به گزارش «نماینده»، قرآن کريم همواره از طبيعت و شناخت آن سخن مي گويد : از آسمان، زمين، خورشيد، ماه، ستارگان، از ابرهاي باران زا و ابرهاي غير باران زا، ريزش فراوان آب از آسمان، رويش گياهان، زيبايي هاي نور، جلوه هاي گوناگون رنگ و وزش باد.
يکي ديگر از نمايش هاي خدا در جهان که قرآن از آن ياد مي کند، حيات دوباره طبيعت است، طبيعتي که در فصل زمستان مي ميرد و سبزي و شادابي خود را از دست ميدهد، اما در فصل بهار دوباره زنده شده و جان ديگر مي گيرد.
قرآن اين رحمت الهي را با ريزش باران توصيف مي کند (اعراف/۵۷ ) يا در جاي ديگر مي گويد : خداوند بادها را ميفرستد که ابرها را بر انگيزد، آنگاه آن را به سوي سرزمين مرده مي رانيم تا زمين را پس از مرگش دوباره زنده کنيم. توصيف طبيعت و حيات دوباره آن يکي از نمونه هاي ديگر شگفتي هاي طبيعت در قرآن است، اما جالب است بدانيم هدف اين توصيف مشهود، نشان دادن طبيعتي حيات انسان پس از مرگ است، به عبارت ديگر براي آن است که چگونه پس از آنکه تمام جسم او پوسيد و متلاشي شد، دوباره زنده مي شود، همان گونه که طبيعت زمين پس از پژمردگي و خزان و مرگ، دوباره حيات پيدا مي کند.
در ادامه تصاویری از قدرت خالق یکتا و زیبایی طبیعت را مشاهده میکنید.
