به گزارش «نماینده»، طبق پیشبینی جدید سازمان ملل متحد، جمعیت کره زمین تا پایان قرن حاضر به ۱۱ میلیارد نفر افزایش مییابد. در حال حاضر جمعیت جهان حدود هفت میلیارد و ۳۰۰ میلیون نفر است که در ۱۲ سال گذشته حدود یک میلیارد نفر بیشتر شده است.
در حالی که رشد جمعیت جهان همچنان ادامه دارد اما با این حال نسبت به گذشته، میزان رشد کمتری داشته است. تا چند سال قبل تعداد ساکنان زمین ۱.۲۴ درصد در سال افزایش داشته در حالی که هماکنون کمتر از ۱.۱۸ درصد در سال است. تداوم رشد جمعیت و همچنین افزایش نرخ امید به زندگی، چالشهای جدید و بلندمدتی را در حوزه خدمات سلامت جهانی بوجود خواهد آورد.
کاهش شدید در نرخ مرگ و میر کودکان و افزایش نرخ امید به زندگی از جمله دلایل اصلی و اولیه رشد جمعیت و یکی از بزرگترین دستاوردهای بشری به حساب میآید.
رشد جمعیت میتواند تاثیرات گستردهای بر محیط زیست، اقتصاد و سلامت از جمله میزان مرگ و میر مادر و کودک داشته باشد و سرمایهگذاریهای دولتها در حوزه سلامت، آموزش و زیرساختها را به تاخیر اندازد.
«جان ویلموت»، رئیس بخش جمعیت سازمان ملل متحد گفت: جمعیت جهان به لحاظ تعداد تنها مشکل نیست. در حال حاضر با وجود هفت میلیارد و ۳۰۰ میلیون انسان روی زمین حدود یک میلیارد نفر از آنان بیشترین منابع را مصرف میکنند.
بیش از نیمی از رشد جمعیت جهان در آفریقا اتفاق میافتد و انتظار میرود جمعیت این قاره تا سال ۲۰۵۰ به یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون نفر برسد. همچنین بر اساس پیشبینیها احتمال میرود که سهم آسیا در رشد جمعیت جهان، تقریبا یک میلیارد نفر باشد.
به رغم عدم قطعیت در مورد روندهای آتی باروری در آفریقا، وجود تعداد زیادی از افراد جوان و ساکن در این قاره که در سال های پیشرو وارد دوران بزرگسالی شده و خود صاحب فرزند میشوند تضمین میکند که این منطقه نقش کانونی را در شکل دهی تعداد و توزیع جمعیت جهان طی دهههای آتی بازی خواهد کرد.
در گزارش سازمان ملل آمده است: تمرکز رشد جمعیت در فقیرترین کشورها ریشه کن کردن فقر، نابرابری، مقابله با گرسنگی، سوء تغذیه، توسعه گستره آموزشی و سیستم بهداشتی، بهبود نظارت بر خدمات اصلی و اساسی را برای دولتها سختتر میسازد.
مطالعات پیشین روی افزایش جمعیت جهان نشان میدهد که بالا رفتن جمعیت خود بخش مغفول مانده سلامت جهانی است. افزایش دسترسی به وسایل و تجهیزات کنترل زادوولد در مناطق فقیر به منظور پیشگیری از بارداریهای پرخطر و بیماریهایی همچون ایدز بدون منابع مقابلهکننده با این مشکل در خط مقدم موضوعات مرتبط با افزایش جمعیت قرار دارد.
تحقیقات نشان میدهد دسترسی به وسایل کنترل بارداری علاوه بر جلوگیری از افزایش بیماریهای آمیزشی هر سال از وقوع یک میلیون و ۹۴ هزار مورد بارداری ناخواسته در آمریکا پیشگیری میکند.
به گفته ویلموت در مناطقی همچون آفریقای سیاه که پیشبینی میشود بیش از نیمی از افزایش جمعیت جهان در آن اتفاق افتد، وجود خدمات آموزشی و تنظیم خانواده میتواند تاثیر عمدهای داشته باشد.
سازمان جهانی بهداشت (WHO) درسال ۲۰۰۶ اعلام کرد به ازای هر ۱۰۰۰ نفر در کره زمین به ۲.۳ دکتر و پرستار نیاز است. این میزان تراکم خدمات سلامت به این مفهوم است که برای آمار پیشبینی شده قبلی که ۹ میلیارد و ۷۰۰ میلیون نفر در سال ۲۰۵۰ بوده، بیش از ۲۲ میلیون نیروی خدمات درمانی مورد نیاز است. طبق پیشبینیهای WHO تا سال ۲۰۳۵ با کمبود ۱۲ میلیون و ۹۰۰ هزار نفری نیروی خدمات درمانی مواجه میشویم.
یکی دیگر از موضوعات مرتبط با افزایش جمعیت و بالا رفتن میانگین سنی فراهم ساختن خدمات مراقبتی برای آنان است. در ژاپن نرخ امید به زندگی اکنون فراتر از ۸۳ سال است و در دیگر کشورهای توسعه یافته این رقم خیلی کمتر نیست.
آخرین گزارش سازمان ملل نشان میدهد نرخ امید به زندگی در کشورهای کمتر توسعه یافته شش سال افزایش یافته در حالی که در کشورهای توسعه یافته تنها سه سال بوده است و هنوز شکاف بزرگی وجود دارد. به طور مثال برای ساکنان آفریقا به طور متوسط ۶۰ سال است در حالی که این رقم در آمریکای شمالی ۷۹ سال است.
بررسیها همچنین حاکی از آن است که تا سال ۲۰۲۰ میلادی، تعداد افراد مسن جهان از تعداد نوزادان فراتر میرود. سازمان جهانی بهداشت تخمین زده است که تعداد افراد بالای ۶۵ سال به عدد یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون نفر افزایش مییابد که عمدتا در کشورهای توسعه یافته است. در حقیقت ۱۶ درصد از جمعیت جهان مسن خواهند بود.
با تولید داروهای جدید افراد بیشتر عمر میکنند و به آنان اجازه میدهد میزان باروری را کاهش دهند. در حال حاضر بیماریهای مزمن و قابل پیشگیری بزرگترین تهدید برای جمعیت پا به سن گذاشته هستند که میتوان به بیماریهای قلبی، سرطان و دیابت اشاره کرد. هدف این است که شدت این بیماریها در افراد مسن کاهش یابد در نتیجه آنان بتوانند برای مدت زمان طولانیتر زندگی کنند و فعالیت داشته باشند.
به گزارش هلثلاین، توجه به این اهداف و اقدامات به موقع و مناسب به کاهش فشار روی زیرساختهای کشورها، تسهیلات زندگی طولانیمدتتر و خدمات درمانی کمک میکند.