به گزارش «نماینده»، مراسم رونمایی آلبوم «کوچ بنفشه‌ها» عصر امروز با حضور هوشنگ کامکار آهنگساز، حمیدرضا نوربخش خواننده، صبا کامکار و جمعی از اصحاب رسانه، در شهر کتاب مرکزی برگزار شد.
هوشنگ کامکار در ابتدای این نشست ضمن اشاره به مراحل تولید این آلبوم، گفت: این آلبوم را به پاس احترامی که به آلبوم شفیعی کدکنی قائل بودم، ساختم. من با ایشان از سالیان گذشته آشنا بودم و در دوره جوانی، وقتی که در سنندج زندگی می‌کردم با کتاب «در کوچه و باغ نیشابور»، آشنا شدم. وقتی هم که به دانشگاه آمدم اشعار ایشان را در دانشگاه می‌خواندیم. جناب کدکنی وقتی که خوانش شعر مرا دید، بسیار خوششان آمد و خیلی استقبال کردند.
وی افزود: شاید بسیاری از کسانی که این آلبوم را بشنوند، صدای دکلمه من را دوست نداشته باشند، اما خوشبختانه جناب کدکنی ایرادی از نظر خواندن شعر نگرفتند و من از این بابت بسیار خوشحال هستم.
این آهنگساز ادامه داد: «کوچ بنفشه‌ها» براساس سبک موسیقی ملی ایران نوشته شده است. بیست و چند سال پیش که آلبوم «در گلستانه» را نوشتم، توضیح دادم که موسیقی ملی ایران چه تعریفی دارد. متأسفانه هنوز هم می‌بینم عده‌ای به موسیقی ایران به اشتباه ارکسترال می‌گویند. موسیقی ایران، موسیقی است که در آن از تکنیک‌های موسیقی‌های جهانی استفاده شده باشد و هسته اصلی کار براساس ملودی‌های ایرانی باشد تا وقتی در نهایت اثر را گوش می‌کنیم، هویت ایرانی را حس کنیم.
هوشنگ کامکار با اشاره به تعاریفی که امروز از موسیقی ملی ایران می‌شود، گفت: امروز برخی از جوان ها می گویند موسیقی ملی است که فقط با سازهای ایرانی اجرا می‌شود. در این کارها تکنیک‌هایی مثل پلی‌پنیک و کنتر پوئن استفاده می‌شود، اما سازها ملی است. موسیقی ملی ایران این قابلیت را دارد که هم با سازهای غربی و هم با سازهای ایرانی اجرا شود.
وی افزود: وقتی یک ملودی با یک تار، کمانچه یا عود نواخته شود، فرق چندانی با اینکه ۱۰۰ تار یا کمانچه آن را بنوازند فرقی ندارد و فقط بر روی حجم صدایی تأثیر می‌گذارد.
این آهنگساز در خصوص خواننده «کوچ بنفشه‌ها» نیز گفت: تنها خواننده‌ای که در ایران قابل قبول من است آقای نوربخش است. ۴۰ درصد کار نوربخش شخصیت هنری ایشان است. هنرمند بودن فقط این نیست که صدای خوبی داشته باشید. خیلی از خواننده‌ها هستند که کنسرت می‌گذارند و تعداد زیادی بلیت را در یک ربع می‌فروشند، این ویژگی اصلاً برای من مهم نیست. نوربخش استاد آواز است و تا حال کارهای با ارزشی انجام داده و شخصیت هنری قابل احترامی دارد.
وی در ادامه با اشاره به موضوع نوآوری در موسیقی ایران، گفت: لغاتی مثل بدعت، نوآوری و ساختارشکنی امروز در میان جوانان مصطلح شده است. درمورد هیچ‌کدام از موسیقی‌دان‌های ایرانی این موضوع حقیقت ندارد و هیچ‌یک از موسیقی‌دان‌های ایران نمی‌تواند ادعای نوآوری کند. من هم در این آلبوم هیچ‌گونه نوآوری نکردم و هیچ ادعایی هم بر این اساس ندارم. من در آلبوم‌های قبلی‌ام هم از تکنیک پلی فونی استفاده کرده‌ام، اما این افتخار نیست؛ چراکه پلی فونی مربوط به قرن‌های گذشته است و نمی‌توان تنها صرف استفاده از این تکنیک ادعای نوآوری کرد.
کامکار ادامه داد: من در این آلبوم سعی کردم ملودی‌هایی که به گوش آشنا هستند را استفاده کنم تا بتوانم زبان شعر و آواز را با موسیقی بیان کنم. وقتی امروز از نوآوری سخن می‌گوییم، باید آن را تداوم بدهیم. نیما یوشیج وقتی اشعار نو را می‌ساخت، دوباره برنگشت و کار کلاسیک انجام نداد و به همان روندش ادامه داد. الان خواننده‌های ما می‌آیند در یک کنسرت به گونه‌ای متفاوت می‌خوانند و در کنسرت بعدی‌شان سبک‌شان به‌طور کل تغییر می‌کند.
وی درخصوص بحث خواننده‌محوری در موسیقی ایران نیز گفت: خواننده‌محوری در موسیقی کار درستی نیست، به‌ویژه در آثاری که به آنها فاخر گفته می‌شود. خواننده تنها عضوی از یک مجموعه است و در یک اجرا مانند یک نوازنده ویلن یا ویلن است. بخشی از کار هنری به جذب مخاطب مربوط می شود؛ اما در اصل وظیفه اثر هنری این است که مخاطب را به فکر وادارد و به او آموزش دهد.
این آهنگساز ضمن اشاره به محمدرضا شفیعی کدکنی که از اشعارش در این آلبوم استفاده شده، گفت: استاد کدکنی را همه میشناسیم و من نمی خواهم درباره ایشان صحبت کنم. ایشان اجازه ندادند عکسشان در آلبوم منتشر شوند و به خاطر تواضعشان حتی در این مراسم هم حضور پیدا نکردند.
حمید رضا نوربخش که وظیفه خواننندگی این آلبوم را برعهده داشته است، در ادامه این مراسم رونمایی گفت: من همیشه ارادت ویژه ای به خانواده کامکارها داشته ام و هوشنگ کامکار که بزرگ این خانواده است، شخصیتی دوست داشتنی است و موسیقی دانی برجسته است. باعث افتخار من است که در این مجموعه حضور داشتم و با او همکاری کرده ام.
وی درادامه درباره آلبوم کوچه بنفشه ها گفت: این اثر یک ژانر خاصی است که حداقل من تاکنون تجربه اش را نداشتم. برای خواننده هایی مثل من، خواندن کارهای این چنینی سخت است. هم به لحاظ ریتم و امتذاج با ارکستر و هم به لحاظ حس و حالی که بر فضا حاکم است، کارکردن در این آلبوم دشوار بود. وقتی ما در این آلبوم شور یا بیات ترک و یا بیات اصفهان می شنویم کمی متفاوت است با هر آنچه که قبلا شنیده ایم و به نوعی آن ها یک طعم خاص دارد.
این خواننده در خصوص خواننده محوری در موسیقی ایران گفت: در زمینه خوانندگی برخوردهای افراطی در موسیقی ما صورت گرفته است و گاهی وقت ها همه چیز به اسم خواننده تمام می شود. الان وقتی می گویید قطعه «کاروان» همه فقط به نام بنان اشاره می کنند که اثر را خوانده و کسی حرفی از اهنگشاز نمی زند و این ظلم در حق خالق اثر است. به هر صورت من به شخصه با خواننده محوری در موسیقی ایران مخالفم.
صبا کامکار هم در این مراسم گفت: امروز خیلی خوشحالم که بر روی پله هایی که پدرم گام برداشته، قدم می گذارم. جوان های دیگر خیلی باید بیشتر از من زحمت بکشند و امیدوارم که برای ان ها هم شرایطی خوب برای کار کردن فراهم شود.
وی ادامه داد: نحوه شکل گرفتن یک اثر در خانواده ما به این شکل است که روزی پدر از خواب برمی خیزد و شعری را پیدا می کند و ورد زبانش می شود و با آن زندگی می کند، بعد از مرحله لوازم خانه ما به ساز تبدیل می شود. سپس رفته رفته آهنگ را می سازد و از ما نظرخواهی می کند. من از ابتدای شکل گیری این اثر حضور داشته ام و با مختصاتش آشنا بودم. این کار اثری بود که با روحیاتم سازگار بود.