«نماینده»؛ حمیدرضا ترقی*/ انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی برگزار شد و طبق آراي اعلام شده هیچ کدام از جناح‌ها نتوانستند اکثریت نسبی کرسی‌های پارلمان را از آن خود کنند؛ از این رو هر دو جناح با کاهش تعدادی رأی جهت تصویب هر مصوبه‌ای در مجلس روبه‌رو خواهند شد به همین جهت باید از مستقلین استفاده کنند تا از این طریق بتوانند طرحی در مجلس به تصویب برسانند.
البته آنچه مسلم است و در فضای سیاسی، رسانه‌ای شاهد و ناظر آن هستیم، موضوع القاي پیروزی اصلاح‌طلبان در انتخابات و ارائه آمارهای متقاوت توسط رسانه‌های آنها است. جریان اصلاح‌طلب همچنان خود را پیروز انتخابات تلقی می‌کند در صورتی که واقعیت موجود غیر از آن است، تلاش آنها برای وانمود کردن پیروزی در انتخابات مجلس برای بهره‌برداری در فضای سیاسی و انتخابات آینده صورت می‌گیرد، چرا؟ باید در پاسخ به این نکته اشاره کرد «اصلاح‌طلبان در تهران تمامی ۳۰ کرسی را به نام جریان خود ثبت و ضبط و به عبارتی از فهرست اصول‌گرایان عبور کردند، برهمین اساس می‌خواهند پیروزی پایتخت را به کل کشور تأمین دهند تا بتوانند با این استراتژی پس از در اختیار گرفتن کرسی ریاست مجلس، نمای بیرونی انتخابات در داخل و خارج از کشور را به نام خود جلوه دهند.»
هدف از استراتژی ذکر شده آن است که بتوانند گام‌های آتی را برای پیروزی در انتخابات و حضور در قدرت به دست آورند بنابراین به آمارهای غیر واقعی متوسل شده‌اند، فقط کافی است روزنامه‌های اصلاح‌طلب و حامی دولت رصد شوند. برای نمونه روزنامه ایران «ارگان رسمی دولت»، فهرست انتخابات را جهت‌دار تنظیم کرد و ملک شاهی «عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی» که در زمان تبلیغات انتخابات بر اصول‌گرا بودن خود تأکید می‌کرد از سوی رسانه دولت به عنوان مستقل معرفی شد و از فهرست اصول‌گرایان خط خورد.
به اعتقاد نگارنده این نوع تحرکات و اقدامات نشان می‌دهد هدف دیگری پشت پرده این پیروزی نمایی وجود دارد و با واقعیت قضیه کاملاً متفاوت است. در حالی که اکثریت مجلس بستگی به ائتلافی دارد که بعدها بین مستقلین با دو جناح صورت خواهد گرفت.
شکل‌گیری فراکسیون‌ها هم نکته دیگری است که باید پیرامون مجلس دهم مطرح کرد، بعد از اعلام نتایج در مرحله دوم انتخابات و آغاز به کار مجلس دهم، فراکسیون‌ها در مجلس اعلام موجودیت خواهند کرد که در این مرحله باید به جذب نمایندگان مستقل هم تأکید کرد چرا که حضور و رأی آنان در انتخاب رئیس و هیئت‌رئیسه تعیین کننده خواهد بود و این موضوع در روزهای آتی و با برگزاری مجامع و محافل خود را نشان خواهد داد، چه تعداد از مستقلین به اصلاح‌طلبان و چه تعداد دیگر به اصول‌گرایان گرایش پیدا می‌کنند، به عبارتي وزن هرکدام از دو جریان مشخص خواهد شد.
موضوع دیگر «جنگ اعداد در کرسی‌های مجلس دهم است»، اصلاح‌طلبان همچنان ادعا می‌کنند پیروز صحنه انتخابات شده‌اند حال باید اذعان داشت در مجلسی که دو جریان در اکثریت و اقلیت قرار ندارند، باید برچه اساس فعالیت‌های خود را به منصه ظهور برسانند .
همان‌طور که در ابتدای مطلب نگاشته شد، تأثیرگذاری دو جناح در مجلس آینده یکسان است البته عناصر نخبه اصول‌گرا در فهرست پایتخت حضور پیدا کرده بودند و از ورود به پارلمان باز ماندند، عناصر مؤثر اصلاح‌طلب هم تأيید صلاحیت نشدند بنابراین اصلاً نام آنها در فهرست انتخاباتی اصلاح‌طلبان قرار نگرفت پس منتخبان مجلس دهم به عنوان عناصر و رده‌های دوم، سوم جناح متبوعشان شناخته می‌شوند ضمن آنکه شخصیت‌ها هم محدود هستند و از جامعیت لازم برخوردار نیستند، لذا نمی‌توانند همگرایی لازم را ایجاد کنند.
راه‌حل چیست؟
به اعتقاد نگارنده دو جریان به فکر راه‌اندازی اتاق فرماندهی (اتاق فکر) یا پارلمان سایه در بیرون مجلس هستند تا بتوانند جریان خود را در داخل مجلس مدیریت و هدایت کنند، این خود نشان می‌دهد عناصر مؤثر و با نفوذ در مجلس حضور ندارند یا تعداد آنها کافی نیست.
نکته دیگر در قبال آرایش سیاسی مجلس دهم، انتخاب رئیس است، پس از انتخاب رئیس مجلس مشخص خواهد شد کدام جریان از وزن بیشتر و قوی‌تر برخوردار است بنابراین ما شاهد هستیم اصلاح‌طلبان تمام تلاش خود را به کار بسته‌اند تا این جایگاه نصیب محمدرضا عارف شود چون این انتخاب نماد بیرونی مجلس را مشخص خواهد کرد، اصول‌گرایان هم در بین خود لاریجانی را معرفی کرده‌اند پس نباید انتخاب رئیس را نادیده انگاشت. اگر انتخاب منجر به رأی‌آوری گزینه اصول‌گرایان شود، به طور طبیعی جلوه بیرونی بهارستان اصول‌گرا خواهد بود و می‌تواند عدم موفقیت جریان اصلاحات را با تمامی تلاش‌ها و رایزنی‌های صورت گرفته، نشان دهد.
نکته پایانی به مشارکت مردم در انتخابات مربوط می‌شود، این انتخابات باعث شد افرادی که سازوکارهای انقلاب را نمی‌پذیرفته‌اند نیز در انتخابات شرکت کنند و این مرهون سیاست رهبری انقلاب بود که تأکید بر حضور همه سلیقه‌ها در انتخابات داشت. این موفقیت برای یک نظام سیاسی است که بتواند اپوزيسیون خود را مدیریت کند و از برکات این انتخابات این بود که عده‌ای مطالبات خود را از کف خیابان به صندوق‌های رأی آوردند.
*عضو حزب موتلفه