به گزارش «نماینده»، جمعی از دانشجویان دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی در نامهای سرگشاده از برخورد با برخی اساتید انقلابی این دانشکده انتقاد کردند.
در این نامه آمده است:
بسمه تعالی
«قل هل یستوی الذین یعلمون والذین لا یعلمون ... آیا کسانی که می دانند و کسانی که نمیدانند یکسانند؟» (زمر-۹)
علوم انسانی یکی از عرصههای حساس فعالیتهای علمی و علوم ارتباطات در زمره تاثیرگذارترین رشتههای آن است. غفلت و بیتوجهی در این زمینهها و در کنار رواج منابع و مضامین غیر بومی و رواج اندیشههای غربی که تنها از توسعه این رشتهها جلوگیری میکند باعث یاس و ناامیدی فعالان، اساتید، دانشجویان و پژوهشگران این عرصه نیز میشود.
تاکید به فرمایشات مقام معظم رهبری راهگشاست. یکی از محورهای اصلی بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار با اساتید و دانشجویان در سالهای اخیر بحث علم است به طوری که ایشان ۱۳ بهمن ۱۳۸۸ در دیدار با اساتید دانشگاه تهران فرمودند: علم، قدرت است. البته ۸ خرداد امسال نیز در دیدار اساتید، امید را یک شرط اساسی برای پیشرفت دانستند و تاکید کردند امروز یک جریانی در داخل و خارج کشور برای دمیدن روح یاس به جای دمیدن روح امید وجود دارد.
به زعم ما جمعی از دانشجویان دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی، ردپای این جریان در دانشکده ما مشهود است. مدعای این ادعا نیز نحوه برخورد با برخی اساتید انقلابی است که به انحاء مختلف با آنها برخورد و از حضورشان در دانشکده ممانعت میشود.
همچنین با به کارگیری برخی افراد معلوم الحال که گرایشهای ضدنظام و انقلاب اسلامی نیز دارند، ارزشهای دینی و انقلابی و بعضا انسانی را در کلاسهای درس به سخره گرفته و به ترویج اندیشههای عناصر مورد حمایت ضد انقلاب در دانشگاه به واسطه حامیان جریان فتنه و سلطنتطلب میپردازند.
بهتر است مسئولان ذیربط قدری به خود بیایند و دست از کارشکنی در روند حفظ و جذب این اساتید و مسیر علم آموزی دانشجویان بردارند و نتایج را ملاحظه کنند که بزرگترین دانشگاه علوم انسانی کشور، نه تنها در راستای بیانیه گام دوم انقلاب و روند پیشرفت حرکت نمیکند بلکه اصول اولیه انسانی را هم دستمایه منافع جناحی و تسویه حساب شخصی قرار داده است.
برخی اساتید دانشکدههای مختلف دانشگاه علامه طباطبایی که به سبب ارزشی و انقلابی بودن، مورد علاقه دانشجویان هستند به بهانههای واهی، حتی با تهمت و تقلب مورد بی مهری مدیران دانشگاه قرار گرفتهاند و بدون در نظر گرفتن حقوق حقه ایشان در سالها فعایت و جایگاه علمی و خدمات انجام شده به دانشگاه و نظام و انقلاب، از ادامه خدمت محروم شدهاند و علیرغم پیگیریهای مکرر ایشان و دانشجویان، هیچ مرجعی پاسخگو نیست و موضوع به صورت پاندولی دانشگاه به وزارت علوم تحقیقات و فناوری و وزارتخانه به دانشگاه ارجاع میشود.
در پایان، ما دانشجویان ضمن تاکید بر حفظ عدالت و رعایت حقوق همه اساتید فارغ از طرز تفکر آنها، خواستار پایان دادن به برخوردهای «گاز انبری» با اساتید انقلابی هستیم و امید داریم در فرصت باقی مانده تا آغاز ترم جدید تحصیلی نسبت به رفع مشکلات ساختگی و حفظ و جذب این اساتید اقدام شود.