به گزارش «نماینده» حجت‌الاسلام والمسلمین علی شیرازی نماینده ولی‌فقیه در نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، در یادداشتی با عنوان « تسامح دولتمردان در مبارزه با فساد اقتصادی؛نوعی همدستی با مفسدان» نوشت:
مقدمه
اولین کار نظام اسلامی، اجرای قسط و عدالت است. این کار جزء واجب ترین کارهاست. ما مبارزه، جنگ، توسعه و رفاه را هم برای قسط و عدل می خواهیم، برای اینکه در جامعه عدالت برقرار شود و همه از امکانات کشور استفاده عادلانه کنند و عده ای محروم و مظلوم واقع نشوند.
حضرت امام خامنه ای در اجتماع بزرگ مردم رفسنجان در ۱۸ تیر ۱۳۸۴ می فرمایند: «مهمترین وظیفه مسئولان کشور این است که در جامعه عدالت را معنا ببخشند تا مردم عدالت را احساس کنند؛ عدالت در قانون، عدالت در قضا، عدالت در تقسیم منابع حیاتی کشور، عدالت در برخورداری ها و دسترسی های همه افراد به امکانات کشور. کشور ما امکانات زیادی دارد؛ این امکانات می تواند یک جامعه مرفه و پیشرفته و توسعه‌یافته را برای ملت ایران ایجاد کند؛ منتها شرط اصلی این است که در استفاده از این منابع، عدالت رعایت شود». معظم له در ادامه می افزایند: «نظام جمهوری اسلامی موظف است در همه مراحل عدالت را تأمین کند و مردم نقاط مختلف کشور و قشرهای گوناگون جامعه را از منابع حیاتی کشور برخوردار سازد. این، وظیفه‌ی اساسی است».
نظام اسلامی، نظام عدالت
نظام اسلامی، نظام عدالت است و در محیط قسط و عدل انسان ها می توانند رشد کنند، به مقامات عالی بشری برسند و کمال انسانی خودشان را به دست آورند. عدالت اجتماعی، یک مقدمه واجب برای کمال نهایی انسان است؛ از این رو به عنوان یکی از مهمترین خطوط در مکتب سیاسی حضرت امام خمینی (ره) مطرح شد تا پیروان آن امام همام این خط و هدف روشن را در رأس برنامه کاری خود قرار داده و عدل و قسط را در جامعه بسط دهند.
حضرت امام خامنه ای در ۱۸ خرداد ۱۳۸۴ در مراسم پانزدهمین سالگرد ارتحال امام بزرگوار و عزیزمان می فرمایند: «عدالت اجتماعی یکی از مهمترین و اصلی ترین خطوط در مکتب سیاسی امام بزرگوار ماست. در همه برنامه های حکومت - در قانونگذاری، در اجرا، در قضا - باید عدالت اجتماعی و پُر کردن شکاف های طبقاتی، مورد نظر و هدف باشد. این که ما بگوییم کشور را ثروتمند می کنیم - یعنی تولید ناخالص ملی را بالا می بریم - اما ثروت ها در گوشه ای به نفع یک عده انبار شود و عده کثیری هم از مردم دستشان خالی باشد، با مکتب سیاسی امام نمی سازد. پر کردن شکاف اقتصادی در بین مردم و رفع تبعیض در استفاده ی از منابع گوناگون ملی در میان طبقات مردم، مهمترین و سخت ترین مسئولیت ماست. همه برنامه ریزان، قانونگذاران، مجریان و همه کسانی که در دستگاه های گوناگون مشغول کار هستند، باید این را مورد توجه قرار دهند و یکی از مهمترین شاخص های حرکت خود به حساب آورند».
توجه به تحقق عدالت اجتماعی، همواره و در همه زمان ها مورد تأکید حضرت امام خمینی (ره) و حضرت امام خامنه ای بوده و هست. مقام معظم رهبری به دولت های سازندگی، اصلاحات، احمدی نژاد و روحانی، مکرر به اجرای قسط و عدل و شکل دهی به عدالت اجتماعی و محرومیت زدایی توصیه کرده اند و بزرگان کشور را از فساد اقتصادی منع کرده و از آنان خواسته اند با هرگونه افزون طلبی، اسراف، تجمل گرایی، روحیه اشرافیگری و فساد اقتصادی مبارزه نمایند و مسئولین را خصوصاً از ورود به عرصه جرم اقتصادی باز دارند.
مبارزه با فساد و اشرافی گری در بیانات رهبر معظم انقلاب از صدر رهبری تا به امروز مرور اندرزها و تدابیر امام خامنه ای از صدر رهبری تا به امروز، این نگاه زیبا را برای همه روشن می کند و ما را به عمق نگاه و تلاش ولی فقیه زمان رهنمون می سازد؛ نگاهی که خواستار در هم شکستن فساد برای تحقق عدالت اجتماعی در جامعه است. ما در این نوشتار به ترتیب دولت ها و تاریخ بیان، اندرزهای ولایت را مرور
می کنیم:
الف) دولت سازندگی
۱. شما چگونه می خواهید محبت و اطمینان مردم را جلب کنید؟ مردم باید به من و شما اعتماد داشته باشند. اگر ما دنبال مسایل خودمان رفتیم، به فکر زندگی شخصی خودمان افتادیم، دنبال تجملات و تشریفاتمان رفتیم، در خرج کردن بیت‌المال هیچ حدی برای خودمان قایل نشدیم - مگر حدی که دردسر قضایی درست بکند! - و هرچه توانستیم خرج کردیم، مگر اعتماد مردم باقی می ماند؟ مگر مردم کورند؟ ایرانیان همیشه جزو هوشیارترین ملت ها بوده‌اند؛ امروز هم به برکت انقلاب از هوشیارترین هایند؛ از هوشیارها هم هوشیارترند.
آقایان! مگر مردم نمی بینند که ما چگونه زندگی میکنیم؟ آن وقتی که جوان حزب‌اللهی ما به جهاد یا به سپاه یا به فلان وزارتخانه می رفت و به او می گفتند که چقدر حقوق می خواهی، می گفت این حرف ها چیست، مگر من برای حقوق آمده‌ام؟ اصرار می کردند که بالاخره زندگی خودت و زن و بچه‌ات باید بگردد؛ یک چیزی بگیر. به نظر شما اینها افسانه است؟ به نظرم اگر شما بروید در دنیا این را نقل کنید، چنانچه کسی وضع چند سال قبل ما را ندیده باشد، خواهد گفت که افسانه است؛ ولی این واقعیت است.
این رویداد، در همین ایران و در همین تهران و در همین وزارتخانه‌های ما اتفاق افتاد؛ یکی، دو مورد هم نبود. نماینده مجلس وقتی اول بار به او حقوق دادند، خجالت کشید حقوق را بگیرد! بعضی از دوستان ما در دوره اول نمایندگی مجلس، شرمشان آمد و ننگشان کرد که حقوق بگیرند! گفتند ما حقوق بگیریم!؟ برادران! من و شما داریم از آن ذخیره می خوریم؛ فراموش نکنید، آن را مردم دیدند. نمی شود ما در زندگی مادی مثل حیوان بچریم و بغلتیم و بخواهیم مردم به ما به شکل یک اسوه نگاه کنند؛ مردمی که خیلی شان از اولیات زندگی محرومند.(۱)
۲. مواظب خودتان باشید. آدم های فاسدی که اسم هایشان را شنیده‌اید یا توصیف شان را می شنوید، اینها از اول که فاسد نبودند؛ یک وقت یک لقمه چرب و نرمی، دهن شیرینکنی - دانسته یا ندانسته - کسی توی دهن اینها گذاشته، به کامشان شیرین آمده، بعد لقمه بعدی و لقمه‌ی بعدی را خودشان برداشته‌اند و شده‌اند فاسد. خیلی مراقب باشید. این چندسالی که مشغول خدمتید - حالا هر چه هست؛ ده سال است، پانزده سال است، چهار سال است، پنج سال است - خیلی از خودتان مراقبت کنید.(۲)
ب) دولت اصلاحات
۱. یکی از موانع پیشرفت اقتصادی کشور، وجود گلوگاه های فساد است که به شدت باید از آن ترسید و با آن مقابله و مبارزه کرد.(۳)
۲. در نامه هشت ماده ای مبارزه همه جانبه با فساد مالی و اقتصادی به رؤسای سه قوه: «قوه مجریه با نظارتی سازمان یافته و دقیق و بی اغماض، از بروز و رشد فسادمالی در دستگاه ها پیشگیری کند، و قوه قضائیه با استفاده از کارشناسان و قضات قاطع و پاکدامن، مجرم و خائن و عناصر آلوده را از سر راه تعالی کشور بردارد... ضربه عدالت باید قاطع ولی در عین حال دقیق و ظریف باشد. متهم کردن بی گناهان، یا معامله یکسان میان خیانت و اشتباه، یا یکسان گرفتن گناهان کوچک با گناهان بزرگ جایز نیست».(۴)
۳. از جمله چیزهایی که روند حرکت به سمت عدالت را در جامعه کند می کند، نمود اشرافی گری در مسئولان بالای کشور است؛ از این اجتناب کنید... به نظر من زرق و برق در زندگی شما وقتی به بیرون منعکس شود... فرهنگ می سازد و یک عده نوکیسه و تازه به دوران رسیده را به خرج ها و تجمل‌بازی زیادی تشویق می کند. بعد هم می بینند رؤسای نظام هستند؛ همه به آن طرف حرکت می کنند؛ آن‌وقت از شما تندتر هم می روند... در همین چند ماه قبل دو گزارش جداگانه از بوشهر و اصفهان به من رسید که به معنای حقیقی کلمه خواب را از چشم من ربود؛ هر دو هم مربوط به دستگاه های دولتی بود.گزارش اصفهان مربوط به محل سد است؛ مظهر فاصله و دره بین وضع زندگی قشرهای فقیر و قشرهای دولتی. در آن‌جا خانه‌ها و ویلاهایی ساخته‌اند... کنارشان هم مردم زندگی عادی ندارند؛ نان ندارند که شکم شان را سیر کنند... در یکی از جزایر بوشهر هم همین اتفاق افتاده و مربوط به یک بخش دولتی است... از فرصتهای شغلی نباید استفاده شخصی شود... این نامه هشت ماده‌ای که من به آقایان رؤسای سه قوه نوشته‌ام، جدی است. ما گذاشته‌ایم آقایان اقدام کنند؛ اما اگر اقدام نکنند، بنده خودم وارد میدان می شوم و اقدام می کنم... باید برخورد شود، نگذارید اینها به قوه قضائیه برسد، خودتان با اینها در داخل دولت برخورد کنید. (۵)
۴. مبارزه با فساد اداری و فساد اقتصادی و سوء استفاده از امکاناتی که قدرت در اختیار افراد می گذارد – چه سوء استفاده های مالی و چه سوء استفاده های سیاسی - از اصول انقلاب است و باید رعایت شود.(۶)
۵. زیان بزرگ فساد اقتصادی در دستگاه های دولتی این است که پول را در خدمت قدرت و قدرت را در خدمت پول به کار می گیرد و دور باطلی به وجود می آورد.(۷)
۶. اگر مسئولی که فلان تجارت خارجی و فلان مناقصه بزرگ در اختیار اوست؛ فلان پروژه مهم و پرخرج زیر امضای اوست و فلان صندوق پول زیر کلید اوست، به خودش اجازه دهد برای منافع شخصی و جمع‌آوری ثروت برای خود یا نزدیکانش، از این امکان - که متعلق به کشور و مردم است - استفاده کند، همان چیزی اتفاق خواهد افتاد که در کشورهای دچار سیستم های ظالمانه در گذشته و امروز در دنیا اتفاق افتاده است؛ یعنی ثروت در یک نقطه متمرکز خواهد شد و جمع کثیری دچار محرومیت و فقر خواهند گردید.(۸)
۷. به اعتقاد من مرکزی که باید مبارزه با مفاسد اقتصادی را دنبال کند، دولت است و قوه قضائیه در مرحله آخر قرار می گیرد.(۹)
۸. زندگی اشرافی و تجملاتی پوچ و بیهوده را هم تخریب کنید؛ این زندگی واقعاً در خور تخریب است. زندگی تجملاتی نباید به هیچ وجه ترویج شود؛ بلکه باید تخریب شود و نقطه منفی به حساب آید... به هر حال در کل زندگی جامعه، باید از زندگی اشرافی و تجملاتی الگوسازی نکنیم.(۱۰)
ج) دولت احمدی نژاد
۱. ممکن است کسانی در داخل جامعه پول دار باشند و ریخت و پاش کنند... اما ریخت و پاش ها اولاً از جیبمان نیست از بیت المال است، ثانیاً ریخت و پاش ما مشوق ریخت و پاش دیگران است. واقعاً «الناس علی دین ملوکهم». ملوک در اینجا به معنی پادشاهان نیست که بگوییم ما پادشاه نداریم؛ نه، ملوک شما هستید؛ «الناس علی دین ماها».(۱۱)
۲. یک سیاهه ای از گناهان است که مخصوص مسئولان است... از جمله «دست‌درازی به اموال عمومی»، جزو گناهان من و شماست... یا فساد اقتصادی؛ چه دست داشتن در فساد اقتصادی، چه چشم بستن بر فساد اقتصادی.(۱۲)
۳. اشرافی گری و گرایش به اشرافی گری یک ضد ارزش بود در انقلاب؛ یعنی افرادی در سطوح مختلف بودند که از اینکه به اشرافیگری نسبت داده شوند، یا از آن ها چیزی دیده شود که جزو خصوصیات اشرافیگری باشد، بشدت اجتناب می کردند. مسئولین کشور در درجه اول متعهد به این قضیه هستند و باید باشند. این تدریجاً ضعیف شد.(۱۳)
۴. بنده چند سال است که روی مفاسد اقتصادی تأکید می کنم. آن وقتی که من این مسأله را مطرح کردم، یک عده ای به ما مراجعه می کردند که آقا شما روی مسأله فساد اقتصادی این قدر تکیه می کنید، ممکن است فعالان اقتصادی ما را از ورود در عرصه فعالیت اقتصادی بترساند؛ من گفتم بعکس، آن ها را تشویق می کند. (۱۴)
د) دولت اعتدال
۱. اگر امنیت می خواهیم بایستی دست مفسد و سوء استفاده چی و دور زننده قانون و شکننده قانون بسته شود؛ مبارزه با فساد این است.(۱۵)
۲. حالا اسم فساد زیاد آورده می شود. حرف زدن راجع به فساد که فایده‌ای ندارد؛ با «دزد دزد» گفتن، دزد از دزدی دست برنمی دارد؛ باید رفت، وارد شد. مسئولان کشور، روزنامه که نیستند که راجع به فساد حرف می زنند. بله، روزنامه راجع به فساد ممکن است حرف بزند، من و شما که مسئول هستیم باید اقدام کنیم؛ حرف دیگر چیست؟ وارد بشوید؛ اگر بلدیم اقدام کنیم، جلوی فساد را به‌معنای واقعی کلمه بگیریم.(۱۶)
۳. با فساد مبارزه جدی بشود، با ویژه‌خواری مبارزه جدی بشود، با قاچاق مبارزه جدی بشود؛ اینها دارد به اقتصاد کشور لطمه می زند و ضررش را مردم می برند. اگر ما در مقابل آن مجموعه‌ای که فرض بفرمایید با زدوبست‌هایی در زمینه مسائل اقتصادی ویژه‌خواری می کنند، خودشان را از امتیازات ویژه برخوردار میکنند و یا دچار فساد پولی و مالی و اقتصادی می شوند، سهل‌انگاری کنیم، قطعاً کشور ضرر خواهد کرد.(۱۷)
۴. کلیه دستگاه ها موظف اند نسبت به پرداخت های غیرمتعارف حساسیت نشان دهند و قاطعانه با موارد متخلف برخورد کنند.(۱۸)
۵. موضوع حقوق های نجومی در واقع هجوم به ارزش هاست؛ اما همه بدانند که این موضوع از استثناها است و اکثر مدیران دستگاه ها، انسان های پاک دست هستند، اما همین تعداد کم نیز خیلی بد است و باید حتما با آن برخورد شود... این موضوع نباید شامل مرور زمان شود، بلکه باید حتماً به صورت جدی پیگیری و نتیجه آن به اطلاع مردم رسانده شود.(۱۹)
نتیجه بی توجهی به اندرزهای ولایت
پر کردن شکاف اقتصادی در بین مردم و رفع تبعیض در استفاده از منابع گوناگون ملی در میان طبقات مردم، و اجرای عدالت در جامعه، مهم ترین و سخت ترین مسئولیت قوای سه گانه و در رأس آن وقه مجریه و دولت است.
اگر دولتمردان از دولت سازندگی تا دولت اعتدال، به نصیحت ها، هشدارها و تدابیر امام خامنه ای توجه میکردند، جامعه هرگز با فساد مالی کرباسچی، شهردار دو دولت سازندگی و اصلاحات مواجه نمی شد. وی به اتهام برداشت ۲۶۰ میلیون تومان جهت ستاد کارگزاران، ۲۵ میلیون تومان به تاجران و تقوا منش های نامزدهای انتخابات مجلس، ۶۰ میلیون تومان به بهزادیان، ۸۷ میلیون تومان برای خود، خرید ۹۰ هزار دلار از حساب مدیران شهرداری و پرداخت به نماینده جمهوری اسلامی در نیویورک، پرداخت ۵۰ میلیون تومان به تعدادی از مدیران شهرداری، به سه سال زندان و ده سال انفصال از خدمات دولتی و بازگرداندن اموال محکوم شد و به دلیل تضییع سه و نیم میلیارد تومان به چهار سال حبس و ۶۰ ضربه شلاق تعلیقی محکوم گردید.
اگر دولتمردان به هشدارها و تذکرات مقام معظم رهبری توجه می کردند، جامعه با پرونده فساد اقتصادی شهرام جزایری روبرو نمی گردید؛ فردی که با ایجاد رابطه بین مراکز قدرت و برخی مدیران مسأله دار در دوران اصلاحات، قلمرو نفوذ فعالیت های اقتصادی اش را حتی تا دفتر مهدی کروبی و سید محمد خاتمی گسترش داد و توانست با پرداخت پول، شمار قابل توجهی از نمایندگان مجلس ششم و مدیران روزنامه های زنجیره ای را به موافقت با درخواست های غارتگرانه خود وادار کند و از صندوق ضمانت صادرات، ۵۰ میلیون دلار وام و از سیستم بانکی کشور، ۹۰ میلیارد تومان تسهیلات غیر ارزی بگیرد.
اگر دولتمردان به نصایح امام خامنه ای توجه می کردند، فاضل خداداد نمی توانست با تبانی با کارمندان بانک صادرات ایران، ۱۲۳ میلیون تومان اختلاس کند و به اتهام فساد مالی به اعدام محکوم شود.
اگر دولتمردان به هشدارهای ولی فقیه زمان توجه می کردند، هرگز متهمی به نام بابک زنجانی در دامان دولت اصلاحات تربیت نمی شد تا تخلفات او در دولت احمدی نژاد نمایان گردد و میلیاردها تومان را به یغما ببرد.
اگر دولتمردان به فریادهای مقام معظم رهبری گوش فرا می دادند و به فرامین معظم له عمل می کردند، هرگز در سال ۱۳۹۰ سخن از اختلاس سه هزار میلیارد تومانی مه آفرید خسروی به میان نمی آمد. در دزدی خسروی، علاوه بر امیر منصور آریا، رئیس بانک آریا، بانک های ملی، سامان، سپه، صنعت و معدن و پارسیان نقش داشتند.
اگر دولتمردان به هشدارهای امام خامنه ای توجه می نمودند، هرگز در دولت اعتدال شاهد ظهور ۹۵۰ پرونده مدیر نجومی نبودیم. پرونده قطوری که در آن نام برخی از مدیران بیمه مرکزی، بانک های رفاه، صادرات، ملت و مهر ایران، رئیس؛ قائم مقام و اعضای هیأت مدیره صندوق توسعه ملی و بعضی از مدیران ارشد و میانی دولت یازدهم به چشم می خورد. مدیرانی که برای خود حقوق های کلان تعریف کردند و بعضاً با فیش های دریافتی ۲۳۴ میلیون تومانی در مسیر توسعه زندگی اشرافی گام برداشتند.
امام خامنه ای در ۶ آبان ۱۳۸۱ در پیامی به مناسبت دومین همایش جنبش دانشجویی این گونه نگاشتند: «مسابقه رفاه میان مسئولان، بی اعتنایی به گسترش شکاف طبقاتی در ذهن و عمل برنامه ریزان، ثروت های سربرآورده در دستانی که تا چندی پیش تهی بودند، هزینه کردن اموال عمومی در اقدام های بدون اولویت، و به طریق اولی در کارهای صرفاً تشریفاتی، میدان دادن به عناصری که زرنگی و پررویی آنان همه‌ی گلوگاه های اقتصادی را به روی آنان می‌گشاید، و خلاصه پدیده بسیار خطرناک انبوه شدن ثروت در دست کسانی که آمادگی دارند آن را هزینه کسب قدرت سیاسی کنند و البته با تکیه بر آن قدرت سیاسی اضعاف آنچه را هزینه کرده‌اند گرد می‌آورند. اینها و امثال آن نقطه‌های استفهام برانگیزی است که هر جوان معتقد به عدل اسلامی ذهن و دل خود را به آن متوجه می‌یابد و از کسانی که مظنون به چنین تخلفاتی شناخته می‌شوند پاسخ می‌طلبد و همچنین در کنار آن از دولت و مجلس و دستگاه قضایی عملکرد قاطعانه برای ریشه‌کن کردن این فسادها را مطالبه می‌کند».
رویش این نهال فاسد از دولت سازندگی آغاز شد و در ماجرای فساد اقتصادی و شبکه ای کرباسچی در شهرداری تهران، جمع زیادی از وزرا و معاونین و استانداران دولت سازندگی و اصلاحات، به میدان آمدند و کار را تا آستانه تعطیلی و فلج کردن نظام پیش بردند.
تندترین هشدارها را امام خامنه ای در دولت اصلاحات دادند، گویا گوش شنوایی نبود که دانشجویان را نیز به کمک طلبیدند. امروز همانان و عوامل فساد ۵۴ هزار میلیارد تومانی کرسنت، در دولت اعتدال، قصد دارند جیب خود را از پول ملت ایران پر کنند و فساد اقتصادی جدیدی را رقم بزنند.
اگر دولت و قوه قضائیه با اقدامات شفاف و قانونی و انقلابی جلوی این فساد بزرگ را نگیرند، در بدبین کردن مردم به نظام اسلامی و مأیوس نمودن آنان و در توسعه فقر و نداری محرومان و در ترویج فرهنگ اشرافی گری و عادت شدن دست درازی به بیت المال و ضایع کردن سرمایه های کلان ملت، سهیم و شریک اند.
مقام معظم رهبری در ۱۰ اردیبهشت ۱۳۸۰ در فرمان هشت ماده به رؤسای سه قوه نوشتند: «تسامح در مبارزه با فساد، به نوعی همدستی با فاسدان است».
ملت از دولتمردان انتظار دارد با شدت و قاطعیت در برابر این ظلم به جامعه اسلامی و ظلم به محرومان و فقرا و ظلم به انقلاب و اسلام بایستند و ریشه این خیانت بزرگ و فساد اقتصادی را بخشکانند.
بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، حضرت امام خمینی (ره) می فرمایند: «خدای تبارک و تعالی می فرماید که انبیا را ما فرستادیم، بینات به آن ها دادیم، آیات به آن ها دادیم، میزان برایشان دادیم و فرستادیم، لِیَقوُمَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ؛ غایت این است که مردم قیام به قسط بکنند، عدالت اجتماعی در بین مردم باشد، ظلم ها از بین برود، ستمگری ها از بین برود، ضعفا به آن ها رسیدگی بشود، قیام به قسط بشود. دنبالش هم می‌فرماید: وَ انْزَلْنَا الْحَدید. تناسبِ این چیست؟ تناسب این است که با حدید باید اینها انجام بگیرد؛ با بینات، با میزان و با حدید. فیهِ بَأسٌ شَدیدٌ؛ یعنی، اگر شخصی یا گروهی بخواهند یک جامعه را تباه کنند، یک حکومتی را که حکومت عدل است، تباه کنند، با بینات با آن ها باید صحبت کرد. نشنیدند، با موازین، موازین عقلی صحبت کرد. نشنیدند با حدید». (۲۰)
فردی که از دولت سازندگی تا به امروز گام به بیراهه گذاشته و امروز نیز بر دریافت پول حرام پای می فشرد، او قابل نصیحت نیست، اینجا جای حدید است، جای برخورد تند و جدی و قاطع است. جای محاکمه و عزل و برگرداندن پول مردم به بیت المال است.
کلام آخر
سکوت در برابر خیانت صاحبان فیش های نجومی و یا مدارا با خائنین به ملت و انقلاب اسلامی، شرکت در ظلم به اسلام و انقلاب و جمهوری اسلامی ایران است. سستی در تصمیم گیری برای برخورد قاطع با دزدان بیت‌المال، راهگشای خیانت دیگران و نوکیسه ها به مردم و محرومان است. ملت ایران در برابر این مجرمین سکوت نخواهند کرد و از دولتمردان عملکرد جدی و با شدت و قاطعیت برای ریشه کن کردن فسادهای اقتصادی را مطالبه می کند. اگر دولت، مجلس و قوه قضائیه به این خواسته به حق ملت و رهبری بزرگوار و عزیز انقلاب اسلامی پاسخی مطلوب و در خور ندهند، به عذاب قهر الهی و خشم ملت ایران گرفتار خواهند شد.
به یقین حساب مردم از مسئولان سهل انگار جداست و با درایت و قاطعیت به هشدارهای ولایت پاسخ خواهند داد و ریشه گناه را خواهند خشکاند و با حضور پررنگ خود در میدان مبارزه با مفاسد اقتصادی، مزه عدالت را خواهند چشید.
* نماینده ولی فقیه در نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران