‌های پایانی عمر دولت‌ها را برای طرح استیضاح مناسب ندانسته و مجلس را به بهره‌گیری از سایر راهکارها تشویق کرده‌اند، این افراد چه توجیهی برای تلاش‌های خود خواهند تراشید! رهبر انقلاب در نامه‌ای به رئیس وقت مجلس نوشته بودند: «در شرایط کنونی که ماه‌های آخر مأموریت خطیر دولت در حال سپری شدن است استیضاح وزیران هیچ سودی برای کشور و دستگاه‌های مسئول ندارد و متقابلاً زیان‌های محتمل آن بسیار و خطرات آن هشداردهنده است. البته مجلس موظف است که از همه‌ی ابزارهای نظارتی خود استفاده کند.»
با وجود اینکه برخی امضاکنندگان طرح تلاش دارند با ایجاد یک دوقطبی کاذب میان نمایندگان، کسانی که امضا نکرده‌اند را در افکار عمومی جزء موافقان وضع موجود جلوه دهند و با این اهرم به امضاهای طرح خود بیفزایند، اما حجم انتقادات از جانب نمایندگان به عملکرد دولت، نشان می‌دهد در مجلس یازدهم نسبت به ناکارآمدی روحانی و دولتش اتفاق‌نظر وجود دارد و اختلاف دیدگاه در یافتن راه برای حل مشکل است.
البته انتشار فهرست نام امضاکنندگان طرح استیضاح روحانی نشان داد اکثریت مجلس انقلابی تبعات منفی استیضاح را بیشتر از عواید آن می‌دانند؛ درحالی‌که حدود ۶۰ نمایندۀ مجلس این طرح را امضا کرده‌اند، شاهدیم بیش از ۲۰۰ نماینده تمایلی به امضای طرح ندارند؛ این یعنی ۸۰ درصد نمایندگان مجلس یازدهم حذف روحانی را چارۀ کار نمی‌دانند.
نه‌تنها طی روزهای اخیر، بلکه از نخستین روزهای تشکیل مجلس یازدهم مخالفان استیضاح روحانی دلایل متعددی را برای این استدلال خود برشمرده‌اند.
مالک شریعتی نماینده تهران علیرغم اینکه از منتقدان جدی دولت بشمار می‌رود، معتقد است: «در شرایط فعلی بی‌دولتی و بی‌ثبات کردن کشور بازی در زمین دشمنان جمهوری اسلامی است؛ اگر کشور بی‌ثبات شده و بی‌دولت شویم قطعاً خسارت‌ها چند برابر خواهد بود ضمن اینکه این کار برای دولت با عملکرد منفی دستاورد تلقی می‌شود.»
این عضو کمیسیون انرژی با تصریح بر اینکه «اختلاف‌سلیقه بسیار جدی با دولت داشته و از جهت کارآمدی انتقادات بسیار جدی به قوه مجریه داریم» دربارۀ استفاده از اهرم استیضاح معتقد است: «عاقلانه نیست که ما در ماه‌های پایانی عمر دولت و چند ماه مانده به انتخابات بخواهیم رئیس‌جمهور را استیضاح کنیم؛ البته در مورد وزرا هم‌چنین وضعیتی وجود دارد و اگر اتفاق خاص و ویژه‌ای رخ بدهد به سمت استیضاح آن‌ها خواهیم رفت لذا مصلحت نمی‌دانیم که ثبات کار دولت در سال پایانی‌اش را بخواهیم به هم بزنیم.»
امیرابراهیم رسولی، مدیرکل هیئت‌رئیسه مجلس نیز طی یادداشتی به بررسی تبعات این طرح پرداخته و نوشته است: «دولت پس از استیضاح روحانی تا انتخابات در اختیار جهانگیری معاون اول خودش قرار می‌گیرد. [...] واقعاً فرق جهانگیری و روحانی در چیست و کسانی که استیضاح را دنبال می‌کنند در جهانگیری چه دیده‌اند که این مسیر را دنبال می‌کنند.»
مشاور رئیس مجلس معتقد است: «کسانی که خط استیضاح را دنبال می‌کنند دانسته یا نادانسته در جهت منویات روحانی گام برمی‌دارند چرا که او تا ابد خواهد گفت برکنارم کردند وگرنه تا انتها اگر می‌ماندم؛ چنین و چنان می‌کردم! تاریخ را به نفع خود مصادره و مظلوم‌نمایی را پیشه آینده خود خواهد کرد؛ درحالی‌که ماندن تا روز آخر در کنار وعده‌های عمل نشده مرگ سیاسی‌اش را رقم میزند.»
اقبال شاکری نماینده تهران نیز همانند اکثریت نمایندگان مجلس یازدهم معتقد است: «عملکرد ضعیف دولت فعلی در طول تاریخ بسیار شگفت‌آور است [...] تذکر، سؤال و استیضاح از ابزارهای نظارتی مجلس در قبال قوه مجریه محسوب می‌شود که مجلس نمی‌تواند به‌هیچ‌وجه این ابزارها را نادیده بگیرد، ولی استفاده صحیح از این ابزارها می‌تواند به زندگی مردم و معیشت آنان کمک کند.»
شریعتمداری مدیرمسئول روزنامه کیهان نیز در همین خصوص با اشاره به اینکه «دولت بی‌سر» پروژۀ آمریکا و متحدانش برای تنش‌آفرینی و ایجاد ناامنی و بی‌ثباتی برای سه کشور ایران، لبنان و عراق است، نوشت: «طرح توطئه‌آمیز «دولت بی‌سر» علیه ایران هم کلید خورد. اکثریت قریب به اتفاق آن عده از مدعیان اصلاحات که در شیپور استعفای رئیس‌جمهور می‌دمند کسانی هستند که در کارنامه سیاه خود ننگ وطن‌فروشی در فتنه آمریکایی- اسراییلی ۸۸ را دارند.»
جعفر قادری نماینده شیراز نیز در همین زمینه در حساب توییتر خود نوشت: «خار در چشم و استخوان در گلو باید تا پایان زمان دولت صبر کرد. استیضاح روحانی کشور را بی‌ثبات، مشکلات مردم را بیشتر و زمینه را برای مظلوم‌نمایی دولت فراهم می‌کند. کشور توان تحمل تنش‌های داخلی را ندارد.»
مجتبی رضاخواه نماینده تهران نیز اعتقاد دارد: «اگرچه مجلس از عملکرد اقتصادی دولت ناراضی است و رئیس‌جمهور مستحق معرفی به مراجع قضایی و محاکمه است، اما استیضاح روحانی را راهگشا نمی‌بینم. کشور درگیر مشکلات متعدد اقتصادی است و پرداختن به استیضاح در شرایط فعلی، اختلافات سیاسی را دامن میزند و این منجر به افزایش مشکلات می‌گردد.»