ماهنامه «نماینده»/علیرضا رحمانی*: به چشم بر هم زدنی ۲ سال از عمر مجلس دهم گذشت. در ارزیابی عملکرد این مجلس با صراحت و قاطعیت می‌توان گفت شاهد موفقیتی در پیگیری مطالبات مردم نبودیم و مشکلات موجود در تمامی عرصه‌ها ـ اعم از اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و بین‌المللی ـ گر چه از بی‌برنامگی دولت نشأت گرفته است، اما گواه ناتوانی و ضعف مجلس در هدایت و پیگیری بهارستان‌نشینان نیز هست.
البته این حقیقت، نباید منجر به انکار تلاش معدود نمایندگانی که در راستای وظایف نمایندگی گام برمی‌دارند شود، اما رشد روزافزون برخی مشکلات ـ که الحق امروز باید نام معضل بر آن نهاد ـ نشان می‌دهد این تلاش‌های فردی راه به جایی نبرده و تا این اراده در کلیت مجلس شکل نگیرد، شاهد بروز اتفاق خوشایند و مردم‌پسندی نخواهیم بود.
امروز کمتر فردی را می‌توان یافت که از برآیند کلی آنچه در مجلس می‌گذرد راضی باشد. اظهارنظر این روزهای برخی نمایندگان نیز نشان می‌دهد خودِ وکلای ملت با این قضاوت صحیحی که نسبت به رفتار و کردار ۲ سال اخیرشان صورت می‌گیرد مواجه شده و آن را پذیرفته‌اند؛ اما آیا صرف پذیرفتن حقیقت تلخ ناکارآمدی مجلس دهم، گرهی از مشکلات مردم باز خواهد کرد؟ چه کسی وظیفه دارد برای اصلاح این روند گام بردارد و آیا در فرصت باقیمانده از عمر مجلس دهم این مهم محقق خواهد شد؟
چه‌بسا از جانب برخی نمایندگان کاهل ـ برای رفع تکلیف ـ ادعا شود که اختیارات نمایندگی برای هدایت مجریان قانون کفایت نمی‌کند، حتی ممکن است در توجیه ناکامی تحقق وظایف نمایندگی، موانعی ـ از قبیل نفوذ دولت بر بدنۀ برخی فراکسیون‌ها یا اختیارات بیش از حد هیئت‌رئیسۀ مجلس ـ ابراز شود؛ اما از عبارت «رأس امور» که بنیان‌گذار جمهوری اسلامی در شأن مجلس ایران بر زبان رانده و مقام معظم رهبری نیز بارها بر آن صحه نهاده‌اند، این‌گونه دریافت می‌شود که اختیارات مجلس شورای اسلامی در حد قرار گرفتنش در جایگاه پراقتدار رأس امور هست و از ناحیۀ قانون و ابزار موردنیاز ضعف نداریم.
آخرین مرتبه‌ای که رهبر انقلاب بر این امر اذعان کردند، ۲ سال قبل ـ در تنها دیدارشان با مجلس دهمی‌ها بود که تصریح کردند: ««مجلس در رأس امور» تعارف نیست که بخواهیم تعارف بکنیم؛ نه واقعاً باید مجلس در رأس امور باشد؛ یعنی تصمیم بگیرد و آن تصمیم اجرائی بشود.» قطعاً مردم نیز به‌خوبی بر این امر واقف‌اند، بر همین اساس است که در اغلب روزهای سال ـ حتی در هفته‌های تعطیلی صحن علنی ـ شاهدیم عده‌ای از اقشار برای گرفتن حق خود، دست به دامان وکلایشان شده و مقابل ساختمان پارلمان تجمع می‌کنند!
کوتاه‌سخن آنکه قطعاً اگر در ۲ سال باقیمانده از عمر این مجلس ـ که با چشم بر هم زدنی خواهد گذشت ـ تحول لازم در رویکرد بهارستان‌نشینان شکل نگیرد، مردم را نسبت به خود بی‌تفاوت و نسبت به آیندۀ کشور ناامید خواهد کرد.
*دبیر تحریریه ماهنامه نماینده