به گزارش «نماینده» اسماعیل امینی از انتشار کتاب‌تازه‌ای از خود با عنوان «بوستان بی‌درخت» از سوی نشر قدیانی خبر داد و گفت: این کتاب به شکل بوستان سعدی سروده شده و بهتر است بگویم که نوعی نظیره برای آن به شمار می‌رود منتهی هم حکایت گویی دارد و هم برخی از اشعارش نگاه گزارشگری دارد.
امینی ادامه داد: موضوع محوری این کتاب زندگی شهری است و مانند بوستان در آن از پند و اندرز خبری نیست. مسائلی مانند شیوه رانندگی یا توجه به محیط زیست و یا صرفه‌جویی آب و برخی دیگر از مشکلات ملموس زندگی شهری در این کتاب مورد توجه قرار گرفته است. زبان اشعار نیز بسیار متنوع است. البته قالب ثابت است اما زبان اشعار از زبان فاخر متون کهن تا زبان ترانه را شامل می‌شود.
وی در بخشی دیگری از این گفتگو در پاسخ به سوالی درباره موضوع انتشار بیش از حد کتاب‌های طنز در کشور، تصریح کرد: شاید در زمینه انتشار شعر با این مساله روبرو باشیم اما در مساله طنز ماجرا متفاوت است. طنز مقوله‌ای است که حیاتش به موضوعات روز اجتماع رابطه زیادی دارد. نمی‌شود به شاعر طنز گفت که اشعارت را بگذار و ۱۰ سال بعد منتشرش کن. از سوی دیگر کار طنز ۱۰۰ درصد کار هنری نیست. در واقع بیشتر از هنری بودن تکنیکی است. طنز تکنیکی است که در هنرهای مختلف به کار می‌رود و یک شاخه هنری نیست. به همین خاطر ایرادی ندارد اگر زیاد از آن بهره ببریم.
امینی افزود: طنز مقوله‌ای است که از قضا تاریخ مصرف دارد و برای یک لحظه و دوره خاص است که جواب می‌دهد. مجموعه‌ای از آثار با این کیفیت نیز ایرادی ندارد که مبدل به یک کتاب شوند. البته من بر این باورم که در کشور ما کتاب بیش از حد تولید می‌شود. ما در حوزه‌های بسیاری بیش از نیاز کتاب تولید می‌کنیم. این همه کتاب منتشر می‌کنیم اما کسی علاقه به خواندن ندارد. مثل جامعه ما که عده زیادی دوست دارند حرف بزنند اما کسی دوست ندارد بشنود. این وضعیت منجر به این شده که کتاب خوب لابه‌لای کتاب‌های مزخرف زیادی که منتشر می‌شوند ناپیدا بماند. این وضعیت مانند شکل تولیدمقاله‌های علمی در ایران است که استادی در یک سال ۲۰۰ مقاله علمی به نام خود ثبت می‌کند. مگر چنین چیزی می‌شود؟
امینی در بخش دیگری از این گفتگو درباره همکاری خود با جشنواره بین‌المللی شعر فجر در سال جاری عنوان کرد: تصمیم من این نبوده که در جشنواره شرکت کنم اما بالاخره دوستان بنیاد هستند که باید همکار خود را انتخاب کنند. البته تا الان پیشنهادی به من نشده ولی اگر هم می‌شد نمی‌پذیرفتم چون درست نیست دبیر جشنواره دائم و پشت سر هم یک نفر باشد. به ویژه در زمینه شعر خوب نیست دبیر ثابت باشند و لازم است اندیشه‌های مختلف در این جشنواره حضور داشته باشند.
وی در عین حال تصریح کرد: کاری که من کردم این بود که یک جشنواره فجر بدون آئین نامه را به کمک شواری علمی، به یک جشنواره آئین‌نامه‌دار مبدل کردم و از این پس هر کس که بخواهد در جشنواره بیاید باید آن آئین نامه را اجرا کند.