به گزارش «نماینده»، آلبرایت درمقاله ای درپایگاه خبری 'سی ان ان' نوشت : به دانشجویان درس می دهم که سیاست خارجی ترغیب سایر کشور به انجام آنچه ما می خواهیم، است. ابزار موجود برای انجام این کار شامل همه چیز، از کلمات و الفاظ مهربانانه گرفته تا موشک های کروز، است. ترکیب مناسب این موارد به همراه صبر کافی، هنر دیپلماسی است.
آلبرایت با اشاره به قطع رابطه ایران و آمریکا پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و ماجرای گروگانگیری و تجربیاتش دردوره کلینتون، گفت: من تصور می کردم یافتن امکان برقراری روابطی با تنش کمتر با ایران حائز اهمیت است.
در طول دورانی که من وزیرخارجه بودم، شروع گفت وگو را پیشنهاد کردیم اما، ایرانی ها آماده نبودند. اگر چه در پایان ما توانستیم روابط را در زمینه موضوعات حاشیه ای توسعه بدهیم اما نتوانستیم در دیوار ضخیم بی اعتمادی بین دو کشور خللی ایجاد کنیم.
وی با بیان این نکته که 'با توجه به ماهیت حکومت ایران، به تغییر یک شبه در روابط آمریکا - ایران اعتقاد ندارم'، نوشت: اما پیگیری نکردن و متوسل نشدن به دیپلماسی خطرناک است. تجربه مرا متقاعد کرده است که توافق هسته ای بین قدرت های جهانی و ایران یک ابتکار عمل دیپلماتیک عاقلانه و هوشمندانه است.
آلبرایت با اشاره به انتقاد منتقدان مبنی بر نپرداختن این توافقنامه به ابعاد رفتار ایران در خاورمیانه، گفت : به لحاظ نظری، آمریکا می توانست توافقنامه جامعی را با ایران دنبال کند شامل مسائلی ورای مساله هسته ای شود اما، تجربه نشان داده است که چنین رویکردی به هیچ نتیجه ای نمی رسد. البته، امضای این توافقنامه هسته ای مانع سایر اقدامات نمی شود. در واقع، این (توافقنامه) ابزاری جدید برای شکل دهی به رفتار ایران در اختیار آمریکا قرار می دهد.
وی تاکید کرد : البته، سیاست ما باید فراتر از انزوا، تحدید و کنترل باشد. ما باید از همه ابزارهای موجود سیاست خارجی استفاده کنیم. باید با دقت وارد تعاملی دقیق و سنجیده با ایران شویم. باید فرصت تعامل و برقراری رابطه را ایجاد کرد زیرا ایران یکدست نیست بلکه کشوری است که در آن تئوکرات ها و اصلاح طلبان در آن واحد حضور دارند و شمار زیادی از مردم عادی که خواستار تعامل سازنده با دنیا هستند.
آلبرایت افزود : به نفع آمریکا نیست که با آن دسته از ایرانی هایی که از انزوای بین المللی ناراضی هستند، حسن نیت نشان ندهد. این توافقنامه با نشان دادن فواید ملموس همکاری بین المللی به ایرانی ها، دلیل تلاش برای تغییر بیشتر را در اختیار آنها قرار می دهد.
وی درباره رد این توافقنامه ازسوی کنگره هشدار داد و گفت: طرفداران رای منفی کنگره به این توافقنامه هیچ طرح جایگزینی ارایه نکرده اند. تبعات این کار، بزرگ است. رد این توافقنامه باعث انزوای آمریکا می شود.
'با رد این توافقنامه، از نو ساختن ائتلافی که در قبال فعالیت های هسته ای ایران متحد باشد و تحریم های سختی اعمال کند که باعث شود ایران به میز مذاکره بیاید، عملا غیرممکن خواهد بود. و بسیاری از ابزار نفوذ ما در منطقه بی فایده خواهند شد و به توان ما برای حل و فصل مسائل مهم جهانی ضربه خواهد زد.
وی ادامه داد: رد این توافقنامه به منزله شکستی راهبردی برای آمریکا خواهد بود، شکستی که دشمنان ورقبای ما آن را نادیده نمی گیرند.
آلبرایت درپایان نوشت: این توافقنامه، یک ابتکار عمل بدیع دیپلماسی و فرصتی است که نباید آن را هدر دهیم.