به گزارش «نماینده» احمد پورنجاتی، اظهار کرد: به دست آمدن چنین ترکیبی برای هیات رئیسه مجلس در مجموع به سود یک مجلس یاری رسان به روند عمومی اداره کشور است که از سال ۹۲ آغاز شده است، بر این اساس معتقدم وزن و سهمی برای طیف تندرو در مجلس نمی‌توان لحاظ کرد.
وی در ادامه افزود: مجلس دهم یک مجلس دوران گذار تلقی می‌شود به این مفهوم که فضای نسبتا یکدست سیاسی کشور به ویژه در مجلس هشتم و نهم تغییر کرده است و پس از یک آزمون نسبتا موفق در سال ۹۲، گام دوم در انتخابات ۹۴ برداشته شد و جامعه در سطح ملی یک ترکیب نسبتا واقع گرایانه که نمایندگی کننده بخش مهمی از افکار عمومی است را روانه مجلس کرد.
پورنجاتی همچنین بااشاره به این که این ترکیب مجلس در بسیاری از موضوعات مربوط به رویکردهای اداره‌ی مجلس با هم همگرایی دارند خاطر نشان کرد: صرف نظر از وجود جریان‌های سیاسی مختلف یک پدیده تازه در مجلس دهم رقم خورد و آن مرز بندی مشترک و آشکار میان یک اکثریت و یک اقلیت بسیار شناخته شده و بازماندگان طیف پایداری است.هر چند این اکثریت به لحاظ سیاسی گوناگون است، اما به لحاظ رفتار پارلمانی، همگرا است.این اکثریت از مشترکات کارکردی برخوردار است اما به لحاظ پایگاه اجتماعی و رویکردهای سیاسی، تفاوت‌هایی با هم دارند.
این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی در ادامه گفت: این اکثریت مجلس دهم از نظر نقش آفرینی پارلمانی به هم بسیار نزدیک بوده و اولویت‌های مشترک فراوانی دارند. وزن کشی انتخاب اعضای هیات رئیسه هم نه یک قطب بندی سیاسی، بلکه فراهم کردن فرصت برای انتخاب آگاهانه، شفاف و رها از پیوندهای دینی است. در واقع انتخاب اعضای دائمی هیات رئیسه هم نه نوعی داربی یعنی رقابت دو باشگاه رقیب و قطبی شده خانگی بلکه به عنوان نوعی فراهم سازی فرصت برای انتخاب محاسبه گرانه و عقلانی اکثریت مجلس تلقی می شود.
این تحلیل‌گر مسائل سیاسی با استقبال از انتخاب اعضای هیات رئیسه در صحن علنی مجلس گفت: پیش از این مطرح شده بود که در یک معامله سیاسی، عارف و لاریجانی با هم رقابت نکنند و یکی از این دو رئیس شود و سایر مناصب داخلی مجلس میان جناح‌ها توزیع شود. این شیوه به لحاظ منطق سیاسی و از منظر پایگاه اجتماعی جریان‌های سیاسی و بخصوص اصلاح طلبان شیوه‌ای پنهان کاری و پشت صحنه بود. رقابت‌هایش میان اکثریت مجلس که در حوزه‌هایی از انتخابات در کنار هم بودند و در لیست یکدیگر حضور داشتند بیشتر مورد پسند بود.
پورنجاتی در پایان افزود:اگر این رقابت به قطب بندی تبدیل می‌شد، نوعی شکست بود، اما رای گیری در صحن علنی مجلس شیوه‌ای وفادارانه به عقل جمعی و بدنه اجتماعی جریان‌های سیاسی بود و بر خلاف تصور تندروها ، نمی‌توان وزن و سهمی برای تاثیر گذاری تندروها لحاظ کرد.