«نماینده» / نیمه شب ۲۳ فروردین ۱۳۵۸ دو تن از فرزندان آیت‌الله طالقانی پس از خروج از سفارت فلسطین دستگیر شدند. پس از دستگیری آنان فضای عمومی کشور به شدت متشنج شده و گروهک‌ها که به دنبال فرصتی بودند، به خیابان‌ها ریخته و به بهانة حمایت از آیت‌الله طالقانی بر التهابات موجود افزودند. روزنامه‌ها هر روز خبر از تظاهرات و راهپیمایی‌های گستردة حمایتی می‌دادند بی آنکه از این واقعیت سخن گفته شود که آیا کسی در برابر قانون مصونیتی دارد؟ شاید نحوة نامناسب دستگیری فرزندان آیت‌الله طالقانی زمینه‌ساز ناراحتی ایشان شده بود و به این علت از تهران خارج شدند و این خود زمینه‌ساز سوء‌استفاده‌های بعدی شد. حسن روحانی در خاطرات خود که به همت مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است به نکتة جالبی از این واقعه اشاره می‌کند:
«در گیرودار مسائل و مشکلات فراوان، دستگیری دو تن از پسران آیت‌الله طالقانی یعنی ابوالحسن و مجتبی طالقانی همراه با همسر مجتبی، مزید بر علت شد و دست کم اوضاع تهران را چند روز متشنج کرد. فرزندان آقای طالقانی هرکدام دارای افکار خاص خود بودند و بعضی از آنها نیز از لحاظ اعتقادی با مرحوم آیت‌الله طالقانی فاصلة زیادی داشتند، اما علت بازداشت فرزند ایشان این بود که گروهک‌ها در خانة آقای طالقانی نفوذ زیادی کرده بودند و مرتب به آنجا رفت‌وآمد می‌کردند. این گروهک‌ها همه مسلح بودند و مشکلات فراوانی برای کشور به وجود آورده بودند و لازم بود همگی خلع سلاح شوند، اما مرحوم آیت‌الله طالقانی موافقت چندانی با خلع سلاح گروهک‌ها نداشت و می‌گفت: «دشمنان در کمین ما هستند و برای مقابله با خطرات احتمالی دشمنان باید این افراد مسلح باشند و این به نفع کشور است. در همین اوان یعنی در ۲۳ فروردین ۱۳۵۸، آقای غرضی که مسئول گروه ضربت در سپاه پاسداران بود با افراد خود پسران آقای طالقانی را که از ساختمان سفارت فلسطین خارج شده بودند، دستگیر کرد و ظاهراً به کمیته برده بودند. آقای طالقانی پس از اطلاع از این ماجرا، بسیار متأثر و ناراحت شدند. گرچه پس از یک روز آنها آزاد شدند ولی این عمل باعث شد که ایشان یک‌باره تهران را ترک کند و به محل نامعلومی برود که معلوم شد کرج بوده است ... در نهایت شخص امام خمینی وارد عمل شد و حاج احمد آقا را نزد فرزندان آقای طالقانی فرستاد تا با آنها صحبت کند. امام نیز خود در جایی فرمود: «اگر احمد آقا هم مرتکب کار خلافی شد، مصونیت ندارد» و به این طریق از اجرای قانون در مورد همة افراد حمایت کرد...»