به گزارش «نماینده»، بعد از پایان دروس سطح در حوزه‌های علمیه، درس خارج شروع می‌شود، منظور از درس خارج در حوزه‌های علمیه، درس‌هایی است که کتاب معین و مشخصی تدریس نمی‌شود، بلکه اساتید دروس خارج که معمولاً مراجع و مجتهدان هستند، یکی از متون فقهی و کتاب‌های علمای گذشته را به عنوان متن قرار می‌دهند و در هر مسأله از مسائل فقهی به صورت مستدل با توجه به ادله اربعه؛ قرآن، حدیث، عقل و اجماع به بحث و برسی اقوال می‌پردازند و پس از بررسی همه جانبه اطراف مسأله در پایان نظر خود را در آن موضوع اعلام می‌کنند.

این شیوه از تدریس برای تبیین مسائل فقهی و برای پرورش روحانیون جهت آشنایی به نحوه ورود و خروج در مسائل و چگونگی تتبع در مسائل فقهی است، البته باید توجه داشت که تدریس «فقه» معمولاً زمان نسبتاً زیادی را به خود اختصاص می‌دهد؛ چون با توجه به اینکه بیش از ۴۰ عنوان موضوعات اصلی فقهی مطرح می‌شود، یک فقیه باید عمرش را در این راه بگذارد تا بتواند این موضوعات را بررسی و تدریس کند.

در پایتخت نیز دروس خارج از سوی مراجع و مجتهدان پیگیری می‌شود و روحانیون تهرانی پای درس اساتید خود حاضر می‌شوند که در ادامه به برخی مکان‌های برپایی دروس خارج اشاره می‌شود.