نماینده؛ سیده آزاده امامی/ جلسات غیرعلنی مجلس محملی برای بحث و گفتگو در خصوص مسائلی است که بعضاً به لحاظ اهمیت بحث و نیز تبعاتی که احتمال می‎رود در پی داشته باشد، امکان طرح آن مباحث در سطح علنی و عمومی وجود ندارد، و از این‎رو انتشار مباحثی که در این جلسات مطرح می‎شود حتماً کار غیرقانونی و ناپسندی خواهد بود.

اما گذشته از این امر بدیهی، گاه لازم است در پی کشف علت این قیبل موارد هم برآییم و به این سؤال پاسخ بدهیم که چرا هر از گاهی چنین اتفاقاتی رخ می‎دهد و عده‎ای را در سوگ به باد رفتن قانون به فریاد وامی‎دارد؟!

با بررسی موارد افشاشده متأسفانه حقیقت تلخی رخ می‎نماید که توجه به آن شاید اساسی‎تر و مهم‎تر از موضوع فوق نیز باشد، بدان سبب که چه بسا اگر این حقیقت تلخ وجود نمی‎داشت، افشای مباحث طرح شده در جلسات غیرعلنی هم اساساً محلی از اعراب پیدا نمی‎کرد؛ متأسفانه همه مواردی که به این طریق غیرمعمول درز پیدا کرده و سبب ناخرسندی ملت شده است به این دلیل بوده که افرادی در جلسات غیرعلنی مطالبی طرح کرده‎اند که در فضای عمومی از تأیید آن سر باز زده و حتی در گامی فراتر از آن در جهت مظلوم‎نمائی نسبت‎های خلاف واقعی هم به دیگران داده و مثلاً افرادی را «به خدا واگذار کرده‎اند»!

در آن سو و در واکنش به این رویه ناصواب افرادی هم اقدام به انتشار سخنان ایشان کرده‎اند و افکار عمومی را در خصوص این‎که بایسته است «چه کسانی به خدا واگذار شوند» به قضاوت طلبیده‎‎اند!

با این حساب اگرچه افشای مباحث جلسات محرمانه امری ناپسند و غیراخلاقی است، لیکن رفتار دوگانه در بیرون و درون این جلسات به مراتب ناپسندتر و غیراخلاقی‎تر از آن است، و اساساً بدین لحاظ که این رفتارهای دوگانه سبب بروز چنان واکنش‎هایی می‎شوند حتی می‎توان قبح مضاعفی هم برای آن‎ قائل شد.

هرچند در این مجال بنای پرداختن به این را نداریم که اگر کارنامه افرادی که به این رفتارهای دوگانه روی می‎آورند قابل دفاع است، پس چرا در ملأ عام و در محضر ملت از افشای حقیقت کاری که انجام داده‎اند بیم دارند و ناگزیر به تکذیب گفته‎های خود می‎شوند!

بنابراین لازم است به این مهم توجه داشته باشیم که قضاوت صحیح درخصوص چنین مواردی اقتضای آن دارد که توجهی دقیق به ریشه‎ها و علل آن نیز داشته باشیم و با لحاظ آن به‎مثابه یک کل به داوری و صدور حکم در مورد آن بپردازیم.