به گزارش «نماینده» سید رمضان شجاعی کیاسری، عضو فراکسیون رهروان ولایت مجلس نهم و از نزدیکان رئیس مجلس در مصاحبه ای به پیش بینی نگاه جریان های مختلف نسبت به رئیس مجلس نهم برای انتخابات آتی، پرداخته است. آنچه در پی می آید مشروح این گفتگوست؛

با اتفاقاتی که در جلسات بررسی برجام در مجلس شورای اسلامی رخ داد، آقای لاریجانی در وضعیت جدیدی قرار گرفته و مرزبندی خود را با جبهه پایداری شفاف تر کرده است. بر این اساس، پیش بینی شما از آینده سیاسی رئیس مجلس چیست؟

نگاه جریان پایداری، نگاه تندی است در حالی که آقای لاریجانی نگاهی اعتدالی و میاه دارند؛ یعنی ضمن اینکه مبانی اصولگرایی را رعایت می‌کنند، اعتدال در مدیریت، رفتار، گفتار، روش و منش هم دارند. مرز مشترک جریانهای اصولگرا و فراکسیون اصولگرایان رهروان ولایت، مشخص است اما نقاط افتراقی هم دارند که از جمله آنها می‌توان به تندروی‌ در مبانی جبه پایداری و نگاههای افراطی نسبت به برخی موضوعات به ویژه برجام اشاره کرد. اگرچه آنها می‌خواهند این نگاه را به عنوان نقطه‌ی افتراق، پررنگ نشان دهند و میان خودشان با آقای لاریجانی فاله ایجاد کنند و برجام را خط جدایی میان جبه پایداری و رئیس مجلس نشان دهند، اما من فکر نمی‌کنم که این مبنا، مبنای درستی باشد؛ چرا که موضوع برجام، متعلق به نظام و منافع ملی است و با موضوع فتنه، تفاوت اساسی دارد. فتنه موضوعی است که هم رهبر معظم انقلاب و هم جریان های دلسوز نظام، نسبت به آن موضع شفاف و فعال داشتند اما نمی توان مساله برجام را با موضوعات دیگر مقایسه کرد. اگر دوستان ما در جبهه پایداری بخواهند موضوع برجام را مبنای اتفاق نظر یا جریان‌سازی برای اصولگرایی قرار دهند، نمی‌توانند یک منبع موثق و متقنی داشته باشند.

آیا میتوانیم بگوییم که آقای لاریجانی با رفتاری که در مجلس از خود به نمایش گذاشتند، به طور کامل مرزبندی خود را با جبهه پایداری علنی و اعلام کردند؟

آقای لاریجانی مرزبندی نکردند بلکه این دوستان جبهه پایداری بودند که خودشان را از ما جدا کردند. آقای لاریجانی تلاش بسیاری می‌کند که جریانهای اصولگرا به یکدیگر نزدیک شوند اما نگاه‌های جریان پایداری، مهمترین علتی است که اجازه نمی‌دهد اصولگرایان در این مسیر قرار گیرند  با بهانه‌گیری‌های مختلف از جمله ساز مخالف زدن در موضع برجام، قصد جدایی دارند. من بعید می‌دانم آقای لاریجانی مرزی برای جدایی از جریان‌ اصولگرا تعیین کرده باشد. آن‌ها باید روش‌های نرم‌تر و معتدل‌تری را برگزینند که مطابق با منافع و مصالح ملی و همچنین نگاه کلان رهبر معظم انقلاب باشد.

با توجه به نکته‌ای که به آن اشاره کردید، آیا هنوز امکان ائتلاف جبهه پایداری با جریان آقای لاریجانی در انتخابات آینده وجود دارد؟

بعید می‌دانم؛ آنها نمی‌آیند. جبهه پایداری موضوع برجام را بهانه‌ای برای جدایی و فاصله گرفتن از اصولگرایان قرار داده است؛ اصولگرایی به عنوان جریانی که آقای لاریجانی می‌تواند یکی از اضلاع باشد.

اگر فرضا جبهه پایداری به آقای لاریجانی پیشنهاد ائتلاف در انتخابات را بدهد، ایشان می‌‌پذیرد؟

جبهه پایداری با نگاهی که دارد، آقای لاریجانی را با این نگاه و سلیقه قبول ندارد. اگر پیشنهاد ائتلاف از سوی هر جریانی از جمله جبهه پایداری به آقای لاریجانی داده شود، ایشان بر مبنای نگاه اعتدالی اصولگرایانه، مخالفتی با چنین پیشنهادی نخواهد کرد؛ چرا که لاریجانی علاقه‌مند است که اصولگرایان به وحدت، یکپارچگی و نظر واحد برسند. اما باز هم تاکید می‌کنم که آنها این فاصله را ایجاد کرده‌اند و به آن دامن می‌زندد.

در ماههای اخیر، تحول خواهان اصولگرا، جبهه پایداری و حزب موتلفه اسلامی جلساتی برای وحدت با یکدیگر برگزار کرده‌اند اما نامی از آقای لاریجانی به میان نیامده است. بر این اساس، آیا ائتلاف اصولگرایان، آقای لاریجانی را به عنوان یکی از اضلاع اصلی خود می‌پذیرد یا گرایش بیشتری دارد که با جبهه پایداری ائتلاف کند؟

من فکر میکنم که نگاه اکثریت گروههای جریان اصولگرا نسبت به اینکه آقای لاریجانی می‌تواند یکی از اضلاع این جبهه باشد، با یکدیگر مشترک است. شاید تنها نگاهی که با آقای لاریجانی فاصله دارد، جبهه پایداری است و حتی جمعیت رهپویان به آقای لاریجانی نزدیک هستند و نگاه مثبتی به ایشان دارند.

آیا ممکن است در این دوره از انتخابات مجلس نیز وقایع انتخابات مجلس نهم تکرار شود و جبهه پایداری فهرست جداگانه‌ای منتشر کند؟

قطعا چنین روشی از نظر سیاسی در راستای منافع جریان اصولگرایی نیست اما چنین اتفاقی چندان هم دور از ذهن به نظر نمی‌رسد؛ ممکن است جبهه پایداری چنین اقدامی را انجام دهد اما در عین حال، ضرورت انسجام جریان‌های اصولگرا در این دوره بیشتر از دوره گذشته است.     

آقای لاریجانی در میان اصلاح طلبان نیز جایگاه نسبتا قابل قبولی پیدا کرده است. آنها معتقدند که اگر ریاست آقای لاریجانی بر مجلس دهم تداوم یابد می تواند جریان هایی همچون جبهه پایداری را به خوبی مدیریت کرده و در راستای منافع ملی عمل کند. آقای لاریجانی خودشان هم چنین دیدگاهی دارند؟

اصلاح طلبان معتدل براساس نگاه اعتدالی خود، با آقای لاریجانی قرابت دارند و می توانند نقاط اشتراک بسیاری با ایشان داشته باشند. اما در خصوص اصلاح طلبان تندرو، ماجرا تا حدودی متفاوت است.

به همین ترتیب، این اتفاقات بر مبنای شرایطی است که دولت آقای روحانی دارد. شاید اگر شرایط سیاسی کشور متفاوت از امروز بود، اصلاح طلبان هیچ برنامه‌ای برای ائتلاف با آقای لاریجانی نداشتند.

درست است. از آنجایی که دولت آقای روحانی مبانی اعتدال دارد، جریان اصولگرا در بخش‌هایی از دولت ایفای نقش می‌کند و اصلاح‌طلبان تندرو هم در دولت حضور ندارند، اعتدالیون اصولگرا نزدیکی بیشتری نسبت به این دولت دارند.

 آیا ممکن است لاریجانی 94 برای اصلاح طلبان همان روحانی 92 باشد؟

بعید می‌دانم اصلاح طلبان تندرو چنین گرایشی داشته باشند. آقای لاریجانی از تهران کاندیدا نمی‌شود و طبعا سر لیست اصلاح طلبان در تهران فرد دیگری خواهد بود اما در عین حال، نگاه آقای لاریجانی به مبنای جریان اصلاح طلب معتدل نزدیک است؛ چرا که آنها مواضع اعتدالی دارند و از افراط و تفریط هایی که در دو سر جریان های اصولگرا و اصلاح طلب وجود دارد فاصله می گیرند. هم آقای لاریجانی و هم آقای روحانی این نگاه را دارند و طبعا این مساله می‌تواند سبب نزدیکی جریان‌های معتدل اصلاح‌ طلب و اصولگرا به یکدیگر شود.

اصلاح طلبان به آقای لاریجانی به عنوان یک طیف سیاسی و یکی از نمونه های میانه روی در میان اصولگرایان نگاه می کنند و نمی توان احتمال ائتلاف اصلاح طلبان معتدل با اصولگرایانی نظیر آقای لاریجانی را از نظر دور داشت؛ چرا که ممکن است اصلاح طلبان نتوانند با چهره های اصلی خود وارد عرصه انتخابات شوند. شما تا چه حدی این اتفاق را محتمل می دانید؟

من معتقدم که احتمال دارد اصلاح طلبان معتدل که برخی از آنها در مجلس نهم نیز حضور دارند و آقای لاریجانی را با آغوش باز پذیرا هستند، بتوانند به همراه اصولگرایان معتدل یک فهرست انتخاباتی واحد ارائه دهند که هم رضایت آقای رئیس جمهور را در پی داشته باشد و هم مورد تایید آقای لاریجانی باشد.