به گزارش «نماینده»، اگرچه به تصریح آیات و روایات باب دعا همیشه و در هر زمان و مکان به روی بنده گشوده است و خداوند سمیع و علیم بر خواسته های ما است اما هستند حالات و اوقاتی که امید اجابت در آنها بیشتر است.
امام صادق (ع) می فرمایند: «دعا در چهار جا به اجابت رسد: در نماز وتر، و بعد از سپيده دم، و بعد از ظهر، و بعد از مغرب.»
و نيز آن حضرت (ع) فرموده اند: «دعا را در چهار هنگام بخوانيد: هنگام وزيدن بادها، و (گاه) برطرف شدن سايه‌ها (يعنى هنگام ظهر)، و (نزد) فرو شدن باران، و (هنگام) ريخته شدن اولين قطره خون مؤمن (در جهاد يا غير آن) زيرا در اين چيزها درهاى آسمان باز شود.»
مرحوم مجلسى (ره) می گويد: ظاهر اين است كه در سه مورد اخير بعد از نمازهاى اين اوقات است نه بعد از دخول اوقات.
و از حضرت صادق (ع) که فرمودند: «اميرالمؤمنين عليه السّلام فرموده است: «دعا را در چهار جا غنيمت شماريد: نزد قرائت قرآن، و نزد گفتن أذان، و نزد آمدن باران، و نزد برخورد كردن دو صف (از مؤمنين و كفار) براى قتال.»
همچنین، امام باقر (ع) می فرمایند: «پدرم هر زمان به درگاه خداوند حاجتى داشت در اين ساعت آن را مي خواست- يعنى هنگام زوال خورشيد- (و اول ظهر كه خورشيد از ميانه آسمان به طرف مغرب متمايل شود).»
و نیز امام صادق (ع) فرموده اند: «هر گاه دل يكى از شما رقت كرد (و نرم شد) در آن حال دعا كند، زيرا دل تا پاك نشود رقت نكند.»
ایشان همچنین درباره اوقاتی که دعا مستجاب می شود، فرمودند: «رسول خدا (ص) فرموده است: «بهترين وقتى كه در آن خداى عز و جل را بخوانيد (و دعا به درگاهش كنيد) سحرها است، و اين آيه را كه درباره گفتار حضرت يعقوب عليه السلام است تلاوت فرمود: «گفت به زودى آمرزش خواهم براى شما از پروردگار خود» (سوره يوسف آيه ۹۸) فرمود: (دعا كردن براى آنها را) به سحر تأخير انداخت (و موكول به وقت سحر كرد).
علاوه بر این، امام صادق (ع) در این باره فرموده اند: «پدرم هر گاه حاجتى از خدا طلب مي كرد آن را هنگام ظهر طلب مي كرد، و چون اراده آن را مي كرد چيزى مى‌آورد و صدقه مي داد، و مقدار كمى عطر مي زد و به مسجد مي رفت و براى حاجت خود دعا مي كرد بدان چه خدا مي خواست.»
حضرت باقر نیز درباره اوقات برتر برای دعا فرمودند: «خداى عز و جل از ميان بندگان مؤمنش آن بنده‌اى را دوست دارد كه بسيار دعا كند، پس بر شما باد به دعا از هنگام سحر تا زدن آفتاب زيرا آن هنگامى است كه درهاى آسمان در آن هنگام باز گردد، و روزي ها در آن تقسيم شود، و حاجت هاى بزرگ برآورده شود.»
و از حضرت صادق (ع) است که: «هر گاه بدنت لرزيد و چشمت گريان شد پس خود را باش، خود را باش (و به وسيله دعا بگير از خداى سبحان آنچه خواهى- از فيض ره-) كه به تو توجهى شده است.»
عمر بن اذينه گويد: شنيدم از حضرت صادق (ع) كه مي فرمودند: «همانا در شب ساعتى است كه درك نكند آن را بنده مسلمانى كه در آن نماز گزارد و خداى عز و جل را در آن ساعت بخواند (و به درگاهش دعا كند) جز اينكه اجابت شود (و دعايش مستجاب گردد) و اين ساعت در هر شب هست»، عرض كردم: خدايت خير دهد بفرمائيد آن چه ساعتى از شب است؟ فرمودند: «هنگامى كه نيمى از شب بگذرد، شش يك از اول نيمه شب.»
منبع: اصول کافی