به گزارش «نماینده»، نخبگان سیاسی و چهره‌های فرهنگی، هنری و اجتماعی؛ این دو قشر تا چه حد با قرابت معنایی به سبک زندگی ایرانی برای ارتقای فکر و اندیشه ایرانی‌ها مفید بوده‌اند؟ عیار سیاست در فاصله این سال‌ها به واسطه کش و قوس‌ها و لمس مشترک با زندگی مردم تراز متفاوتی از فضای فرهنگی و هنری در کشور داشته است. اما هنرمندان و کارگزاران فرهنگی ما تا حد به مسئولیت اجتماعی مشاغل که حتی در جوامع غربی نیز شناخته شده هستند پایبندی نشان می‌دهند.
صابر ابر از جمله بازیگران شناخته شده سینمای کشور است که اخیرا تصویری از خودش و سگش را منتشر کرده و با توصیفی عجیبی درباره این سگ نوشته: معرفی می‌کنم، بانو، دختر بنده! تفرد و تجرد فکری و عاطفی البته اتفاق شناخته نشده‌ای در فضای هنری نیست. ساده‌ترین شکل آن انتخاب زندگی فردی به جای زندگی مشترک با همنوع محسوب می‌شود. حضور یک جاندار غیر بشر در غالب لحظات زندگی یک فرد و زیر یک سقف مشترک هر علت روانشناسانه‌ای که داشته باشد، برای جامعه ایرانی یکی از سطحی‌ترین مظاهر مدرنیته محسوب می‌شود و به طور حتم وجه خوشایندی ندارد.
آزار حیوانات در عین حال که امر نکوهیده‌ای در فرهنگ دینی و سنتی ایرانیان است، اما به همان اندازه بروز رفتارهایی دور از کرامت انسانی برای جامعه ایرانی قابل فهم نیست. صابر ابر با بی‌توجهی به همین مفاهیم عمیق فرهنگی در خانواده ایرانی نام قدیمی بانو را برای سگ خود برمی‌گزیند و آن را دختر خود خطاب می‌کند. او به احتمال زیاد در فضای فکری خود متوجه جایگاه رفیع زن و دختر ایرانی در دیانت و سنت ایرانی نبوده است. تاج سر ایرانی‌ها با سگی که صابر ابر بر سر خود گذاشته و آن را بانو خطاب می‌کند زمین تا آسمان تفاوت دارد.
صابر ابر همچنین به احتمال متوجه واکنش‌های منفی مردم نسبت به اتفاق مشابهی در ارتباط با یکی از بازیگران زن کشور نبوده است. قبل از او عکس یادگاری یکی از بازیگران زن سینما و سابق تلویزیون با سگش بازخوردهای منفی زیادی در شبکه‌های اجتماعی داشت. ابر اگر بانو را دختر خود خطاب می‌کند، در طرف مقابل این فضای روانی و عاطفی، پرستو صالحی یک سگ نر را به عنوان حیوان آپارتمانی خود برمی‌گزیند. نام آن را بانی می‌گذارد و سال به سال تصاویر جشن تولدش را در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کند. صالحی این سگ را پسر خود خطاب کرده بود و با نثار کردن جملات محبت‌آمیزی خارج از عرف طول عمر این سگ را آرزو کرده بود.
کافی است جستجوی ساده‌ای درباره بازیگران تلویزیون و سینمای ایران به همراه حیوانات‌شان در فضای اجتماعی داشته باشید تا حداقل متوجه فضای تنفسی برخی از آنان در جامعه ایرانی باشید. از زمانی نه چندان دور تا حتی همین الآن از سگ‌ها به عنوان پاسبان زمین، گله، مزارع و باغ‌های روستاییان استفاده می‌شده است و این طبیعت روستاها را زیباتر می‌کرد. اما در واقع چرا این حیوانات از حیات و پشت در خانه‌ها به داخل آپارتمان‌های بخشی از جامعه وارد شدند؟ و در نگاه برخی از انسانها شانیتی همطراز همنوعانشان یافته است. این پاسخی است که جامعه‌شناسان باید به آن بدهند.