«نماینده» / «مجاهدین خلق» و به تعبیر درست آن «منافقین» را می‌توان از جمله گروهک‌های تروریستی دانست که مدتی با ظاهرسازی ضدآمریکایی پیش و پس از انقلاب توانست افرادی را فریب داده و نیرو جذب کند. این گروهک بلافاصله پس از آنکه نیازهای اولیه برطرف شد، نقاب را به سویی افکند و به فرانسه پناه برد. منافقین همزمان که در پاریس به سر می‌بردند برای ادامة اقدامات تروریستی خود در ایران و قتل مردم بیگناه کشورمان از شوروی کمونیست تا آمریکای لیبرال، تقاضای کمک و مساعدت می‌کردند! غرب همیشه مدعی است که با تروریسم مخالف بوده و در مبارزه با آن به سر می‌برد ولی تاریخ نشان می‌دهد که خون خوارترین تروریست‌ها از منافقین گرفته تا داعش مورد حمایت آمریکا بوده و هستند.
در ادامه به یک اعتراف تاریخی از «مسعود رجوی» سرکردة گروهک نفاق می‌پردازیم و این سؤال را مطرح می‌کنیم که چرا چنین گروهکی در آمریکا دفتر داشته و مورد حمایت واشنگتن قرار دارد!؟
اخیراً از بین اسناد منتشر شدة حزب کمونیست در زمان اتحاد جماهیر شوروی، نامه‌هایی از مسعود رجوی سرکردة منافقین به «گورباچف» رهبر حزب کمونیست این کشور که از طریق سفارت شوروی در بلغارستان برای او ارسال شده بود، در دسترس قرار گرفته است. کپی نامه‌ها در آرشیو دانشگاه استنفورد موجود است. این نامه‌ها که به سال ۱۹۸۵ میلادی (۱۳۶۴ ه. ش) به شوروی و حزب کمونیست ارسال شده، درست ۴ سال بعد از فرار رجوی به فرانسه و اردو زدن منافقین در زمین لیبرالیسم بوده است.
در این نامه‌ها که امضای مسعود رجوی و فرهاد الفت (نمایندة منافقین) در ذیل آن دیده می‌شود از شوروی کمونیست درخواست کمک ۳۰۰ میلیون دلاری و همچنین اعطای پناهندگی به تروریست‌‌های فراری منافقین از ایران داده شده است. اما آنچه در این میان توجه را به خود جلب می‌کند، اقرار صریح مسعود رجوی به قتل‌عام بیش از ۱۰ هزار ایرانی پس از انقلاب اسلامی است که سند بسیار محکمی در کنار اسناد دیگر برای اثبات این واقعیت تاریخی است که منافقین در ریختن خون بیش از ۱۲۰۰۰ تن از مردم کشورمان دست داشته‌اند.
در بخشی از این نامه به قلم رجوی آمده است: «رژیم با از دست دادن بیش از ۱۰ هزار تن از مهم‌ترین مهره‌ها و کادر‌های خود در رویارويی با قوای مقاومت، ثبات و آیندة خود را از دست داده و همچنین به اثبات رسیده است که به هیچ‌وجه قادر به از بین بردن سازمان مردمی، سراسری و مسلح ما و مقاومت رو به اعتلای آن و آلترناتیو دموکراتیک ـ ضد امپریالیستی که ما معرفی نموده‌ایم، نیست.»