هفته‌نامۀ «نماینده» / رأی قاطع نمایندگان مجلس به «عباسعلی کدخدایی» نشان داد معادلات سیاسی در مجلس دهم یا کاملاً متفاوت با مجالس گذشته است، یا هنوز سروشکل واقعی خود را پیدا نکرده است.
کدخدایی اواسط مجلس نهم ـ با اختلاف یک رأی ـ طعم تلخ شکست را در مجلس اصول‌گرای نهم چشید. اما در مجلس دهم که مستقلین برگ برندۀ همۀ رقابت‌ها هستند ـ و اصلاح‌طلبان و اصول‌گرایان بدون آنان به پیروزی قاطع دست نمی‌یابند ـ رأی ۲۰۳ نماینده را تصاحب کرد.
اولین گزاره‌ای که این تعداد رأی به آن گواهی می‌دهد، این است که فراکسیون امید علی‌رغم ارائۀ لیست مشخص، تصمیم فراکسیونی را برنتافته و به یک حقوقدان انقلابی غیر لیست امید برای عضویت در شورای نگهبان رأی دادند.
نکتۀ مهم دیگر نیز اینکه با وجود حضور «محمدهادی صادقی» در هر دو لیست اصول‌گرایان و اصلاح‌طلبان نتوانست رأی کافی را به دست آورد. هنوز هیچ یک از تحلیل‌گران حوزۀ سیاست نتوانستند دلیل این غیرقابل پیش‌بینی بودن اکثریت نمایندگان دورۀ دهم که اثر کار فراکسیونی را از بین می‌برد، کشف کنند.
در موضوع انتخاب حقوقدانان شورای نگهبان، فراکسیون ولایت تلاش منسجمی را رقم نزد. «سیدمحمدجواد ابطحی» نمایندۀ مردم خمینی‌شهر در گفت‌وگوی غیررسمی با هفته‌نامۀ «نماینده» از منفعل بودن فراکسیون متبوعش گلایه داشت و رأی‌آوری کدخدایی را ناشی از کار جسته‌گریختۀ برخی نمایندگان اصول‌گرای مجلس می‌دانست.
تلاش غیرفراکسیونی نمایندگان برای رأی‌آوری تأثیر به‌سزايي در نتایج انتخابات‌های اخیر مجلس داشته است. رأی بالای «مسعود پزشکیان» در جایگاه نایب‌رئیسی مجلس در روزهای ابتدایی نیز نشان‌دهندۀ رأی‌های فرافراکسیونی داشت.
البته عوامل گوناگونی همچون گویش و هم‌استانی بودن در مقطع انتخابات هیئت‌رئیسه نقش به‌سزایی داشت و عوامل سیاسی را نیز در هم نوردید؛ عواملی که اکنون در انتخاب عباسعلی کدخدایی نمی‌توان آنها را مؤثر دانست.
این روزها انتخابات اعضای شوراها، مجامع و هیئت‌ها نیز جزو دستور کار ثابت و هر روزۀ صحن علنی مجلس است. مسئولان فراکسیون امید گرچه قبلاً به تلاش برای قرار گرفتن اعضایش در این شوراها اذعان کرده بودند، اما نتایج این انتخاب‌ها پیام مشخصی از برتری اصلاح‌طلبان یا اصول‌گرایان مخابره نمی‌کنند.
البته با جود اینکه در برخی از این انتخاب‌ها رقابت شکل نمی‌گیرد، اما به راحتی با مشاهدۀ منتخبین می‌توان گفت این نتایج حاصل کار فراکسیونی یا سیاسی نیست و در اثر رایزنی‌های افراد به وقوع پیوسته است.
آنچه با رصد کامل اتفاقات پیرامون مجلس قابل لمس است، بلاتکلیفی عجیبی است که ترکیب کلی مجلس دچار آن است. در اغلب رقابت‌ها نتیجه غیرقابل پیش‌بینی است، برخی اوقات کار تیمی و فراکسیونی نتیجه داده و گاهی بی اثر مانده است. به نظر می‌رسد همه باید منتظر باشند تا کمی بیشتر از عمر مجلس دهم بگذرد و معادلات سیاسی رنگ واقعی به خود بگیرند.